Job 30

1 “Mas ahora se ríen de mí los que tienen menos años que yo, a cuyos padres yo hubiera desdeñado de tomar como perros para mi ganado.

Ngayon ang mga mas nakababata sa akin ay walang maidulot kundi pangungnutya sa akin - ang mga kabataang lalaking ito na ang mga ama ay gusto kong tanggihang magtrabaho katabi ng mga aso sa aking kawan.

2 Aun la fuerza de sus manos ¿de qué me habría servido? ya que carecen ellos de todo vigor.

Tunay nga, ang lakas ng mga kamay ng kanilang mga ama - paano nito ako matutulungan - mga lalaki na kung saan ang lakas ng kanilang kaganapan sa gulang ay naglaho na?

3 Muertos de miseria y de hambre roen el yermo, la tierra desolada y vacía.

Sila ay mga payat dahil sa kahirapan at kagutuman, ngumangatngat sila sa tuyong lupa sa kadiliman ng ilang at kapanglawan.

4 Recogen frutos amargos de arbustos, y se sustentan con raíces de retama.

Namitas sila ng halaman ng soltwot at mga dahon ng palumpong; ang mga ugat ng puno ng tambo ang kanilang pagkain.

5 Expulsados de la sociedad, y perseguidos con gritos habitan como ladrones,

Pinalayas sila mula sa mga tao na sumigaw sa kanila na parang isang tao na sinisigawan ang isang magnanakaw.

6 en los barrancos de los torrentes, en las cuevas de la tierra y en las breñas.

Kaya kinailangan nilang manirahan sa ilog lambak, sa mga lungga ng lupa at ng mga bato.

7 Entre la maleza lanzan sus gritos, y se reúnen bajo las zarzas.

Sa mga palumpong, umungal sila tulad ng mga asno; sa ilalim ng mga palumpong nagtitipon-tipon sila.

8 Son hombres insensatos, hijos de gente sin nombre, echados del país a viva fuerza.

Sila ay mga inapo ng mga hangal; tunay nga, na walang kwentang mga tao; pinalayas sila sa lupain sa pamamagitan ng mga pamalo.

9 Y ahora soy escarnecido por ellos y el objeto de sus pullas.

Pero ngayon, para sa kanilang mga anak, naging paksa ako ng isang kanta ng pangungutya; tunay nga, naging isang katatawanan ako sa kanila.

10 Me abominan, se apartan de mí; y no se avergüenzan de escupirme en la cara.

Kinasusuklaman nila ako at hindi lumalapit sa akin; hindi sila nag-aatubiling dumura sa aking mukha.

11 Han perdido todo freno, me humillan y pierden todo respeto en mi presencia.

Dahil tinanggal ng Diyos ang lubid ng aking pana at pinahirapan ako, kaya sa harapan ko ay nawawala ang lahat ng pagpipigil sa sarili ng mga taong ito.

12 A mi derecha se levanta el populacho; hacen vacilar mis pies; traman contra mí maquinaciones para perderme.

Sa aking kanang kamay naghimagsik ang magulong pulutong ng mga tao; itinaboy nila ako at itinambak laban sa akin ang kanilang punso ng paglusob.

13 Me cortan el camino, procuran mi caída; nadie me presta auxilio contra ellos.

Sinisira nila ang aking landas; Itinutulak nila ang kapahamakan para sa akin, mga lalaki na walang sinumang makapipigil.

14 Como por brecha ancha irrumpen, se revuelcan entre los escombros.

Sinasalakay nila ako tulad ng isang hukbo sa pamamagitan ng isang malaking butas sa pader ng lungsod; sa gitna ng pagkawasak gumulong sila sa akin.

15 Me han acometido terrores, y como el viento se llevan mi nobleza; cual nube pasó mi prosperidad.

Nilukuban ako ng malaking takot; itinaboy ang aking karangalan na parang ng hangin; naglaho ang aking kasaganaan na parang isang ulap.

16 Ahora mi vida se derrama dentro de mí, se han apoderado de mí días aciagos.

Ngayon ang buhay ko ay ibinubuhos mula sa akin. Hinawakan ako ng maraming araw ng pagdurusa.

17 La noche me taladra los huesos, y no me dan tregua los que me roen.

Sa gabi sinasaksak ang aking mga buto sa loob ng aking katawan; ang mga sakit na nagpapahirap sa akin ay walang kapahingahan.

18 Su gran muchedumbre ha desfigurado mi vestido; me ciñen como el cabezón de mi túnica.

Hinablot ng malakas na pwersa ng Diyos ang aking kasuotan; binalutan ako nito tulad ng kwelyo ng aking tunika.

19 Me han echado en el lodo, soy como el polvo y la ceniza.

Inihagis niya ako sa putik; Naging tulad ako ng alabok at mga abo.

20 A Ti clamo por auxilio, y Tú no me respondes; permanezco en pie, y Tú me miras (con indiferencia).

Umiiyak ako sa iyo, Diyos, pero hindi mo ako sinasagot; tumatayo ako pero tinitingnan mo lang ako.

21 Te has tornado para mí en enemigo, y me persigues con todo tu poder.

Nagbago ka na at naging malupit sa akin; sa kapangyarihan ng iyong kamay ay pinapahirapan mo ako.

22 Me alzas sobre el viento, y me haces cabalgar; me sacudes sin darme sostén.

Itinaas mo ako sa hangin at dinulot na tangayin ako nito; tinutunaw mo ako sa bagyo.

23 Porque bien sé que me entregarás a la muerte, a la casa adonde van a parar todos los vivientes.

Dahil alam kong dadalhin mo ako sa kamatayan, sa bahay na nakatadhana para sa lahat ng mga buhay na bagay.

24 Sin embargo el que va a perecer ¿no extiende su mano? en su aflicción ¿no pide auxilio?

Pero, wala bang umaabot ng kaniyang kamay para humingi ng tulong kapag siya ay bumabagsak? Wala bang nasa kaguluhan na nagmakaawa para sa tulong?

25 ¿No lloraba yo con el atribulado? ¿no se afligía mi alma por el pobre?

Hindi ba ako umiyak para sa kaniya na nasa kaguluhan? Hindi ba ako nagdalamhati para sa taong nangangailangan?

26 Pero esperando el bien, me vino el mal; aguardando la luz he quedado cubierto de tinieblas.

Nang naghanap ako ng kabutihan, ang dumating ay kasamaan; nang ako ay naghintay para sa liwanag, sa halip ay dumating ang kadiliman.

27 Mis entrañas se abrazan sin descanso; me han sobrevenido días de aflicción.

Naguguluhan ang aking puso at hindi nagpapahinga; mga araw ng dalamhati ang dumating sa akin.

28 Ando como quien está de luto, sin alegría, me levanto en la asamblea para clamar por auxilio.

Patuloy na nangingitim ang aking balat hindi dahil sa araw; tumatayo ako sa kapulungan at humihingi ng tulong.

29 Soy ahora hermano de los chacales, y compañero de los avestruces.

Ako ay kapatid ng asong gubat, isang kasama ng mga ostrich.

30 Ennegrecida se me cae la piel, y mis huesos se consumen por la fiebre.

Maitim ang aking balat at natutuklap; nasunog sa init ang aking mga buto.

31 El son de mi cítara se ha trocado en lamentos, y mi flauta en voz de llanto.”

Kaya ang aking alpa ay nakatono para sa mga kanta ng pagluluksa, ang aking plauta para sa pagkanta ng mga nananaghoy.