Juan 20
1 El primer día de la semana, de madrugada, siendo todavía oscuro, María Magdalena llegó al sepulcro; y vio quitada la losa sepulcral.
అనన్తరం సప్తాహస్య ప్రథమదినే ఽతిప్రత్యూషే ఽన్ధకారే తిష్ఠతి మగ్దలీనీ మరియమ్ తస్య శ్మశానస్య నికటం గత్వా శ్మశానస్య ముఖాత్ ప్రస్తరమపసారితమ్ అపశ్యత్|
2 Corrió, entonces, a encontrar a Simón Pedro, y al otro discípulo a quien Jesús amaba, y les dijo: “Se han llevado del sepulcro al Señor, y no sabemos dónde lo han puesto”.
పశ్చాద్ ధావిత్వా శిమోన్పితరాయ యీశోః ప్రియతమశిష్యాయ చేదమ్ అకథయత్, లోకాః శ్మశానాత్ ప్రభుం నీత్వా కుత్రాస్థాపయన్ తద్ వక్తుం న శక్నోమి|
3 Salió, pues, Pedro y también el otro discípulo, y se fueron al sepulcro.
అతః పితరః సోన్యశిష్యశ్చ బర్హి ర్భుత్వా శ్మశానస్థానం గన్తుమ్ ఆరభేతాం|
4 Corrían ambos, pero el otro discípulo corrió más a prisa que Pedro y llegó primero al sepulcro.
ఉభయోర్ధావతోః సోన్యశిష్యః పితరం పశ్చాత్ త్యక్త్వా పూర్వ్వం శ్మశానస్థాన ఉపస్థితవాన్|
5 E, inclinándose, vio las fajas puestas allí, pero no entró.
తదా ప్రహ్వీభూయ స్థాపితవస్త్రాణి దృష్టవాన్ కిన్తు న ప్రావిశత్|
6 Llegó luego Simón Pedro, que le seguía, entró en el sepulcro y vio las fajas puestas allí,
అపరం శిమోన్పితర ఆగత్య శ్మశానస్థానం ప్రవిశ్య
7 y el sudario, que había estado sobre su cabeza, puesto no con las fajas, sino en lugar aparte, enrollado.
స్థాపితవస్త్రాణి మస్తకస్య వస్త్రఞ్చ పృథక్ స్థానాన్తరే స్థాపితం దృష్టవాన్|
8 Entonces, entró también el otro discípulo, que había llegado primero al sepulcro, y vio, y creyó.
తతః శ్మశానస్థానం పూర్వ్వమ్ ఆగతో యోన్యశిష్యః సోపి ప్రవిశ్య తాదృశం దృష్టా వ్యశ్వసీత్|
9 Porque todavía no habían entendido la Escritura, de cómo Él debía resucitar de entre los muertos.
యతః శ్మశానాత్ స ఉత్థాపయితవ్య ఏతస్య ధర్మ్మపుస్తకవచనస్య భావం తే తదా వోద్ధుం నాశన్కువన్|
10 Y los discípulos se volvieron a casa.
అనన్తరం తౌ ద్వౌ శిష్యౌ స్వం స్వం గృహం పరావృత్యాగచ్ఛతామ్|
11 Pero María se había quedado afuera, junto al sepulcro, y lloraba. Mientras lloraba, se inclinó al sepulcro,
తతః పరం మరియమ్ శ్మశానద్వారస్య బహిః స్థిత్వా రోదితుమ్ ఆరభత తతో రుదతీ ప్రహ్వీభూయ శ్మశానం విలోక్య
12 y vio dos ángeles vestidos de blanco, sentados el uno a la cabecera, y el otro a los pies, donde había sido puesto el cuerpo de Jesús.
