< Job 37 >

1 “Por esto tiembla mi corazón, y salta de su lugar.
Da, od toga i moje srce drhti i s mjesta svoga iskočiti hoće.
2 Oíd, oíd el trueno de su voz, el ruido que sale de su boca.
Čujte, čujte gromor glasa njegova, tutnjavu što mu iz usta izlazi.
3 Lo hace retumbar por toda la extensión del cielo, y su fulgor brilla hasta los confines de la tierra.
Gle, munja lijeće preko cijelog neba - i sijevne blijesak s kraja na kraj zemlje -
4 Tras de Él se oye una voz rugiente; pues truena con la voz de su majestad; y no retiene más (los rayos) cuando se oye su voz.
iza nje silan jedan glas se ori: to On gromori glasom veličajnim. Munje mu lete, nitko ih ne priječi, tek što mu je glas jednom odjeknuo.
5 Truena la voz de Dios y obra maravillas, hace cosas grandes e inescrutables.
Da, Bog gromori glasom veličajnim, djela velebna, neshvatljiva stvara.
6 Pues a la nieve dice: «¡Baja a la tierra!» Él (envía) la lluvia y los aguaceros torrenciales.
Kad snijegu kaže: 'Zasniježi po zemlji!' i pljuskovima: 'Zapljuštite silno!'
7 Sobre la mano de todos pone un sello, para que todos conozcan Su obra.
svakom čovjeku zapečati ruke da svi njegovo upoznaju djelo.
8 Las fieras se retiran a sus cubiles, y descansan en sus guaridas.
U brlog se tad zvijeri sve uvuku i na svojem se šćućure ležaju.
9 De sus cámaras sale el huracán, y del norte viene el frío.
S južne se strane podiže oluja, a studen vjetri sjeverni donose.
10 Al soplo de Dios se forma el hielo, y en su derretimiento se ensanchan las aguas.
Već led od daha Božjega nastaje i vodena se kruti površina.
11 Él carga con vapor la nube, y la nube esparce sus fulgores,
I opet vodom puni on oblake, i sijevat' stanu oblaci munjama;
12 que dando vueltas según sus planes hacen lo que Él manda sobre la redondez de la tierra;
kruže posvuda po volji njegovoj, što im naloži, to će izvršiti na licu cijelog kruga zemaljskoga.
13 ora para corrección de su tierra, ora para mostrar su misericordia.
Šalje ih - ili da kazni narode, ili da ih milosrđem obdari.
14 Esto, oh Job, escúchalo bien, detente, y considera las maravillas de Dios.
Poslušaj ovo, Jobe, umiri se i promotri djela Božja čudesna.
15 ¿Sabes tú cómo Dios las realiza, y cómo hace relampaguear la luz de sus nubes?
Znaš li kako Bog njima zapovijeda, kako munju iz oblaka svog pušta?
16 ¿Conoces tú el balanceo de las nubes, las maravillas de Aquel que es perfecto en saber?
Znaš li o čem vise gore oblaci? Čudesna to su znanja savršenog.
17 ¿ (Sabes) tú por qué se calientan tus vestidos, cuando la tierra se calla bajo el soplo del Austro?
Kako ti gore od žege haljine u južnom vjetru kad zemlja obamre?
18 ¿Extendiste tú con Él el firmamento, tan sólido como un espejo fundido?
Zar si nebesa s njim ti razapeo, čvrsta poput ogledala livenog?
19 Díganos qué debemos responderle, ya que no sabemos qué decirle, siendo como somos ignorantes.
DÓe naputi me što da mu kažemo: zbog tmine se ne snalazimo više.
20 Mas ¿hay que contarle lo que yo digo? pues el hombre, por más que hable, no es más que una nada.
Zar ćeš mu reći: 'Hoću govoriti'? Ili na propast vlastitu pristati?
21 Ahora ya no se ve la luz, aquel resplandor en el firmamento; pasó el viento, y lo deja despejado.
Tko, dakle, može u svjetlost gledati na nebesima što se sja blistavo kada oblake rastjeraju vjetri?
22 Del norte viene áureo (brillo), la terrible majestad, que envuelve a Dios.
Sa sjevera k'o zlato je bljesnulo: veličanstvom strašnim Bog se odjenu!
23 Él Todopoderoso, el inaccesible, es grande en poder y juicio, es rico en justicia, y no oprime a nadie.
Da, Svesilnog doseći ne možemo, neizmjeran je u moći i sudu, velik u pravdi, nikog on ne tlači.
24 Por eso han de temerlo los hombres: no mira Él a los que se creen sabios.”
Zato ljudi svi neka ga se boje! Na mudrost oholu on i ne gleda!”

< Job 37 >