Job 10
1 “Tedio de vida tiene mi alma, daré libre curso a mis quejas; hablaré con la amargura de mi alma.
Canım həyatımdan bezib. Şikayətimə məhdudiyyət qoymayacağam, Acı həyatımdan danışacağam.
2 Diré a Dios: «No me condenes»; dime por qué contiendes conmigo.
Qoy Allaha deyim: “Məni günahlandırma, Bir mənə söylə, niyə mənimlə çəkişirsən?
3 Te parece acaso bien oprimirme, desechar la obra de tus manos, y favorecer los designios de los malvados?
Məni incitmək, Əllərinin işini xor görmək, Pislərin niyyətlərinə işıq vermək Sənə xoşdurmu?
4 ¿Tienes Tú ojos de carne, y miradas como miradas de hombre?
Səndə insan gözümü var? İnsan necə görürsə, Sən də elə görürsənmi?
5 ¿Son tus días como los días de los mortales, y tus años como los años humanos,
Günlərin insan ömrü kimidirmi? İllərin insanın yaşadığı illər kimidirmi?
6 para que vayas inquiriendo mi culpa y buscando mi pecado,
Çünki məndə təqsir axtarırsan, Günahlarımı araşdırırsan.
7 aunque sabes que no soy malo, y que nadie puede librarme de tu mano?
Özün də bilirsən mən şər adam deyiləm, Məni Sənin əlindən qurtaran yoxdur.
8 Tus manos me han plasmado y me han hecho todo entero ¿y ahora quieres destruirme?
Əllərin mənə quruluş verdi, məni yaratdı. İndi dönüb məni yox edəcəksənmi?
9 Recuerda que me formaste como barro, y ahora me reduces a polvo.
Məni palçıqdan düzəltdin, bunu xatırla. Yenidən məni torpağa çevirəcəksənmi?
10 ¿No me vaciaste como leche, y cual queso me cuajaste?
Məni süd kimi tökmədinmi, Pendir kimi bərkitmədinmi?
11 De piel y de carne me revestiste, y me tejiste de huesos y nervios;
Ət və dərini əynimə geyindirdin, Məni sümük və vətərlərlə hördün,
12 vida y favores me has concedido, y tu protección me ha conservado la vida.
Mənə həyat verdin, sevgi göstərdin, Qayğıma qalmağınla ruhumu hifz etdin.
13 Mas lo guardaste en tu corazón; bien sé que esto era tu designio.
Amma bunları qəlbində gizlətdin. Mən isə bilirəm, fikrində bu şeylər var:
14 Si peco, Tú me observas; y no me perdonarás mi culpa.
Günah işlətsəydim, mənə nəzarət edərdin, Təqsirlərimi cəzasız qoymazdın.
15 Si hago mal, ¡ay de mí! y si soy inocente ni aun así puedo alzar mi cabeza, harto como estoy de oprobio y viendo mi miseria.
Əgər günahkar olsaydım, vay halıma! Günahsız olsam belə, yenə başımı qaldıra bilmərəm, Çünki xəcalət içindəyəm, necə də biçarəyəm.
16 Y si la alzo, me das caza como león, repites contra mí tus terrores;
Əgər başımı qaldırsam, məni aslan kimi ovlarsan, Yenə heyrətamiz qüvvəni mənə göstərərsən.
17 renuevas tus pruebas contra mí, y acrecientas conmigo tu saña, me atacan cada vez nuevos ejércitos (de males).
Əleyhimə yeni şahidlər çıxararsan, Mənə qarşı qəzəbini artırarsan, Orduların üstümə dayanmadan hücum çəkər.
18 ¿Por qué me sacaste del seno materno? Estaría ahora muerto, sin que ojo alguno me hubiera visto.
Niyə məni doğulmağa qoydun? Kimsənin gözü məni görmədən kaş öləydim.
19 Sería como si nunca hubiese existido, llevado del seno materno al sepulcro.
Kaş ki heç yaranmayaydım, Bətndən məzara düşəydim.
20 ¿No son pocos mis días? Que Él me deje pues, y que se retire de mí para que pueda alegrarme un poco,
Məgər ömrümə bir neçə gün qalmayıbmı? Mənə bir qədər sərbəstlik ver ki, bir az ürəyim açılsın
21 antes que me vaya, para no volver, a la tierra de tiniebla y de sombra de muerte,
Gedər-gəlməz yerə, Zülmət və ölüm kölgəsi diyarına,
22 tierra de tiniebla, parecida a densísima lobreguez, sombra de muerte, sin orden alguno, cuya luz es semejante a espesas tinieblas.”
Qatı qaranlıq diyarına, Ölüm kölgəsi, qarışıqlıq diyarına, İşığı qaranlıq olan diyara getməzdən əvvəl”».