యీశోః శయనస్థానస్య శిరఃస్థానే పదతలే చ ద్వయో ర్దిశో ద్వౌ స్వర్గీయదూతావుపవిష్టౌ సమపశ్యత్|
13 Ellos le dijeron: “Mujer, ¿por qué lloras?” Díjoles: “Porque han quitado a mi Señor, y yo no sé dónde lo han puesto”.
తౌ పృష్టవన్తౌ హే నారి కుతో రోదిషి? సావదత్ లోకా మమ ప్రభుం నీత్వా కుత్రాస్థాపయన్ ఇతి న జానామి|
14 Dicho esto se volvió y vio a Jesús que estaba allí, pero no sabía que era Jesús.
ఇత్యుక్త్వా ముఖం పరావృత్య యీశుం దణ్డాయమానమ్ అపశ్యత్ కిన్తు స యీశురితి సా జ్ఞాతుం నాశక్నోత్|
15 Jesús le dijo: “Mujer, ¿por qué lloras? ¿A quién buscas” Ella, pensando que era el jardinero, le dijo: “Señor, si tú lo has llevado, dime dónde lo has puesto, y yo me lo llevaré”.
తదా యీశుస్తామ్ అపృచ్ఛత్ హే నారి కుతో రోదిషి? కం వా మృగయసే? తతః సా తమ్ ఉద్యానసేవకం జ్ఞాత్వా వ్యాహరత్, హే మహేచ్ఛ త్వం యదీతః స్థానాత్ తం నీతవాన్ తర్హి కుత్రాస్థాపయస్తద్ వద తత్స్థానాత్ తమ్ ఆనయామి|
16 Jesús le dijo: “Mariam”. Ella, volviéndose, dijo en hebreo: “Rabbuní”, es decir: “Maestro”.
తదా యీశుస్తామ్ అవదత్ హే మరియమ్| తతః సా పరావృత్య ప్రత్యవదత్ హే రబ్బూనీ అర్థాత్ హే గురో|
17 Jesús le dijo: “No me toques más, porque no he subido todavía al Padre; pero ve a encontrar a mis hermanos, y diles: voy a subir a mi Padre y vuestro Padre, a mi Dios y vuestro Dios”.
తదా యీశురవదత్ మాం మా ధర, ఇదానీం పితుః సమీపే ఊర్ద్ధ్వగమనం న కరోమి కిన్తు యో మమ యుష్మాకఞ్చ పితా మమ యుష్మాకఞ్చేశ్వరస్తస్య నికట ఊర్ద్ధ్వగమనం కర్త్తుమ్ ఉద్యతోస్మి, ఇమాం కథాం త్వం గత్వా మమ భ్రాతృగణం జ్ఞాపయ|
18 María Magdalena fue, pues, a anunciar a los discípulos: “He visto al Señor”, y lo que Él le había dicho.
తతో మగ్దలీనీమరియమ్ తత్క్షణాద్ గత్వా ప్రభుస్తస్యై దర్శనం దత్త్వా కథా ఏతా అకథయద్ ఇతి వార్త్తాం శిష్యేభ్యోఽకథయత్|
19 A la tarde de ese mismo día, el primero de la semana, y estando, por miedo a los judíos, cerradas las puertas ( de ) donde se encontraban los discípulos, vino Jesús y, de pie en medio de ellos, les dijo: ¡Paz a vosotros!”
తతః పరం సప్తాహస్య ప్రథమదినస్య సన్ధ్యాసమయే శిష్యా ఏకత్ర మిలిత్వా యిహూదీయేభ్యో భియా ద్వారరుద్ధమ్ అకుర్వ్వన్, ఏతస్మిన్ కాలే యీశుస్తేషాం మధ్యస్థానే తిష్ఠన్ అకథయద్ యుష్మాకం కల్యాణం భూయాత్|
20 Diciendo esto, les mostró sus manos y su costado; y los discípulos se llenaron de gozo, viendo al Señor.
ఇత్యుక్త్వా నిజహస్తం కుక్షిఞ్చ దర్శితవాన్, తతః శిష్యాః ప్రభుం దృష్ట్వా హృష్టా అభవన్|
21 De nuevo les dijo: ¡Paz a vosotros! Como mi Padre me envió, así Yo os envío”.
యీశుః పునరవదద్ యుష్మాకం కల్యాణం భూయాత్ పితా యథా మాం ప్రైషయత్ తథాహమపి యుష్మాన్ ప్రేషయామి|
22 Y dicho esto, sopló sobre ellos, y les dijo: “Recibid el Espíritu Santo:
ఇత్యుక్త్వా స తేషాముపరి దీర్ఘప్రశ్వాసం దత్త్వా కథితవాన్ పవిత్రమ్ ఆత్మానం గృహ్లీత|
23 a quienes perdonareis los pecados, les quedan perdonados; y a quienes se los retuviereis, quedan retenidos”.
