Job 16
1 Respondió Job y dijo:
| پس ایوب در جواب گفت: | ۱ |
2 “Muchas cosas como estas he oído ya. Consoladores molestos sois todos.
| «بسیارچیزها مثل این شنیدم. تسلی دهندگان مزاحم همه شما هستید. | ۲ |
3 ¿Cuándo tendrán fin estas palabras de viento? ¿O qué te incita a responder así?
| آیا سخنان باطل راانتها نخواهد شد؟ و کیست که تو را به جواب دادن تحریک می‌کند؟ | ۳ |
4 Yo podría hablar como vosotros, si estuvierais en mi lugar. Os dirigiría un montón de palabras, y menearía contra vosotros mi cabeza.
| من نیز مثل شمامی توانستم بگویم، اگر جان شما در جای جان من می‌بود، و سخنها به ضد شما ترتیب دهم، و سرخود را بر شما بجنبانم، | ۴ |
5 Os alentaría con mi boca, y os consolaría con el movimiento de mis labios.
| لیکن شما را به دهان خود تقویت می‌دادم و تسلی لبهایم غم شما رارفع می‌نمود. | ۵ |
6 Mas ahora, aunque hablo, no se mitiga mi dolor, y si callo, ¿acaso por eso se aleja de mí?
| «اگر من سخن گویم، غم من رفع نمی گردد؛ واگر ساکت شوم مرا چه راحت حاصل می‌شود؟ | ۶ |
7 Ahora se han agotado mis fuerzas; Tú has destruido toda mi familia.
| لیکن الان او مرا خسته نموده است. تو تمامی جماعت مرا ویران ساخته‌ای. | ۷ |
8 Me has asido y esto es un testimonio (contra mí); se levanta contra mí mi flacura, acusándome cara a cara.
| مرا سخت گرفتی و این بر من شاهد شده است. و لاغری من به ضدمن برخاسته، روبرویم شهادت می‌دهد. | ۸ |
9 Su ira me despedaza y me persigue; rechina contra mí sus dientes; enemigo mío, aguza sus ojos contra mí.
| در غضب خود مرا دریده و بر من جفا نموده است. دندانهایش را بر من افشرده و مثل دشمنم چشمان خود را بر من تیز کرده است. | ۹ |
10 Han abierto contra mí su boca; me insultan, me hieren en las mejillas; a una se han coaligado contra mí.
| دهان خود را بر من گشوده‌اند، بر رخسار من به استحقارزده‌اند، به ضد من با هم اجتماع نموده‌اند. | ۱۰ |
11 Dios me ha entregado al perverso, me ha arrojado en manos de malvados.
| خدامرا به‌دست ظالمان تسلیم نموده، و مرا به‌دست شریران افکنده است. | ۱۱ |
12 Vivía yo en paz, pero Él me sacudió; me asió por la cerviz, me hizo trizas, y me eligió por blanco suyo.
| چون در راحت بودم مراپاره پاره کرده است، و گردن مرا گرفته، مرا خردکرده، و مرا برای هدف خود نصب نموده است. | ۱۲ |
13 Me rodean arqueros, traspasa mis riñones sin piedad y derrama por tierra mi hiel.
| تیرهایش مرا احاطه کرد. گرده هایم را پاره می‌کند و شفقت نمی نماید. و زهره مرا به زمین می‌ریزد. | ۱۳ |
14 Me inflige herida sobre herida, corre contra mí cual gigante.
| مرا زخم بر زخم، مجروح می‌سازد ومثل جبار، بر من حمله می‌آورد. | ۱۴ |
15 He cosido un saco sobre mi piel, he revuelto en el polvo mi rostro.
| بر پوست خود پلاس دوخته‌ام، و شاخ خود را در خاک خوار نموده‌ام. | ۱۵ |
16 Mi cara está hinchada de tanto llorar, y la sombra de la muerte cubre mis párpados,
| روی من از گریستن سرخ شده است، و بر مژگانم سایه موت است. | ۱۶ |
17 aunque no hay injusticia en mí y mi oración es pura.
| اگر‌چه هیچ بی‌انصافی در دست من نیست، و دعای من پاک است. | ۱۷ |
18 ¡Tierra, no cubras mi sangre, y no sofoques en tu seno mi clamor!
| ای زمین خون مرا مپوشان، واستغاثه مرا آرام نباشد. | ۱۸ |
19 Aún hay un testigo mío en el cielo, en lo alto reside el que da testimonio en mi favor.
| اینک الان نیز شاهد من در آسمان است، و گواه من در اعلی علیین. | ۱۹ |
20 Mis amigos me escarnecen, mas mis ojos buscan llorando a Dios.
| دوستانم مرا استهزا می‌کنند، لیکن چشمانم نزد خدا اشک می‌ریزد. | ۲۰ |
21 ¡Ojalá que hubiera juez entre el hombre y Dios, así como lo hay entre el hijo del hombre y su prójimo.
| و آیا برای انسان نزدخدا محاجه می‌کند، مثل بنی آدم که برای همسایه خود می‌نماید؟ | ۲۱ |
22 El número de mis años se va pasando, y el camino que sigo no tiene vuelta.”
| زیرا سالهای اندک سپری می‌شود، پس به راهی که برنمی گردم، خواهم رفت. | ۲۲ |
