San Lucas 9
1 Habiendo llamado a los Doce, les dio poder y autoridad sobre todos los demonios, y para curar enfermedades.
తతః పరం స ద్వాదశశిష్యానాహూయ భూతాన్ త్యాజయితుం రోగాన్ ప్రతికర్త్తుఞ్చ తేభ్యః శక్తిమాధిపత్యఞ్చ దదౌ|
2 Y los envió a pregonar el reino de Dios y a sanar a los enfermos.
అపరఞ్చ ఈశ్వరీయరాజ్యస్య సుసంవాదం ప్రకాశయితుమ్ రోగిణామారోగ్యం కర్త్తుఞ్చ ప్రేరణకాలే తాన్ జగాద|
3 Y les dijo: “No toméis nada para el camino, ni bastón, ni bolsa, ni pan, ni dinero, ni tengáis dos túnicas.
యాత్రార్థం యష్టి ర్వస్త్రపుటకం భక్ష్యం ముద్రా ద్వితీయవస్త్రమ్, ఏషాం కిమపి మా గృహ్లీత|
4 En la casa en que entrareis, quedaos, y de allí partid.
యూయఞ్చ యన్నివేశనం ప్రవిశథ నగరత్యాగపర్య్యనతం తన్నివేశనే తిష్ఠత|
5 Y dondequiera que no os recibieren, salid de esa ciudad y sacudid el polvo de vuestros pies, en testimonio contra ellos”.
తత్ర యది కస్యచిత్ పురస్య లోకా యుష్మాకమాతిథ్యం న కుర్వ్వన్తి తర్హి తస్మాన్నగరాద్ గమనకాలే తేషాం విరుద్ధం సాక్ష్యార్థం యుష్మాకం పదధూలీః సమ్పాతయత|
6 Partieron, pues, y recorrieron las aldeas, predicando el Evangelio y sanando en todas partes.
అథ తే ప్రస్థాయ సర్వ్వత్ర సుసంవాదం ప్రచారయితుం పీడితాన్ స్వస్థాన్ కర్త్తుఞ్చ గ్రామేషు భ్రమితుం ప్రారేభిరే|
7 Oyó Herodes, el tetrarca, todo lo que sucedía, y estaba perplejo, porque unos decían que Juan había resucitado de entre los muertos,
ఏతర్హి హేరోద్ రాజా యీశోః సర్వ్వకర్మ్మణాం వార్త్తాం శ్రుత్వా భృశముద్వివిజే
8 otros que Elías había aparecido, otros que uno de los antiguos profetas había resucitado.
యతః కేచిదూచుర్యోహన్ శ్మశానాదుదతిష్ఠత్| కేచిదూచుః, ఏలియో దర్శనం దత్తవాన్; ఏవమన్యలోకా ఊచుః పూర్వ్వీయః కశ్చిద్ భవిష్యద్వాదీ సముత్థితః|
9 Y decía Herodes: “A Juan, yo lo hice decapitar, ¿quién es, pues, este de quien oigo decir tales maravillas?” Y procuraba verlo.
కిన్తు హేరోదువాచ యోహనః శిరోఽహమఛినదమ్ ఇదానీం యస్యేదృక్కర్మ్మణాం వార్త్తాం ప్రాప్నోమి స కః? అథ స తం ద్రష్టుమ్ ఐచ్ఛత్|
10 Vueltos los apóstoles le refirieron ( a Jesús ) todo lo que habían hecho. Entonces, tomándolos consigo, se retiró a un lugar apartado, de una ciudad llamada Betsaida.
అనన్తరం ప్రేరితాః ప్రత్యాగత్య యాని యాని కర్మ్మాణి చక్రుస్తాని యీశవే కథయామాసుః తతః స తాన్ బైత్సైదానామకనగరస్య విజనం స్థానం నీత్వా గుప్తం జగామ|
11 Y habiéndolo sabido las gentes, lo siguieron. Él los recibió, les habló del reino de Dios y curó a cuantos tenían necesidad de ello.