యూయం యేషాం పాపాని మోచయిష్యథ తే మోచయిష్యన్తే యేషాఞ్చ పాపాతి న మోచయిష్యథ తే న మోచయిష్యన్తే|
24 Ahora bien Tomás, llamado Dídimo, uno de los Doce, no estaba con ellos cuando vino Jesús.
ద్వాదశమధ్యే గణితో యమజో థోమానామా శిష్యో యీశోరాగమనకాలై తైః సార్ద్ధం నాసీత్|
25 Por tanto le dijeron los otros: “Hemos visto al Señor”. Él les dijo: “Si yo no veo en sus manos las marcas de los clavos, y no meto mi dedo en el lugar de los clavos, y no pongo mi mano en su costado, de ninguna manera creeré”.
అతో వయం ప్రభూమ్ అపశ్యామేతి వాక్యేఽన్యశిష్యైరుక్తే సోవదత్, తస్య హస్తయో ర్లౌహకీలకానాం చిహ్నం న విలోక్య తచ్చిహ్నమ్ అఙ్గుల్యా న స్పృష్ట్వా తస్య కుక్షౌ హస్తం నారోప్య చాహం న విశ్వసిష్యామి|
26 Ocho días después, estaban nuevamente adentro sus discípulos, y Tomás con ellos. Vino Jesús, cerradas las puertas, y, de pie en medio de ellos, dijo: “¡Paz a vosotros!”
అపరమ్ అష్టమేఽహ్ని గతే సతి థోమాసహితః శిష్యగణ ఏకత్ర మిలిత్వా ద్వారం రుద్ధ్వాభ్యన్తర ఆసీత్, ఏతర్హి యీశుస్తేషాం మధ్యస్థానే తిష్ఠన్ అకథయత్, యుష్మాకం కుశలం భూయాత్|
27 Luego dijo a Tomás: “Trae aquí tu dedo, mira mis manos, alarga tu mano y métela en mi costado, y no seas incrédulo, sino creyente”.
పశ్చాత్ థామై కథితవాన్ త్వమ్ అఙ్గులీమ్ అత్రార్పయిత్వా మమ కరౌ పశ్య కరం ప్రసార్య్య మమ కుక్షావర్పయ నావిశ్వస్య|
28 Tomás respondió y le dijo: “¡Señor mío y Dios mío!”
తదా థోమా అవదత్, హే మమ ప్రభో హే మదీశ్వర|
29 Jesús le dijo: “Porque me has visto, has creído; dichosos los que han creído sin haber visto”.
యీశురకథయత్, హే థోమా మాం నిరీక్ష్య విశ్వసిషి యే న దృష్ట్వా విశ్వసన్తి తఏవ ధన్యాః|
30 Otros muchos milagros obró Jesús, a la vista de sus discípulos, que no se encuentran escritos en este libro.
ఏతదన్యాని పుస్తకేఽస్మిన్ అలిఖితాని బహూన్యాశ్చర్య్యకర్మ్మాణి యీశుః శిష్యాణాం పురస్తాద్ అకరోత్|
31 Pero estos han sido escritos para que creáis que Jesús es el Cristo, el Hijo de Dios, y, creyendo, tengáis vida en su nombre.
కిన్తు యీశురీశ్వరస్యాభిషిక్తః సుత ఏవేతి యథా యూయం విశ్వసిథ విశ్వస్య చ తస్య నామ్నా పరమాయుః ప్రాప్నుథ తదర్థమ్ ఏతాని సర్వ్వాణ్యలిఖ్యన్త|
