< 2 Corintios 7 >

1 Teniendo, pues, carísimos, tales promesas, purifiquémonos de toda contaminación de carne y de espíritu, santificándonos cada vez más con un santo temor de Dios.
Ka püi he aw, khyütam avan mi hama pyana kyaki. Pumsa la mlungmthin nghmüimkhya mtüihkhyehnak üngka naw mi ngcimcaih u lü, Pamhnam kyühnak am mi xüngsei vai u.
2 Dadnos acogida. A nadie hemos agraviado, a nadie hemos corrompido, a nadie hemos explotado.
Nami mlung k’uma hmün jah mhäng pe ua; ua khana katnak am kami pawhki, u pi am kami kpyehki, ua ka pi hleihlak u lü am kami ka naki ni.
3 No lo digo para condenar; pues ya he dicho que estáis en nuestros corazones, para morir juntos, y juntos vivir.
Acun cun ka ning jah mkateinak vaia ka pyena am kya ve, thih üng thih hmaih vai, xüng üng pi xüng hmaih vaia; kami ning jah mlungei naki ti ajana ka ning jah mtheh päng ni.
4 Mucha es mi franqueza con vosotros; mucho lo que me glorío de vosotros; estoy lleno de consuelo, reboso de gozo en medio de toda nuestra tribulación.
Aktäa ka ning jah üpangnaki, aktäa ka ning jah awhcah naki, aktäa mlung dimnak am ka beki, kami khuikhanak naküt üng pi jekyainak am ka beki.
5 Porque llegados nosotros a Macedonia, no tuvo nuestra carne ningún reposo, sino que de todas maneras éramos atribulados; por fuera luchas, por dentro temores.
Maketawnih khawa kami pha üng pi am xüiei u nawng, ahawia pi khuikha u lü kami awmki; kpunga ngtunngvawknak la mlung k’uma kyühkyawknak am kami awmki.
6 Pero Dios, el que consuela a los humildes, nos ha consolado con la llegada de Tito;
Cunsepi, ami mlung hnemki ktha jah pekia Pamhnam naw Tihtuha lawnak vai am jah dim’yesak ve;
7 y no tan solo con su llegada, sino también con el consuelo que Él experimentó por causa de vosotros, cuando nos contó vuestra ansia, vuestro llanto, vuestro celo por mí; de suerte que creció aún más mi gozo.
a lawnak dänga am kya lü, nami vedamnak, nami kyahnaka khana nami kthanakea mawng na jah mtheh se nangmi üngka dim’yenak naw na dim’yesak ve; acunakyase ka jekyai beki ni.
8 Porque, aunque os contristé con aquella carta, no me pesa. Y aun cuando me pesaba —pues veo que aquella carta os contristó, bien que por breve tiempo—
Ka ca yuk naw ning jah thüisak sepi am ning jah maih nawng. Ka yuk law kcük naw a ning jah thüisak cen üng ka ning jah maih haw khai sü.
9 ahora me alegro; no de que os hayáis contristado, sino que os contristasteis para arrepentimiento; porque os contristasteis según Dios, y así en nada sufristeis daño de nuestra parte.
Tuhkbäi ka jekyaiki, ka ning jah pukset saka phäha am kya lü, nami puksetnak naw a ning jah ngjutsaka phäha kyaki. Acuna puksetnak cun Mhnama sumeia kyaki; keimi naw kami ning jah mkhuimkhakia am kya.
10 Puesto que la tristeza que es según Dios, obra arrepentimiento para salvación, que no debe apenarnos; en cambio, la tristeza del mundo obra muerte.
Pamhnama ngjakhlüa puksetnak naw küikyanak pha lawsakia kyase am danga am kya, khawmdek mlungthuinak naw ta thihnak ni a lawpüi.
11 Pues ved, esto mismo de haberos contristado según Dios, ¡qué solicitud ha producido en vosotros, y qué empeño por justificaros; qué indignación, qué temor, qué anhelos, qué celo y qué vindicación! En toda forma os mostrasteis intachables en aquel asunto.
Pamhnama ngjakhlüa nami mlungthuinak naw, nami khana ngmangnak a bilawh he cun, sitiknak, am dawki am nami biloki tia ngdang hlünak sak, katnak hnengnak la katnak kyühnak, nami na ngaihnak la kthanak, katnak pawhki mtai pet vaia nami ngaihnak hea kyaki.
12 Así, pues, si os escribí, no fue por causa del que cometió el agravio, ni por causa del que lo padeció, sino para que vuestra solicitud por nosotros se manifestase entre vosotros en la presencia de Dios.
Acunakyase, ca ka yuk law üng pi mkhyekatkie la ami katnaka phäha ka yuka am kya. Pamhnama hmuha kami veia nami kthanak cen nami ksingnak vaia ka yuka kyaki ni.
13 Por eso nos hemos consolado; y además del consuelo nuestro nos regocijamos aún mucho más por el gozo de Tito; pues su espíritu fue confortado por todos vosotros.
Acunakyase, kami ktha beki. Keimia ktha benak dänga am kya, Tihtuh naw ihlawka jah jesaki ti cun ania cehnak hüa nami kpüia phäha kyaki.
14 Porque si delante de él en algo me precié de vosotros, no quedé avergonzado; sino que así como fue verdad todo lo que hemos hablado con vosotros ( reprochándoos ), así también resultó verdad el preciarnos de vosotros ante Tito.
Am nami na helatsakia kya se ania veia ka ning jah awhcah naki. Akcang cun nami veia angläta kami pyenki, acunkba kunga Tihtuha veia ka mi awhcaknak naw mdanki ve.
15 Y su entrañable afecto para con vosotros va todavía en aumento al recordar la obediencia de todos vosotros, cómo con temor y temblor lo recibisteis.
Aning jah mtheinak nami ngai hlünak, kyühnak la ngkhyetnak am nami dokhamnak he jah ksing lü ning jah jawng law na ksetamki.
16 Me alegro de poder en todo confiar en vosotros.
Ahmäi üng ka ning jah üpnaka phäha ka jekyaiki.

< 2 Corintios 7 >