పశ్చాల్ లోకాస్తద్ విదిత్వా తస్య పశ్చాద్ యయుః; తతః స తాన్ నయన్ ఈశ్వరీయరాజ్యస్య ప్రసఙ్గముక్తవాన్, యేషాం చికిత్సయా ప్రయోజనమ్ ఆసీత్ తాన్ స్వస్థాన్ చకార చ|
12 Mas al declinar el día los Doce se acercaron a Él para decirle: “Despide a la multitud, que vayan en busca de albergue y alimento a las aldeas y granjas de los alrededores, porque aquí estamos en despoblado”.
అపరఞ్చ దివావసన్నే సతి ద్వాదశశిష్యా యీశోరన్తికమ్ ఏత్య కథయామాసుః, వయమత్ర ప్రాన్తరస్థానే తిష్ఠామః, తతో నగరాణి గ్రామాణి గత్వా వాసస్థానాని ప్రాప్య భక్ష్యద్రవ్యాణి క్రేతుం జననివహం భవాన్ విసృజతు|
13 Les dijo: “Dadles vosotros de comer”. Le contestaron: “No tenemos más que cinco panes y dos peces; a menos que vayamos nosotros a comprar qué comer para todo este pueblo”.
తదా స ఉవాచ, యూయమేవ తాన్ భేజయధ్వం; తతస్తే ప్రోచురస్మాకం నికటే కేవలం పఞ్చ పూపా ద్వౌ మత్స్యౌ చ విద్యన్తే, అతఏవ స్థానాన్తరమ్ ఇత్వా నిమిత్తమేతేషాం భక్ష్యద్రవ్యేషు న క్రీతేషు న భవతి|
14 Porque eran como unos cinco mil hombres. Dijo entonces a sus discípulos: “Hacedlos recostar por grupos como de a cincuenta”.
తత్ర ప్రాయేణ పఞ్చసహస్రాణి పురుషా ఆసన్|
15 Hiciéronlo así y acomodaron a todos.
తదా స శిష్యాన్ జగాద పఞ్చాశత్ పఞ్చాశజ్జనైః పంక్తీకృత్య తానుపవేశయత, తస్మాత్ తే తదనుసారేణ సర్వ్వలోకానుపవేశయాపాసుః|
16 Entonces tomó los cinco panes y los dos peces, levantó los ojos al cielo, los bendijo, los partió y los dio a sus discípulos para que los sirviesen a la muchedumbre.
తతః స తాన్ పఞ్చ పూపాన్ మీనద్వయఞ్చ గృహీత్వా స్వర్గం విలోక్యేశ్వరగుణాన్ కీర్త్తయాఞ్చక్రే భఙ్క్తా చ లోకేభ్యః పరివేషణార్థం శిష్యేషు సమర్పయామ్బభూవ|
17 Todos comieron hasta saciarse, y de lo que les sobró se retiraron doce canastos de pedazos.
తతః సర్వ్వే భుక్త్వా తృప్తిం గతా అవశిష్టానాఞ్చ ద్వాదశ డల్లకాన్ సంజగృహుః|
18 Un día que estaba orando a solas, hallándose con Él sus discípulos, les hizo esta pregunta: “¿Quién dicen las gentes que soy Yo?”
అథైకదా నిర్జనే శిష్యైః సహ ప్రార్థనాకాలే తాన్ పప్రచ్ఛ, లోకా మాం కం వదన్తి?
19 Le respondieron diciendo: “Juan el Bautista; otros, que Elías; otros, que uno de los antiguos profetas ha resucitado”.
తతస్తే ప్రాచుః, త్వాం యోహన్మజ్జకం వదన్తి; కేచిత్ త్వామ్ ఏలియం వదన్తి, పూర్వ్వకాలికః కశ్చిద్ భవిష్యద్వాదీ శ్మశానాద్ ఉదతిష్ఠద్ ఇత్యపి కేచిద్ వదన్తి|
20 Díjoles: “Y vosotros, ¿quién decís que soy Yo?” Pedro le respondió y dijo: “El Ungido de Dios”.
తదా స ఉవాచ, యూయం మాం కం వదథ? తతః పితర ఉక్తవాన్ త్వమ్ ఈశ్వరాభిషిక్తః పురుషః|
21 Y Él les recomendó con energía no decir esto a nadie,
తదా స తాన్ దృఢమాదిదేశ, కథామేతాం కస్మైచిదపి మా కథయత|
22 agregando: “Es necesario que el Hijo del hombre sufra mucho, que sea reprobado por los ancianos, por los sumos sacerdotes y por los escribas, que sea muerto, y que al tercer día sea resucitado”.
