< Job 29 >
1 Siguió Job explicando y dijo:
Jobho akapfuurira mberi nokutaura kwake achiti:
2 “¡Ojalá volviera a ser como en los meses pasados, como en los días en que Dios me protegía,
“Haiwa ndinoshuva sei mwedzi yakapfuura, iwo mazuva andairindirwa naMwari,
3 cuando su luz brillaba sobre mi cabeza, y su luz me guiaba en las tinieblas!
mwenje wake pawaivhenekera pamusoro pangu uye ndaivhenekerwa nechiedza chake ndichifamba murima!
4 ¿Cuál era en la madurez de mi vida, cuando era amigo de Dios y Este guardaba mi morada;
Haiwa, iwo mazuva andakanga ndichine simba, ushamwari hwaMwari chaihwo huchiropafadza imba yangu,
5 cuando el Todopoderoso estaba conmigo, y me rodeaban mis hijos;
Wamasimba Ose paakanga achineni uye vana vangu pavakanga vakandipoteredza,
6 cuando lavaba mis pies con leche, y de la roca me brotaban ríos de aceite.
painyorovedzwa nzira yangu noruomba, uye dombo richindidururira hova dzamafuta omuorivhi.
7 (En aquel tiempo) cuando yo salía a la puerta de la ciudad, y en la plaza establecía mi asiento,
“Pandakaenda kusuo reguta ndikandogara muchivara,
8 los jóvenes al verme se retiraban, y los ancianos se levantaban, y se mantenían en pie.
majaya akandiona akatsaukira parutivi uye vatana vakasimuka;
9 Los príncipes contenían la palabra, y ponían su mano sobre la boca.
vakuru vakaramba kutaura vakafumbira miromo yavo namaoko avo;
10 Se callaba la voz de los magnates y su lengua se pegaba a su paladar.
manzwi avakuru akanyararidzwa, uye ndimi dzavo dzikanamira kumusoro kwemiromo yavo.
11 El que me escuchaba, me llamaba dichoso, y el ojo que me veía, daba señas en favor mío.
Vose vakandinzwa vakataura zvakanaka pamusoro pangu, uye vose vakandiona vakandirumbidza,
12 Yo libraba al pobre que pedía auxilio, y al huérfano que no tenía sostén.
nokuti ndakanunura varombo vaichemera rubatsiro, uye nherera dzakanga dzisina anobatsira.
13 Sobre mí venía la bendición del que hubiera perecido, y yo alegraba el corazón de la viuda.
Munhu akanga ofa akandiropafadza; ndakaita kuti mwoyo wechirikadzi uimbe.
14 Me revestía de justicia, y esta me revestía a mí, mi equidad me servía de manto y tiara.
Ndakafuka kururama sechipfeko changu; kururamisira kwaiva nguo yangu nenguwani yangu.
15 Era yo ojo para el ciego, y pie para el cojo,
Ndakanga ndiri meso kumapofu namakumbo kuzvirema.
16 padre de los pobres, que examinaba con diligencia aun la causa del desconocido.
Ndakanga ndiri baba kuna vanoshayiwa; ndaimiririra mhaka yomutorwa.
17 Quebraba los colmillos del malvado, y de sus dientes arrancaba la presa.
Ndakavhuna meno emunhu akanga akaipa, ndikabvuta chaakanga akaruma.
18 Por lo cual me decía: «Moriré en mi nido, y mis días serán tan numerosos como la arena;
“Ndakafunga kuti, ‘Ndichafira mumba mangu, mazuva angu awanda sejecha.
19 mi raíz se extenderá hacia las aguas, y el rocío pasará la noche en mis hojas.
Midzi yangu ichasvika kumvura, uye dova richava pamatavi angu usiku hwose.
20 Será siempre nueva en mí la gloria mía, y mi arco se renovará en mi mano.»
Kukudzwa kwangu kucharamba kuri kutsva pandiri, uta hucharamba huri hutsva muruoko rwangu.’
21 A mí me escuchaban sin perder la paciencia, aguardando silenciosamente mi consejo.
“Vanhu vakanditeerera vachitarisira kwazvo, vanyerere vakamirira kurayira kwangu.
22 Después de hablar ya no respondía nadie, porque (cual rocío) caían sobre ellos mis palabras.
Shure kwokutaura kwangu, ivo havana kuzotaurazve; mashoko angu akawira panzeve dzavo zvinyoronyoro.
23 Me esperaban como se espera la lluvia, abrían su boca como a la lluvia tardía.
Vakandimirira kunge vakamirira mvura yomupfunhambuya, uye vakanwa mashoko angu kunge mvura yechirimo.
24 Si les sonreía estaban admirados, y se alegraban de esa luz de mi rostro.
Pandakanyemwerera kwavari havana kuzvitenda; chiedza chechiso changu chaikosha kwavari.
25 Yo decidía su conducta y me sentaba a la cabecera, habitaba como un rey entre sus tropas, cual consolador un medio de los afligidos.”
Ndakavasarudzira nzira ini ndokugara saishe wavo; ndakagara samambo pakati pamauto ake; ndakanga ndakaita somunhu anonyaradza vanochema.