< Job 14 >

1 “El hombre, nacido de mujer, vive corto tiempo, y se harta de miserias.
“Umuntu ozelwe ngumfazi ulensuku ezilutshwane njalo ezigcwele inhlupho.
2 Brota como una flor, y se marchita, huye como la sombra, y no tiene permanencia.
Uyaqhakaza njengeluba aphinde abune; njengesithunzi esithi tshazi, akemi.
3 ¿Sobre un tal abres Tú los ojos, y me citas a juicio contigo?
Onjalo ungala ulokhu umkhangele na? Ungamisa phambi kwakho umthonisise na?
4 ¡Oh, si se pudiera sacar cosa limpia de lo inmundo! Nadie lo puede.
Ngubani ongaveza okuhlambulukileyo kokungcolileyo na? Kakho!
5 Ya que Tú has determinado los días (del hombre) y fijado el número de sus meses; le señalaste un término que no puede traspasar;
Insuku zomuntu zimisiwe; uzibekile izinyanga zokuphila kwakhe wabeka lemikhawulo angeke ayeqe.
6 aparta de él tu mirada para que repose, hasta que, como el jornalero cumpla sus días.
Ngakho-ke myekele ungazihluphi ngaye, aze aqede lesosikhathi sakhe njengomuntu oqhatshiweyo.
7 El árbol tiene esperanza; siendo cortado, no deja de retoñar, y no cesan sus renuevos.
Kungaba lethemba ngesihlahla; singaganyulwa siyahluma njalo, amahlumela aso kawayikwehluleka ukukhula.
8 Aun cuando envejeciere su raíz en la tierra, y haya muerto en el polvo su tronco,
Impande zaso zingaguga phansi emhlabathini lesiphunzi saso sife emhlabathini,
9 sintiendo el agua retoña, y echa ramas como planta (nueva).
kodwa singezwa amanzi siyahluma sikhuphe ingatsha njengesihlahla esitsha.
10 EI hombre si muere, queda postrado; si expira, ¿dónde va a parar?
Kodwa umuntu uyafa alaliswe phansi; uphefumula okokucina angabe esabakhona.
11 Como las aguas del lago se están evaporando y el río se agota y se seca,
Njengamanzi esitsha olwandle lanjengomfula ucitsha amanzi wome qha,
12 así el hombre cuando se acuesta no se levanta más. No despertará, hasta que se hayan consumido los cielos; ni se levantará de su sueño.
ngokunjalo umuntu ulala phansi angabe esavuka; kuze kutshabalale amazulu abantu kabayikuvuka kumbe baphatshanyiswe ebuthongweni babo.
13 ¡Ojalá me escondieras en el scheol, para ocultarme hasta que pase tu ira; y me fijases un plazo para acordarte de mí! (Sheol h7585)
Kube uyangifihla ethuneni ungithukuze ulaka lwakho luze ludlule! Kube ungibekela isikhathi ube usungikhumbula! (Sheol h7585)
14 Muerto el hombre ¿podrá volver a vivir? entonces todos los días de mi milicia esperaría la hora de mi relevo.
Umuntu angafa uphinde aphile na? Zonke insuku zokutshikatshika kwami ngizalindela isikhathi sokuyekelwa kwami.
15 Entonces respondería a tu llamado, y Tú amarías la obra de tus manos.
Uzabiza lami ngizasabela; uzasifisa lesosidalwa esenziwa yizandla zakho.
16 Pero ahora cuentas mis pasos, tienes el ojo abierto sobre mi pecado.
Ngeqiniso lapho uzabala izinyathelo zami kodwa kawuyikulandelela izono zami.
17 Sellada está en una bolsa mi delito, y tienes encerrada mi iniquidad.
Iziphambeko zami zizananyekwa emgodleni; uzasigubuzela isono sami.
18 Como un monte se deshace cayendo, y la peña se traslada de su lugar;
Kodwa njengentaba ikhumuzeka ize ibhidlike, lanjengedwala ligudluka endaweni yalo,
19 y como el agua cava las piedras, y sus inundaciones se llevan el polvo de la tierra, desbaratas Tú la esperanza del hombre.
njengamanzi awagubhayo amatshe lezikhukhula zikhukhula umhlabathi, kanjalo uyalibhidliza ithemba lomuntu.
20 Prevaleces contra él por siempre, y así desaparece; desfiguras su rostro, y lo eliminas.
Umehlula kanye angaphindi abekhona, adlule; uyabuguqula ubuso bakho umxotshe.
21 Sean honrados sus hijos, él no lo sabe; o sean abatidos, él no se da cuenta de ello.
Nxa amadodana akhe ezuza udumo, kawakwazi; nxa izizukulwane zakhe zisehliswa, kazikuboni.
22 Solo siente los propios dolores, solo por sí misma se aflige su alma.”
Bezwa kuphela ubuhlungu bemizimba yabo bazikhalele bona.”

< Job 14 >