స పునరువాచ, మనుష్యపుత్రేణ వహుయాతనా భోక్తవ్యాః ప్రాచీనలోకైః ప్రధానయాజకైరధ్యాపకైశ్చ సోవజ్ఞాయ హన్తవ్యః కిన్తు తృతీయదివసే శ్మశానాత్ తేనోత్థాతవ్యమ్|
23 Y a todos les decía: “Si alguno quiere venir en pos de Mí, renúnciese a sí mismo, tome su cruz cada día, y sígame.
అపరం స సర్వ్వానువాచ, కశ్చిద్ యది మమ పశ్చాద్ గన్తుం వాఞ్ఛతి తర్హి స స్వం దామ్యతు, దినే దినే క్రుశం గృహీత్వా చ మమ పశ్చాదాగచ్ఛతు|
24 Porque el que quiera salvar su vida, la perderá; mas el que pierda su vida a causa de Mí, la salvará.
యతో యః కశ్చిత్ స్వప్రాణాన్ రిరక్షిషతి స తాన్ హారయిష్యతి, యః కశ్చిన్ మదర్థం ప్రాణాన్ హారయిష్యతి స తాన్ రక్షిష్యతి|
25 Pues ¿qué provecho tiene el hombre que ha ganado el mundo entero, si a sí mismo se pierde o se daña?
కశ్చిద్ యది సర్వ్వం జగత్ ప్రాప్నోతి కిన్తు స్వప్రాణాన్ హారయతి స్వయం వినశ్యతి చ తర్హి తస్య కో లాభః?
26 Quien haya, pues, tenido vergüenza de Mí y de mis palabras, el Hijo del hombre tendrá vergüenza de él, cuando venga en su gloria, y en la del Padre y de los santos ángeles.
పున ర్యః కశ్చిన్ మాం మమ వాక్యం వా లజ్జాస్పదం జానాతి మనుష్యపుత్రో యదా స్వస్య పితుశ్చ పవిత్రాణాం దూతానాఞ్చ తేజోభిః పరివేష్టిత ఆగమిష్యతి తదా సోపి తం లజ్జాస్పదం జ్ఞాస్యతి|
27 Os digo, en verdad, algunos de los que están aquí, no gustarán la muerte sin que hayan visto antes el reino de Dios”.
కిన్తు యుష్మానహం యథార్థం వదామి, ఈశ్వరీయరాజత్వం న దృష్టవా మృత్యుం నాస్వాదిష్యన్తే, ఏతాదృశాః కియన్తో లోకా అత్ర స్థనేఽపి దణ్డాయమానాః సన్తి|
28 Pasaron como ocho días después de estas palabras, y, tomando a Pedro, Juan y Santiago, subió a la montaña para orar.
ఏతదాఖ్యానకథనాత్ పరం ప్రాయేణాష్టసు దినేషు గతేషు స పితరం యోహనం యాకూబఞ్చ గృహీత్వా ప్రార్థయితుం పర్వ్వతమేకం సమారురోహ|
29 Y mientras oraba, la figura de su rostro se hizo otra y su vestido se puso de una claridad deslumbradora.
అథ తస్య ప్రార్థనకాలే తస్య ముఖాకృతిరన్యరూపా జాతా, తదీయం వస్త్రముజ్జ్వలశుక్లం జాతం|
30 Y he aquí a dos hombres hablando con Él: eran Moisés y Elías,
అపరఞ్చ మూసా ఏలియశ్చోభౌ తేజస్వినౌ దృష్టౌ
31 los cuales, apareciendo en gloria, hablaban del éxodo suyo que Él iba a verificar en Jerusalén.
తౌ తేన యిరూశాలమ్పురే యో మృత్యుః సాధిష్యతే తదీయాం కథాం తేన సార్ద్ధం కథయితుమ్ ఆరేభాతే|
32 Pedro y sus compañeros estaban agobiados de sueño, mas habiéndose despertado, vieron su gloria y a los dos hombres que estaban a su lado.
