Lamentaciones 3
1 Yo soy el hombre que ha experimentado la aflicción bajo la vara de la ira de (Dios).
Ja sam čovjek što upozna bijedu pod šibom gnjeva njegova.
2 Me llevó y me hizo andar en tinieblas, y no en luz.
Mene je odveo i natjerao da hodam u tmini i bez svjetlosti.
3 No cesa de volver contra mí su mano todo el día.
I upravo mene bije i udara bez prestanka njegova ruka.
4 Ha consumido mi carne y mi piel, ha roto mis huesos;
Iscijedio je moje meso, kožu moju, polomio kosti moje.
5 ha construido contra mí, me ha cercado de amargura y dolor.
Načinio mi jaram, glavu obrubio tegobama.
6 Me colocó en lugar tenebroso, como los muertos de ya hace tiempo.
Pustio me da živim u tminama kao mrtvaci vječiti.
7 Me tiene rodeado por todos lados, y no puedo salir; me ha cargado de pesadas cadenas.
Zazidao me, i ja ne mogu izaći, otežao je moje okove.
8 GUIMEL. Aun cuando clamo y pido auxilio obstruye Él mi oración.
Kada sam vikao i zapomagao, molitvu je moju odbijao.
9 GUIMEL. Cierra mi camino con piedras sillares, trastorna mis senderos.
Zazidao mi ceste tesanim kamenom, zakrčio je putove moje.
10 Fue para mí como oso en acecho, como león en emboscada;
Meni on bijaše medvjed koji vreba, lav u zasjedi.
11 torció mis caminos y me destrozó, me convirtió en desolación;
U bespuća me vodio, razdirao, ostavljao me da umirem.
12 tendió su arco, y me hizo blanco de sus saetas.
Napinjao je luk svoj i gađao me kao metu za svoje strelice.
13 Clavó en mi hígado las hijas de su aljaba;
U slabine mi sasuo strelice, sinove svoga tobolca.
14 soy el escarnio de todo mi pueblo, su cantilena diaria.
Postao sam smiješan svome narodu, rugalica svakidašnja.
15 Me hartó de angustias, me embriagó de ajenjo.
Gorčinom me hranio, pelinom me napajao.
16 Me quebró los dientes con cascajo, me sumergió en cenizas.
Puštao me da zube kršim kamen grizući, zakapao me u pepeo.
17 Alejaste de mi alma la paz; no sé ya lo que es felicidad;
Duši je mojoj oduzet mir i više ne znam što je sreća!
18 por eso dije: “Pereció mi gloria y mi esperanza en Yahvé.”
Rekoh: Dotrajao je život moj i nada koja mi od Jahve dolazi.
19 Acuérdate de mí aflicción y de mi inquietud, del ajenjo y de la amargura.
Spomeni se bijede moje i stradanja, pelina i otrova!
20 Mi alma se acuerda sin cesar y está abatida dentro de mí;
Bez prestanka na to misli i sahne duša u meni.
21 meditando en esto recobro esperanza.
To nosim u srcu i gojim nadu u sebi.
22 HET. Es por la misericordia de Yahvé que no hayamos perecido, porque nunca se acaban sus piedades.
Dobrota Jahvina nije nestala, milosrđe njegovo nije presušilo.
23 HET. Se renuevan cada mañana; grande es tu fidelidad.
Oni se obnavljaju svako jutro: tvoja je vjernost velika!
24 “Yahvé es mi porción, dice mi alma, por eso espero en Él.”
“Jahve je dio moj”, veli mi duša, “i zato se u nj pouzdajem.”
25 Bueno es Yahvé para quien en Él espera, para el que le busca.
Dobar je Jahve onom koji se u nj pouzdaje, duši koja ga traži.
26 Bueno es aguardar en silencio la salvación de Yahvé.
Dobro je u miru čekati spasenje Jahvino!
27 Bueno es para el hombre llevar el yugo desde su juventud.
Dobro je čovjeku da nosi jaram za svoje mladosti.
28 Siéntese aparte en silencio, pues (Dios) se lo ha impuesto;
Neka sjedi u samoći i šuti, jer mu On to nametnu;
29 ponga en el polvo su boca; quizá haya esperanza;
neka usne priljubi uz prašinu, možda još ima nade!
30 ofrezca la mejilla al que le hiere, hártese de oprobio.
Neka pruži obraz onome koji ga bije, neka se zasiti porugom.
31 Porque no para siempre desecha el Señor;
Jer Gospod ne odbacuje nikoga zauvijek:
32 después de afligir usa de misericordia según la multitud de sus piedades;
jer ako i rastuži, on se smiluje po svojoj velikoj ljubavi.
33 pues no de buena gana humilla El, ni aflige a los hijos de los hombres.
Jer samo nerado on ponižava i rascvili sinove čovjeka.
34 ¿Acaso el Señor no está viendo cómo son pisoteados todos los cautivos de la tierra?
