Job 6
1 Respondió Job y dijo:
Əyyub belə cavab verdi:
2 “¡Oh! ¡Si pudiera pesarse mi aflicción, ponerse en balanza toda mi calamidad!
«Kaş bu dərdim çəkiləydi, Bütün ağrılarım tərəziyə qoyulaydı.
3 Pesarían más que la arena del mar. Por eso mis palabras son sin moderación.
Onda dənizlərin qumundan ağır gələrdi, Ona görə tez bu sözləri dedim.
4 Pues las saetas del Omnipotente se han clavado en mí, y mi espíritu bebe su veneno; los terrores de Dios me combaten.
Həqiqətən, Külli-İxtiyarın oxları köksümdədir, Ruhum onların zəhərlərini içir. Allahın dəhşətləri mənə hücum çəkir.
5 ¿Acaso el asno montés rebuzna teniendo hierba? ¿muge el buey si tiene su forraje?
Ot olanda vəhşi eşşək anqırarmı? Yem tapanda öküz heç böyürərmi?
6 ¿Acaso se puede comer un manjar insípido, sin sal, o gustar el jugo de plantas sin sabor?
Duzsuz, şit yeməyi yemək olarmı? Yumurta ağının dadı varmı?
7 Las cosas que mi alma rehúsa tocar, son mi repugnante comida.
Belə yeməklərə əl vurmaq istəmirəm, Onlardan iyrənirəm.
8 ¡Ojalá que se cumpliese mi petición! y que Dios me diera lo que deseo:
Kaş arzuma çataydım, Allah mənə həsrətində olduğumu verəydi,
9 que quiera Dios acabar conmigo, que soltara su mano para cortarme (la vida).
Lütf edib məni əzsə belə, Əldən cəld olub həyatımın bağını kəssə belə,
10 Entonces me quedaría al menos este consuelo, —y por eso brincaría de gozo aunque Él me aplasta— que no he traspasado las palabras del Santo.
Mən yenə ovunardım, Bu amansız dərdimə baxmayaraq Müqəddəs Olanın sözlərini inkar etmədiyimə görə sevinərdim.
11 Pero ¿cuál es mi fuerza para esperar todavía, y cuál mi fin, para tener aún paciencia?
Nə gücüm var ki, gözləyim? Sonum nə qədərdir ki, səbir edim?
12 ¿Es acaso mi fuerza la de las piedras; o es de bronce mi carne?
Daş qədər güclüyəmmi? Ətim tuncdandırmı?
13 ¿No estoy privado de toda ayuda? ¿No se ha apartado de mí todo auxilio?
Əlacsız qalanda Özümə kömək etməyə gücüm çatarmı?
14 El abatido tiene derecho a la compasión de su amigo, a menos que este abandone el temor del Omnipotente.
İnsan Külli-İxtiyarın qorxusundan vaz keçsə belə, Çarəsiz qalanda ona dostun sədaqəti gərəkdir.
15 Mis hermanos son falaces como un arroyo seco, pasan como las aguas torrenciales,
Qardaşlarım mənə bir vadi kimi xəyanət etdi, Çaylar kimi axıb getdi.
16 turbias a causa del hielo y de la nieve que en ellas se oculta;
Bu vadilər buzlar əriyəndə daşar, Qar suları ilə dolar.
17 cuando viene el calor desaparecen; a los (primeros) calores su cauce se seca;
Bu vadilər quraq vaxtı quruyar, İstidə yataqlarından yox olar.
18 se pierden en el curso de su camino, se evaporan y perecen.
Bu vadilərə görə karvanlar yolunu azar, Səhraya çıxanda həlak olar.
19 Las caravanas de Temá van en su busca, suspiran por ellas los mercaderes de Sabá;
Temanın karvanları su axtarar, Səbadan gələn səyyahlar ora ümid bağlar.
20 más su esperanza será frustrada, llegados a ellas quedan defraudados.
Amma ora çatanda ümid bağladıqlarına peşman olar, Mat-məəttəl qalar.
21 Así sois ahora vosotros para mí; os espantáis, viendo mis males.
İndi siz də mənim üçün bir heç olmusunuz, Bu dəhşətə baxıb qorxursunuz.
22 ¿Acaso os he pedido: “Dadme algo; dejadme participar de vuestros bienes.”
Mən demişəmmi “Mənə nəyisə verin, Var-dövlətinizdən mənə rüşvət göndərin?
23 O bien: “Libradme del enemigo, salvadme del poder del opresor”?
Yaxud da məni düşmən əlindən qurtarın, Zalımların əlindən azad edin?”
24 Enseñadme, y yo callaré; explicadme en qué he errado.
Mən susum, siz mənə öyrədin, Nə səhv etmişəmsə, mənə göstərin.
25 ¡Qué fuerza tienen las palabras rectas! pero ¿a qué viene vuestra censura?
Doğru söz kəsərli olar, Sizin bu iradınız bəs nəyi sübut edir?
26 ¿Pensáis acaso en censurar palabras? Las palabras de un desesperado ¿no son como viento?
Niyə sözlərimi qınamaq istəyirsiniz? Niyə mən biçarənin dediyini boşboğazlıq sanırsınız?
27 ¡Oh! vosotros tendéis (un lazo) sobre el huérfano, y caváis (una fosa) a vuestro amigo.
Yetim üçün belə, püşk atırsınız, Dostunuzu satırsınız.
28 Ahora volveos, por favor, hacia mí, porque (juro) ante vosotros que no voy a mentiros en vuestra cara.
İndi lütf edib mənə baxın, Bax mən üzünüzə ağ yalan demərəm.
29 ¡Reparad, os ruego; no seáis injustos! Reflexionad de nuevo, y mi inocencia se hará manifiesta.
Atın haqsızlığı, haqsızlıq etməyin, Düşünün ki, bu davada mən haqlıyam.
30 ¿Hay acaso en mi lengua iniquidad? ¿Puede mi paladar ya no distinguir la maldad?
Dilimdən haqsız söz çıxırmı? Pis şeyləri ağzıma alırammı?