తదా పితరాదయః స్వస్య సఙ్గినో నిద్రయాకృష్టా ఆసన్ కిన్తు జాగరిత్వా తస్య తేజస్తేన సార్ద్ధమ్ ఉత్తిష్ఠన్తౌ జనౌ చ దదృశుః|
33 Y en el momento en que se separaban de Él, dijo Pedro a Jesús: “Maestro, bueno es para nosotros estarnos aquí; hagamos, pues, tres pabellones, uno para Ti, uno para Moisés, y uno para Elías”, sin saber lo que decía.
అథ తయోరుభయో ర్గమనకాలే పితరో యీశుం బభాషే, హే గురోఽస్మాకం స్థానేఽస్మిన్ స్థితిః శుభా, తత ఏకా త్వదర్థా, ఏకా మూసార్థా, ఏకా ఏలియార్థా, ఇతి తిస్రః కుట్యోస్మాభి ర్నిర్మ్మీయన్తాం, ఇమాం కథాం స న వివిచ్య కథయామాస|
34 Mientras él decía esto, se hizo una nube que los envolvió en sombra. Y se asustaron al entrar en la nube.
అపరఞ్చ తద్వాక్యవదనకాలే పయోద ఏక ఆగత్య తేషాముపరి ఛాయాం చకార, తతస్తన్మధ్యే తయోః ప్రవేశాత్ తే శశఙ్కిరే|
35 Y desde la nube una voz se hizo oír: “Este es mi Hijo el Elegido: escuchadle a Él”.
తదా తస్మాత్ పయోదాద్ ఇయమాకాశీయా వాణీ నిర్జగామ, మమాయం ప్రియః పుత్ర ఏతస్య కథాయాం మనో నిధత్త|
36 Y al hacerse oír la voz, Jesús se encontraba solo. Guardaron, pues, silencio; y a nadie dijeron, por entonces, cosa alguna de lo que habían visto.
ఇతి శబ్దే జాతే తే యీశుమేకాకినం దదృశుః కిన్తు తే తదానీం తస్య దర్శనస్య వాచమేకామపి నోక్త్వా మనఃసు స్థాపయామాసుః|
37 Al día siguiente, al bajar de la montaña, una gran multitud de gente iba al encuentro de Él.
పరేఽహని తేషు తస్మాచ్ఛైలాద్ అవరూఢేషు తం సాక్షాత్ కర్త్తుం బహవో లోకా ఆజగ్ముః|
38 Y he ahí que de entre la muchedumbre, un varón gritó diciendo: “Maestro, te ruego pongas tus ojos sobre mi hijo, porque es el único que tengo.
తేషాం మధ్యాద్ ఏకో జన ఉచ్చైరువాచ, హే గురో అహం వినయం కరోమి మమ పుత్రం ప్రతి కృపాదృష్టిం కరోతు, మమ స ఏవైకః పుత్రః|
39 Se apodera de él un espíritu, y al instante se pone a gritar; y lo retuerce en convulsiones hasta hacerle echar espumarajos, y a duras penas se aparta de él, dejándolo muy maltratado.
భూతేన ధృతః సన్ సం ప్రసభం చీచ్ఛబ్దం కరోతి తన్ముఖాత్ ఫేణా నిర్గచ్ఛన్తి చ, భూత ఇత్థం విదార్య్య క్లిష్ట్వా ప్రాయశస్తం న త్యజతి|
40 Rogué a tus discípulos que lo echasen, y ellos no han podido”.
తస్మాత్ తం భూతం త్యాజయితుం తవ శిష్యసమీపే న్యవేదయం కిన్తు తే న శేకుః|
41 Entonces Jesús respondió y dijo: “Oh, generación incrédula y perversa, ¿hasta cuándo estaré con vosotros y tendré que soportaros? Trae aquí a tu hijo”.
