Job 24
1 “¿Por qué el Todopoderoso no fija tiempos (para el juicio)? ¿y por qué los que le conocen no saben el día fijado por Él?
Czemu, [skoro] od Wszechmocnego nie są zakryte czasy, ci, którzy go znają, nie widzą jego dni?
2 Hay quienes remueven mojones, roban rebaños y los apacientan;
[Niektórzy] przesuwają granice, zabierają trzody i pasą je.
3 se llevan el asno de los huérfanos, toman en prenda el buey de la viuda;
Osła sierot pędzą i wołu wdowy biorą w zastaw.
4 no dejan pasar a los pobres por el camino, y todos los humildes del país se esconden.
Spychają z drogi ubogich, biedni ziemi [muszą] się kryć razem.
5 Mira cómo estos salen a su trabajo como los asnos monteses del desierto, buscando una presa hasta la tarde, sin hallar alimento para sus hijos.
Oto jak dzikie osły na pustyni wychodzą oni do swojej pracy, wstając rano na łup. Pustynia [wydaje] chleb dla nich oraz ich dzieci.
6 En el campo cortan el trigo (ajeno), y vendimian la viña del inicuo.
Na polu żną zboże i zbierają [grona] w winnicy niegodziwych.
7 Pasan la noche desnudos, por falta de ropa, no tienen abrigo contra el frío.
Nagich zmuszają nocować bez ubrania, tak że nie mają czym się nakryć w czasie chłodów;
8 Mojados con las lluvias de las montañas se acurrucan contra las peñas, porque no tienen donde abrigarse.
Przemoczeni ulewą górską, bez schronienia przytulają się do skały.
9 (Y hay opresores que) arrancan al huérfano del pecho, y toman en prenda la ropa de los pobres,
Odrywają od piersi sieroty, od ubogiego biorą zastaw.
10 que andan desnudos sin vestidos, cargan hambrientos con las gavillas;
Nagiego zmuszają do chodzenia bez ubrania, a głodnym zabierają snopy.
11 exprimen el aceite entre sus muros, y sedientos pisan sus lagares.
[A ci, którzy] pośród ich murów wyciskają oliwę i tłoczą w prasach, są spragnieni.
12 Desde la ciudad se oyen gemidos y clama el alma de los muertos; pero Dios no atiende su oración.
Ludzie w mieście wzdychają, dusze śmiertelnie rannych wołają, a Bóg im w tym nie przeszkadza.
13 Y hay quienes aborrecen la luz; no conocen sus caminos, ni quieren atenerse a sus senderos.
To są ci, którzy się sprzeciwiają światłości, nie znają jej dróg ani nie trwają na jej ścieżkach.
14 Al alba se levanta el homicida para matar al desvalido y al pobre, y en la oscuridad sale como ladrón.
Morderca wstaje przed świtem i zabija ubogiego i potrzebującego, a w nocy jest jak złodziej.
15 Aguarda la noche el ojo del adúltero, diciendo: «No me verá ojo alguno» y se emboza la cara.
Oko cudzołożnika czeka na zmierzch, mówiąc: Nikt mnie nie zobaczy, i zakrywa on [swoje] oblicze.
16 Otros de noche fuerzan las casas, y de día se esconden, pues no quieren ver la luz.
W ciemności podkopują domy, które sobie za dnia oznaczyli, nie znają światła.
17 Para todos ellos el alba es sombra de muerte; más los terrores de la noche les son familiares;
Dla nich bowiem poranek jest jak cień śmierci. Jeśli ktoś ich rozpozna, ogarnia ich strach cienia śmierci.
18 (huyen) veloces sobre la superficie de las aguas. ¡Maldita su prole sobre la tierra! ¡No ande por el camino de sus viñas!
Lekko unoszą się na wodach, przeklęty jest ich dział na ziemi, nie patrzą na drogę [do] winnic.
19 Como la sequía y el calor absorben las aguas de la nieve, así (engulle) el scheol al pecador. (Sheol h7585)
[Jak] susza i upał trawią wody śniegu, [tak] grób [trawi] grzeszników. (Sheol h7585)
20 Se olvida de él el seno materno, gusanos le comen como dulce manjar, no quedará memoria de su nombre. Como árbol será deshecha la maldad.
Zapomni o nim łono [jego] matki, a robak będzie się nim karmić jak słodycz; nikt go więcej nie wspomni, a nieprawość zostanie połamana jak drzewo.
21 Porque alimentaba a la estéril, que no tenía hijos, y no hacía bien a la viuda.
Dręczy niepłodną, która nie rodziła, a wdowie nie czyni dobra.
22 Pero (Dios) con su fuerza derriba a los poderosos; se levanta, y ninguno está seguro de su vida.
Pociąga też mocarzy swoją siłą; [gdy] powstaje, nikt nie jest pewien swego życia.
23 Los deja vivir en seguridad y confianza, pero sus ojos velan sobre los caminos de ellos.
Dano mu, że może oprzeć się bezpiecznie; jego oczy jednak [patrzą] na ich drogi.
24 Se ven ensalzados por un poco, y luego desaparecen, son derribados y cosechados como todos los hombres; son segados como espigas del trigal.
Na chwilę zostali wywyższeni, ale już [ich] nie ma; zostali poniżeni [i] ściśnieni jak wszyscy inni, a jak wierzch kłosa zostaną wycięci.
25 Si no es así, ¿quién me desmentirá y declarará nula mi palabra?”
A jeśli tak nie jest, kto mi udowodni kłamstwo i obróci wniwecz moje słowa?
