Job 31

1 “Había ya hecho pacto con mis ojos de no mirar a doncella.

Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

2 ¿Cuál es, pues, mi porción desde arriba de parte de Dios, y la herencia que desde lo alto me da el Todopoderoso?

Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

3 ¿No es la perdición para el malvado, y la calamidad para los que obran la iniquidad?

Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

4 ¿No observa El mis caminos y cuenta todos mis pasos?

Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

5 Si yo he seguido la mentira, y mi pie ha corrido tras el fraude,

Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

6 ¡péseme Dios en justa balanza y reconozca mi inocencia!

Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

7 Si mis pasos se desviaron del camino, si mi corazón se fue tras mis ojos, y si se ha pegado algo a mis manos,

Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

8 ¡siembre yo, y coma otro, y sea desarraigado mi linaje!

Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

9 Si mi corazón se ha dejado seducir por una mujer, y si anduve acechando a la puerta de mi prójimo,

Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

10 ¡muela para otro mi mujer, y encórvense ajenos sobre ella!

Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

11 Porque esto es cosa nefanda, un crimen que han de juzgar los jueces;

Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

12 un fuego que devora hasta la ruina y destruiría todos mis bienes.

Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

13 Si yo he despreciado el derecho de mi siervo, o de mi sierva en su litigio conmigo,

Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

14 ¿qué podría hacer yo al levantarse el mismo Dios? Cuando Él viniera a juzgar ¿qué respondería yo?

Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

15 El que me hizo en el seno materno, ¿no le hizo también a él? ¿No nos formó uno mismo en la matriz?

Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

16 Si he negado al pobre lo que pedía, si he hecho desfallecer los ojos de la viuda;

Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

17 si he comido solo mi bocado, sin que comiese de él el huérfano

Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

18 —desde mi juventud era padre para este, y desde el seno materno he protegido a aquella—

Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

19 si no hice caso del que iba a perecer por falta de vestido, o del pobre que estaba desnudo,

Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

20 (y lo dejé) sin que me bendijeran sus carnes al calentarse con el vellón de mis ovejas;

Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

21 si alcé mi mano contra el huérfano, por verme apoyado por los jueces,

Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

22 ¡despréndase mi hombro de la espalda, y mi brazo sea arrancado del húmero!

En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

23 Por cuanto temía el castigo de Dios, no he podido resistir a su majestad.

Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

24 Si he puesto en el oro mi confianza, y al oro he dicho: «Mi seguridad eres tú»;

Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

25 si tuve gozo por mi grande hacienda, y por haber juntado mucho mi mano;

Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

26 si al ver el resplandor del sol, y la brillante carrera de la luna,

Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

27 fue seducido en secreto mi corazón, y mi mano les mandó un beso de mi boca,

Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

28 también esto sería una maldad, una falta criminal, pues habría negado a Dios en lo alto.

Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

29 Si me holgué de la ruina del que me odiaba, y me gocé cuando le sobrevino el mal;

Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

30 aunque no presté al pecado mi lengua, pidiendo con maldición su muerte;

Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

31 si no decían las gentes de mi casa: «¿Quién de su alimento no se ha saciado?»

Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

32 pues jamás el forastero se quedó de noche al descubierto, porque yo abría mis puertas al pasajero;

Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

33 si encubrí, como Adán, mi pecado, y oculté en mi seno mi iniquidad,

Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

34 temiendo a la gran muchedumbre y el desprecio de los parientes, quedando callado y sin salir de mi casa...

En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

35 ¡Oh si hubiese quien me escuchase! He aquí mi firma. ¡Respóndame el Todopoderoso! ¡Que escriba también mi adversario su libelo de acusación!

Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

36 Yo lo llevaría sobre mi hombro, me lo ceñiría como diadema.

Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

37 (A mi juez) le daré cuenta de todos mis pasos; como a un príncipe me presentaré a él.

Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

38 Si contra mi clama mi tierra, y a una lloran sus surcos,

Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

39 por haber yo comido sus frutos sin pagar y afligido a sus cultivadores,

Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

40 ¡názcanme abrojos en vez de trigo, y cizaña en vez de cebada!” Fin de las palabras de Job.

Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.