Job 14

1 “El hombre, nacido de mujer, vive corto tiempo, y se harta de miserias.

Čovjek koga je žena rodila kratka je vijeka i pun nevolja.

2 Brota como una flor, y se marchita, huye como la sombra, y no tiene permanencia.

K'o cvijet je nikao i vene već, poput sjene bježi ne zastajuć'.

3 ¿Sobre un tal abres Tú los ojos, y me citas a juicio contigo?

Na takva, zar, ti oči otvaraš i preda se na sud ga izvodiš?

4 ¡Oh, si se pudiera sacar cosa limpia de lo inmundo! Nadie lo puede.

Tko će čisto izvuć' iz nečista? Nitko!

5 Ya que Tú has determinado los días (del hombre) y fijado el número de sus meses; le señalaste un término que no puede traspasar;

Pa kad su njegovi dani odbrojeni, kad mu broj mjeseci o tebi ovisi, kad mu granicu stavljaš neprijelaznu,

6 aparta de él tu mirada para que repose, hasta que, como el jornalero cumpla sus días.

skini s njega pogled da počinut' može, poput najamnika da svoj dan uživa.

7 El árbol tiene esperanza; siendo cortado, no deja de retoñar, y no cesan sus renuevos.

TÓa ni drvu nije nada sva propala, posječeno, ono opet prozeleni i mladice nove iz njega izbiju.

8 Aun cuando envejeciere su raíz en la tierra, y haya muerto en el polvo su tronco,

Ako mu korijen i ostari u zemlji, ako mu se panj i sasuši u prahu,

9 sintiendo el agua retoña, y echa ramas como planta (nueva).

oćutjevši vodu, ono će propupat' i pustiti grane kao stablo novo.

10 EI hombre si muere, queda postrado; si expira, ¿dónde va a parar?

Al' kad čovjek umre, ostaje pokošen, kad smrtnik izdahne, gdje li je on tada?

11 Como las aguas del lago se están evaporando y el río se agota y se seca,

Može sva voda iz mora ispariti i presahnut' rijeke, isušit posvema',

12 así el hombre cuando se acuesta no se levanta más. No despertará, hasta que se hayan consumido los cielos; ni se levantará de su sueño.

al' čovjek kad legne, ne ustaje više, dok nebesa bude, neće se podići, od sna se svojega probuditi neće.

13 ¡Ojalá me escondieras en el scheol, para ocultarme hasta que pase tu ira; y me fijases un plazo para acordarte de mí! (Sheol h7585)

O, kad bi me htio skriti u Šeolu, zakloniti me dok srdžba ti ne mine, dÓati mi rok kad ćeš me se spomenuti, (Sheol h7585)

14 Muerto el hombre ¿podrá volver a vivir? entonces todos los días de mi milicia esperaría la hora de mi relevo.

- jer, kad umre čovjek, zar uskrsnut' može? - čekao bih te sve dane vojske svoje dok ne bi došao da mi smjenu dadeš.

15 Entonces respondería a tu llamado, y Tú amarías la obra de tus manos.

Zvao bi me, a ja bih se odazvao: zaželio si se djela svojih ruku.

16 Pero ahora cuentas mis pasos, tienes el ojo abierto sobre mi pecado.

A sad nad svakim mojim vrebaš korakom, nijednog mi grijeha nećeš oprostiti,

17 Sellada está en una bolsa mi delito, y tienes encerrada mi iniquidad.

u vreći si prijestup moj zapečatio i krivicu moju svu si zapisao.

18 Como un monte se deshace cayendo, y la peña se traslada de su lugar;

Vaj! K'o što se jednom uruši planina, k'o što se hridina s mjesta svog odvali,

19 y como el agua cava las piedras, y sus inundaciones se llevan el polvo de la tierra, desbaratas Tú la esperanza del hombre.

k'o što voda kamen s vremenom istroši, a pljusak bujicom zemlju svu sapere, tako uništavaš nadu u čovjeku.

20 Prevaleces contra él por siempre, y así desaparece; desfiguras su rostro, y lo eliminas.

Oborio si ga - on ode za svagda, nagrđena lica, otjeran, odbačen.

21 Sean honrados sus hijos, él no lo sabe; o sean abatidos, él no se da cuenta de ello.

Djecu mu poštuju - o tom ništa ne zna; ako su prezrena - o tom ne razmišlja.

22 Solo siente los propios dolores, solo por sí misma se aflige su alma.”

On jedino pati zbog svojega tijela, on jedino tuži zbog svojeg života.”