Kad se gaze nogama svi zemaljski sužnjevi,
35 ¿Cómo se tuerce el derecho de un hombre ante la faz del Altísimo?
kad se izvrće pravica čovjeku pred licem Svevišnjeg,
36 ¿Cómo se hace injusticia a otro en su causa?
kad se krivica nanosi čovjeku u parnici, zar Gospod ne vidi?
37 ¿Quién puede decir algo, y esto se realiza sin la orden de Yahvé?
Tko je rekao nešto i zbilo se? Nije li Gospod to zapovjedio?
38 ¿No proceden de la boca del Altísimo los males y los bienes?
Ne dolazi li iz usta Svevišnjega i dobro i zlo?
39 ¿Por qué se queja el hombre viviente? (Quéjese) más bien de sus propios pecados.
Na što se tuže živi ljudi? Svatko na svoj grijeh.
40 “Examinemos y escudriñemos nuestros caminos y convirtámonos a Yahvé.
Ispitajmo, pretražimo pute svoje i vratimo se Jahvi.
41 Alcemos nuestro corazón, con nuestras manos, a Dios en el cielo.
Dignimo svoje srce i ruke svoje k Bogu koji je na nebesima.
42 Hemos pecado, y hemos sido rebeldes; Tú no has perdonado.
Da, mi smo se odmetali, bili nepokorni, a ti, ti nisi praštao!
43 Te cubriste de tu ira y nos perseguiste, mataste sin piedad;
Obastrt gnjevom svojim, gonio si nas, ubijao i nisi štedio.
44 pusiste una nube delante de Ti para que no penetrase la oración;
Oblakom si se obastro da molitva ne prodre do tebe.
45 nos convertiste en desecho y basura en medio de las naciones.
Načinio si od nas smeće i odmet među narodima.
46 Abren contra nosotros su boca todos nuestros enemigos;
Razjapili usta na nas svi neprijatelji naši.
47 nos amenazan el terror y la fosa, la devastación y la ruina;
Užas i jama bila nam sudbina, propast i zator!
48 Mis ojos derraman ríos de agua por el quebranto de la hija de mi pueblo.
Potoci suza teku iz očiju mojih zbog propasti Kćeri naroda mojega.
49 Se deshacen mis ojos sin cesar en continuo llanto,
Moje oči liju suze bez prestanka, jer prestanka nema
50 hasta que Yahvé levante la vista y mire desde el cielo.
dok ne pogleda i ne vidi Jahve s nebesa.
51 Mis ojos me consumen el alma por todas las hijas de mi ciudad.
Moje mi oko bol zadaje zbog kćeri svih mojega grada.
52 Como a ave me dieron caza los que me odian sin motivo,
Uporno me k'o pticu progone svi što me mrze, a bez razloga.
53 me encerraron en la cisterna, pusieron sobre mí la losa,
U jamu baciše moj život i zatrpaše je kamenjem.
54 las aguas subieron por encima de mi cabeza, y dije: “Perdido estoy.”
Voda mi dođe preko glave, rekoh sam sebi: “Pogiboh!”
55 Desde lo más profundo de la fosa invoqué tu nombre;
I tada zazvah ime tvoje, Jahve, iz najdublje jame.
56 Tú oíste mi voz. ¡No cierres tus oídos a mis suspiros, a mis clamores!
Ti oču moj glas: “Ne začepljuj uši svoje na vapaje moje.”
57 Cuando te invoqué te acercaste y dijiste: “No temas.”
Bliz meni bijaše u dan vapaja mog, govoraše: “Ne boj se!”
58 Tú, Señor, defendiste mi alma, salvaste mi vida,
Ti si, Gospode, izborio pravdu za dušu moju, ti si život moj izbavio.
59 Tú ves, oh Yahvé, mi opresión; hazme justicia;
Ti, Jahve, vidje kako me tlače, dosudi mi pravdu.
60 ves todos sus deseos de venganza, todas sus maquinaciones contra mí.
Ti vidje svu osvetu njinu, sve podvale protiv mene.
61 Tú, oh Yahvé, oíste todos sus insultos, todas sus tramas contra mí,
Čuo si, Jahve, podrugivanje njihovo, sve podvale protiv mene.
62 las palabras de mis enemigos, y cuanto maquinan contra mí siempre.
Usne protivnika mojih i misli njine protiv mene su cio dan.
63 Mira, cuando se sientan y cuando se levantan, soy yo el objeto de sus canciones.
Kad sjede, kad ustaju, pogledaj samo: ja sam im pjesma-rugalica.
64 Tú les darás, oh Yahvé, su merecido, conforme a la obra de sus manos.
Vrati im, Jahve, milo za drago, po djelu ruku njihovih.
65 Cegarás su corazón, los (cubrirás) con tu maldición;
Učini da srca im otvrdnu, udari ih prokletstvom svojim.
66 los perseguirás con furor y los destruirás debajo del cielo, oh Yahvé.
Goni ih gnjevno i sve ih istrijebi pod nebesima svojim, Jahve!
