Lamentaciones 3

1 Yo soy el hombre que ha experimentado la aflicción bajo la vara de la ira de (Dios).

RAB'bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.

2 Me llevó y me hizo andar en tinieblas, y no en luz.

Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.

3 No cesa de volver contra mí su mano todo el día.

Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.

4 Ha consumido mi carne y mi piel, ha roto mis huesos;

Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.

5 ha construido contra mí, me ha cercado de amargura y dolor.

Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.

6 Me colocó en lugar tenebroso, como los muertos de ya hace tiempo.

Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.

7 Me tiene rodeado por todos lados, y no puedo salir; me ha cargado de pesadas cadenas.

Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.

8 GUIMEL. Aun cuando clamo y pido auxilio obstruye Él mi oración.

Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.

9 GUIMEL. Cierra mi camino con piedras sillares, trastorna mis senderos.

Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.

10 Fue para mí como oso en acecho, como león en emboscada;

Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.

11 torció mis caminos y me destrozó, me convirtió en desolación;

Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.

12 tendió su arco, y me hizo blanco de sus saetas.

Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.

13 Clavó en mi hígado las hijas de su aljaba;

Oklarını böbreklerime sapladı.

14 soy el escarnio de todo mi pueblo, su cantilena diaria.

Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.

15 Me hartó de angustias, me embriagó de ajenjo.

Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.

16 Me quebró los dientes con cascajo, me sumergió en cenizas.

Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.

17 Alejaste de mi alma la paz; no sé ya lo que es felicidad;

Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.

18 por eso dije: “Pereció mi gloria y mi esperanza en Yahvé.”

Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB'den umudum kesildi.”

19 Acuérdate de mí aflicción y de mi inquietud, del ajenjo y de la amargura.

Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!

20 Mi alma se acuerda sin cesar y está abatida dentro de mí;

Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.

21 meditando en esto recobro esperanza.

Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:

22 HET. Es por la misericordia de Yahvé que no hayamos perecido, porque nunca se acaban sus piedades.

RAB'bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;

23 HET. Se renuevan cada mañana; grande es tu fidelidad.

Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.

24 “Yahvé es mi porción, dice mi alma, por eso espero en Él.”

“Benim payıma düşen RAB'dir” diyor canım, “Bu yüzden O'na umut bağlıyorum.”

25 Bueno es Yahvé para quien en Él espera, para el que le busca.

RAB kendisini bekleyenler, O'nu arayan canlar için iyidir.

26 Bueno es aguardar en silencio la salvación de Yahvé.

RAB'bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.

27 Bueno es para el hombre llevar el yugo desde su juventud.

İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.

28 Siéntese aparte en silencio, pues (Dios) se lo ha impuesto;

RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;

29 ponga en el polvo su boca; quizá haya esperanza;

Umudunu kesmeden yere kapanmalı,

30 ofrezca la mejilla al que le hiere, hártese de oprobio.

Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;

31 Porque no para siempre desecha el Señor;

Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.

32 después de afligir usa de misericordia según la multitud de sus piedades;

Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;

33 pues no de buena gana humilla El, ni aflige a los hijos de los hombres.

Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.

34 ¿Acaso el Señor no está viendo cómo son pisoteados todos los cautivos de la tierra?

Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,

35 ¿Cómo se tuerce el derecho de un hombre ante la faz del Altísimo?

Yüceler Yücesi'nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,

36 ¿Cómo se hace injusticia a otro en su causa?

Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.

37 ¿Quién puede decir algo, y esto se realiza sin la orden de Yahvé?

Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?

38 ¿No proceden de la boca del Altísimo los males y los bienes?

İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi'nin ağzından çıkmıyor mu?

39 ¿Por qué se queja el hombre viviente? (Quéjese) más bien de sus propios pecados.

İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?

40 “Examinemos y escudriñemos nuestros caminos y convirtámonos a Yahvé.

Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB'be dönelim.

41 Alcemos nuestro corazón, con nuestras manos, a Dios en el cielo.

Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı'ya açalım:

42 Hemos pecado, y hemos sido rebeldes; Tú no has perdonado.

“Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.

43 Te cubriste de tu ira y nos perseguiste, mataste sin piedad;

Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.

44 pusiste una nube delante de Ti para que no penetrase la oración;

Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.

45 nos convertiste en desecho y basura en medio de las naciones.

Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.

46 Abren contra nosotros su boca todos nuestros enemigos;

Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.

47 nos amenazan el terror y la fosa, la devastación y la ruina;

Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”

48 Mis ojos derraman ríos de agua por el quebranto de la hija de mi pueblo.

Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.

49 Se deshacen mis ojos sin cesar en continuo llanto,

Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,

50 hasta que Yahvé levante la vista y mire desde el cielo.

RAB göklerden bakıp görünceye dek.

51 Mis ojos me consumen el alma por todas las hijas de mi ciudad.

Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.

52 Como a ave me dieron caza los que me odian sin motivo,

Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.

53 me encerraron en la cisterna, pusieron sobre mí la losa,

Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.

54 las aguas subieron por encima de mi cabeza, y dije: “Perdido estoy.”

Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.

55 Desde lo más profundo de la fosa invoqué tu nombre;

Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;

56 Tú oíste mi voz. ¡No cierres tus oídos a mis suspiros, a mis clamores!

Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.

57 Cuando te invoqué te acercaste y dijiste: “No temas.”

Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.

58 Tú, Señor, defendiste mi alma, salvaste mi vida,

Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.

59 Tú ves, oh Yahvé, mi opresión; hazme justicia;

Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.

60 ves todos sus deseos de venganza, todas sus maquinaciones contra mí.

Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.

61 Tú, oh Yahvé, oíste todos sus insultos, todas sus tramas contra mí,

Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

62 las palabras de mis enemigos, y cuanto maquinan contra mí siempre.

63 Mira, cuando se sientan y cuando se levantan, soy yo el objeto de sus canciones.

Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.

64 Tú les darás, oh Yahvé, su merecido, conforme a la obra de sus manos.

Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.

65 Cegarás su corazón, los (cubrirás) con tu maldición;

İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.

66 los perseguirás con furor y los destruirás debajo del cielo, oh Yahvé.

Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.