< Job 18 >
1 Entonces Baldad suhita tomó la palabra, y dijo:
To naah Shud acaeng Bildad mah,
2 “¿Cuándo acabaréis de hablar? Pensad primero, luego hablaremos.
hae tiah na thuih ih loknawk hae natuek naah maw boeng tih? Kahoih ah pakuem ah, lok ka thuih o han vop.
3 ¿Por qué nos reputas por bestias, y somos unos estúpidos a tus ojos?
Tipongah kaicae hae moisan baktih, kamthu baktiah na poek loe?
4 Tú que te desgarras en tu furor, ¿quedará sin ti abandonada la tierra, o cambiarán de lugar las peñas?
Palungphui moe, angmah hoi angmah ngan angsik, nang pongah, long hae anghuen tih maw? Thlung loe a ohhaih ahmuen hoiah angthui tih maw?
5 Sí, la luz de los malos se apaga, no brillará más la llama de su fuego.
Ue, kasae kami ih hmaithaw loe dueh tih, kangqong anih ih hmai doeh aang mak ai.
6 La luz se oscurecerá en su morada, y encima de él se apagará su lámpara.
Anih kahni im ih hmai to aang han ai ah, anih ih hmaithawk to paduek pae ving tih.
7 Se cortarán sus pasos tan vigorosos, le precipitará su propio consejo;
Anih thacakhaih khok tangkannawk loe tamcaek tih; angmah koeh ah khokhanhaih mah anih to amtimsak tih.
8 pues meterá sus pies en la red, y caminará sobre una trampa.
Anih ih khok loe palok pongah aman moe, thaang to cawh.
9 Un lazo le enredará el calcañar, y será aprisionado en la red.
Anih ih khok thaang pongah aman moe, loih thai ai ah asawt khing.
10 Ocultas están en el suelo sus sogas, y la trampa está en su senda.
Anih hanah long thungah qumqaih pae moe, a caehhaih loklam ah thaang to patung pae.
11 Por todas partes le asaltan terrores, que le embarazan los pies.
Zitthok hmuen mah caeh nakung kruekah anih to tasoehsak; a khok takan kruek anih hnukah bang pae.
12 Su robustez es pasto del hambre, y a su lado está la perdición,
Anih loe zok amthlam pongah thazok, amrohaih mah anih to zing coek.
13 que roerá los miembros de su cuerpo; serán devorados por el primogénito de la muerte.
To amrohaih mah a nganhin ahap to caak pae, calu duekhaih mah a thacakhaih to paaeh pae ving tih.
14 Arrancado será de su morada donde se creía seguro; le arrastrarán al rey de los espantos.
Anih to kamongah ohhaih kahni imthung hoiah pathok ueloe, zitthok siangpahrang hmaa ah caeh haih tih.
15 Nadie de los suyos habitará su tienda, azufre será sembrado sobre su morada.
A ohhaih ahmuen ah anih ih hmuen tidoeh anghmat mak ai; a ohhaih ahmuen ah kaat hmai to haeh pae tih.
16 Por abajo se secarán sus raíces, y por arriba le cortarán las ramas.
Anih ih tangzuunnawk loe long thungah zaek o moe, a nui ih tanghangnawk doeh angqo o.
17 Perecerá en la tierra su memoria, ya no se oirá su nombre en las plazas.
Anih panoekhaih loe long ah anghmat moe, prae thungah ahmin om ai boeh.
18 De la luz le arrojarán a la tiniebla, y lo echarán fuera del mundo.
Aanghaih thung hoiah vinghaih thungah anih to haek boeh moe, long nui hoiah haek ving boeh.
19 No dejará hijo ni posteridad en su pueblo, ni sobreviviente en el lugar de su peregrinación.
Anih loe angmah ih kaminawk salakah capa tawn ai, a caanawk ih caa patoeng doeh tawn mak ai, a imthung takoh ah mi doeh anghmat mak ai.
20 En el día (de su caída) se pasmará el Occidente, y el Oriente se sobrecogerá de espanto.
Ni angyae bang ih kaminawk loe tasoeh o baktih toengah, niduem bangah kaom kaminawk doeh anih kawng pongah dawnrai o.
21 Así son las moradas de los impíos, y tal es el paradero del que no conoce a Dios.”
Kasae kami khosakhaih loe to tiah oh, Sithaw panoek ai kami ohhaih ahmuen doeh to tiah oh tangtang, tiah pathim pae.