తదా యీశురవాదీత్, రే ఆవిశ్వాసిన్ విపథగామిన్ వంశ కతికాలాన్ యుష్మాభిః సహ స్థాస్యామ్యహం యుష్మాకమ్ ఆచరణాని చ సహిష్యే? తవ పుత్రమిహానయ|
42 Aún no había llegado este a Jesús, cuando el demonio lo zamarreó y lo retorció en convulsiones. Mas Jesús increpó al espíritu impuro y sanó al niño, y lo devolvió a su padre.
తతస్తస్మిన్నాగతమాత్రే భూతస్తం భూమౌ పాతయిత్వా విదదార; తదా యీశుస్తమమేధ్యం భూతం తర్జయిత్వా బాలకం స్వస్థం కృత్వా తస్య పితరి సమర్పయామాస|
43 Y todos estaban maravillados de la grandeza de Dios. Como se admirasen todos de cuanto Él hacía, dijo a sus discípulos:
ఈశ్వరస్య మహాశక్తిమ్ ఇమాం విలోక్య సర్వ్వే చమచ్చక్రుః; ఇత్థం యీశోః సర్వ్వాభిః క్రియాభిః సర్వ్వైర్లోకైరాశ్చర్య్యే మన్యమానే సతి స శిష్యాన్ బభాషే,
44 “Vosotros, haced que penetren bien en vuestros oídos estas palabras: el Hijo del hombre ha de ser entregado en manos de los hombres”.
కథేయం యుష్మాకం కర్ణేషు ప్రవిశతు, మనుష్యపుత్రో మనుష్యాణాం కరేషు సమర్పయిష్యతే|
45 Pero ellos no entendían este lenguaje, y les estaba velado para que no lo comprendiesen; y no se atrevieron a interrogarlo al respecto.
కిన్తు తే తాం కథాం న బుబుధిరే, స్పష్టత్వాభావాత్ తస్యా అభిప్రాయస్తేషాం బోధగమ్యో న బభూవ; తస్యా ఆశయః క ఇత్యపి తే భయాత్ ప్రష్టుం న శేకుః|
46 Y entró en ellos la idea: ¿Quién de entre ellos sería el mayor?
తదనన్తరం తేషాం మధ్యే కః శ్రేష్ఠః కథామేతాం గృహీత్వా తే మిథో వివాదం చక్రుః|
47 Viendo Jesús el pensamiento de sus corazones, tomó a un niño, púsolo junto a Sí,
తతో యీశుస్తేషాం మనోభిప్రాయం విదిత్వా బాలకమేకం గృహీత్వా స్వస్య నికటే స్థాపయిత్వా తాన్ జగాద,
48 y les dijo: “Quien recibe a este niño en mi nombre, a Mí me recibe; y quien me recibe, recibe al que me envió; porque el que es el más pequeño entre todos vosotros, ese es grande”.
యో జనో మమ నామ్నాస్య బాలాస్యాతిథ్యం విదధాతి స మమాతిథ్యం విదధాతి, యశ్చ మమాతిథ్యం విదధాతి స మమ ప్రేరకస్యాతిథ్యం విదధాతి, యుష్మాకం మధ్యేయః స్వం సర్వ్వస్మాత్ క్షుద్రం జానీతే స ఏవ శ్రేష్ఠో భవిష్యతి|
49 Entonces Juan le respondió diciendo: “Maestro, vimos a un hombre que expulsaba demonios en tu nombre, y se lo impedíamos, porque no ( te ) sigue con nosotros”.
అపరఞ్చ యోహన్ వ్యాజహార హే ప్రభే తవ నామ్నా భూతాన్ త్యాజయన్తం మానుషమ్ ఏకం దృష్టవన్తో వయం, కిన్త్వస్మాకమ్ అపశ్చాద్ గామిత్వాత్ తం న్యషేధామ్| తదానీం యీశురువాచ,
50 Mas Jesús le dijo: “No impidáis, pues quien no está contra vosotros, por vosotros está”.
తం మా నిషేధత, యతో యో జనోస్మాకం న విపక్షః స ఏవాస్మాకం సపక్షో భవతి|
51 Como se acercase el tiempo en que debía ser quitado, tomó resueltamente la dirección de Jerusalén.
అనన్తరం తస్యారోహణసమయ ఉపస్థితే స స్థిరచేతా యిరూశాలమం ప్రతి యాత్రాం కర్త్తుం నిశ్చిత్యాగ్రే దూతాన్ ప్రేషయామాస|
52 Y envió mensajeros delante de sí, los cuales, de camino, entraron en una aldea de samaritanos para prepararle alojamiento.
