< Job 17 >
1 “Mi aliento se agota, mis días se apagan, y (me aguarda) el sepulcro.
Daha mi nestaje, gasnu moji dani i za mene već se skupljaju grobari.
2 ¿No son mofadores los que me rodean? ¿No veo sin cesar sus provocaciones?
Rugači su evo mene dohvatili, od uvreda oka sklopiti ne mogu.
3 (Oh Dios), sé Tú mi fiador; ¿quién podría entonces apretarme?
Stoga me zaštiti i budi mi jamcem kad mi nitko u dlan neće da udari.
4 Pues cerraste su corazón a la sabiduría; no permitas que se ensalcen.
Jer, srca si njina lišio razuma i dopustiti im nećeš da opstanu.
5 Prometen la presa a sus amigos, en tanto se consumirán los ojos de sus mismos hijos.
K'o taj što imanje dijeli drugovima, a djeci njegovoj dotle oči gasnu,
6 Soy la fábula de las gentes, y como un hombre a quien se escupe en la cara.
narodima svim sam na ruglo postao, onaj kom u lice svatko pljunut' može.
7 Mis ojos pierden la vista a causa de aflicción, y mis miembros todos no son más que una sombra.
Od tuge vid mi se muti u očima, poput sjene moji udovi postaju.
8 Los rectos se pasman de ello, y el inocente se alza contra el impío.
Začudit će se zbog toga pravednici, na bezbožnika će planuti čestiti;
9 Con todo, el justo sigue su camino, y el que tiene limpias las manos se hace cada vez más fuerte.
neporočni će na svom ustrajat' putu, čovjek čistih ruku ojačat će još više.
10 Vosotros, volved todos, venid aquí, que no hallaré entre vosotros un solo sabio.
Hajde, svi vi, nećete li opet počet', tÓa među vama ja mudra ne nalazim!
11 Pasaron mis días, están desbaratados mis proyectos, los deseos de mi corazón.
Minuli su dani, propale zamisli, želje srca moga izjalovile se.
12 Me convierten la noche en día, y en medio de las tinieblas (dicen) que la luz está cerca.
'U noći najcrnjoj, dan se približava; blizu je već svjetlo što tminu izgoni.'
13 Por más que espere, el sepulcro es mi morada, en las tinieblas tengo mi lecho. (Sheol )
A meni je nada otići u Šeol i prostrijeti sebi ležaj u mrklini. (Sheol )
14 A la fosa he dicho: «Tú eres mi padre»; y a los gusanos: «¡Mi madre y mis hermanos!»
Dovikujem grobu: 'Oče moj rođeni!' a crve pozdravljam: 'Mati moja, sestro!'
15 ¿Dónde, pues, está mi esperanza? Mi dicha, ¿quién la verá?
Ali gdje za mene ima jošte nade? Sreću moju tko će ikada vidjeti?
16 Bajarán a las puertas del scheol si de veras en el polvo hay descanso.” (Sheol )
Hoće li u Šeol ona sa mnom sići da u prahu zajedno otpočinemo?” (Sheol )