తస్మాత్ తే గత్వా తస్య ప్రయోజనీయద్రవ్యాణి సంగ్రహీతుం శోమిరోణీయానాం గ్రామం ప్రవివిశుః|
53 Mas no lo recibieron, porque iba camino de Jerusalén.
కిన్తు స యిరూశాలమం నగరం యాతి తతో హేతో ర్లోకాస్తస్యాతిథ్యం న చక్రుః|
54 Viendo ( esto ) los discípulos Santiago y Juan, le dijeron: “Señor, ¿quieres que mandemos que el fuego caiga del cielo, y los consuma?”
అతఏవ యాకూబ్యోహనౌ తస్య శిష్యౌ తద్ దృష్ట్వా జగదతుః, హే ప్రభో ఏలియో యథా చకార తథా వయమపి కిం గగణాద్ ఆగన్తుమ్ ఏతాన్ భస్మీకర్త్తుఞ్చ వహ్నిమాజ్ఞాపయామః? భవాన్ కిమిచ్ఛతి?
55 Pero Él, habiéndose vuelto a ellos los reprendió.
కిన్తు స ముఖం పరావర్త్య తాన్ తర్జయిత్వా గదితవాన్ యుష్మాకం మనోభావః కః, ఇతి యూయం న జానీథ|
56 Y se fueron hacia otra aldea.
మనుజసుతో మనుజానాం ప్రాణాన్ నాశయితుం నాగచ్ఛత్, కిన్తు రక్షితుమ్ ఆగచ్ఛత్| పశ్చాద్ ఇతరగ్రామం తే యయుః|
57 Cuando iban caminando, alguien le dijo: “Te seguiré a donde quiera que vayas”.
తదనన్తరం పథి గమనకాలే జన ఏకస్తం బభాషే, హే ప్రభో భవాన్ యత్ర యాతి భవతా సహాహమపి తత్ర యాస్యామి|
58 Jesús le dijo: “Las raposas tienen guaridas, y las aves del cielo, nidos; mas el Hijo del Hombre no tiene donde reclinar la cabeza”.
తదానీం యీశుస్తమువాచ, గోమాయూనాం గర్త్తా ఆసతే, విహాయసీయవిహగానాం నీడాని చ సన్తి, కిన్తు మానవతనయస్య శిరః స్థాపయితుం స్థానం నాస్తి|
59 Dijo a otro: “Sígueme”. Este le dijo: “Señor, permíteme ir primero a enterrar a mi padre”.
తతః పరం స ఇతరజనం జగాద, త్వం మమ పశ్చాద్ ఏహి; తతః స ఉవాచ, హే ప్రభో పూర్వ్వం పితరం శ్మశానే స్థాపయితుం మామాదిశతు|
60 Respondiole: “Deja a los muertos enterrar a sus muertos; tú, ve a anunciar el reino de Dios”.
తదా యీశురువాచ, మృతా మృతాన్ శ్మశానే స్థాపయన్తు కిన్తు త్వం గత్వేశ్వరీయరాజ్యస్య కథాం ప్రచారయ|
61 Otro más le dijo: “Te seguiré, Señor, pero permíteme primero decir adiós a los de mi casa”.
తతోన్యః కథయామాస, హే ప్రభో మయాపి భవతః పశ్చాద్ గంస్యతే, కిన్తు పూర్వ్వం మమ నివేశనస్య పరిజనానామ్ అనుమతిం గ్రహీతుమ్ అహమాదిశ్యై భవతా|
62 Jesús le dijo: “Ninguno que pone mano al arado y mira hacia atrás, es apto para el reino de Dios”.
తదానీం యీశుస్తం ప్రోక్తవాన్, యో జనో లాఙ్గలే కరమర్పయిత్వా పశ్చాత్ పశ్యతి స ఈశ్వరీయరాజ్యం నార్హతి|
