< 2 Corintios 4 >

1 Por lo cual, investidos de este ministerio, según la misericordia que se nos ha hecho, no decaemos de ánimo.
Ko ia ʻi heʻetau maʻu ʻae ngāue ni, pea ʻi heʻetau maʻu ʻae ʻofa, ʻoku ʻikai ai temau vaivai;
2 Antes bien, hemos desechado los vergonzosos disimulos, no procediendo con astucia, ni adulterando la palabra de Dios, sino recomendándonos por la manifestación de la verdad a la conciencia de todo hombre en presencia de Dios.
Ka kuo mau liʻaki ʻae ngaahi meʻa fufū ʻoe fakamā, ʻo ʻikai ʻaʻeva ʻi he fiemuʻa, pe fai fakakākā ʻaki ʻae folofola ʻae ʻOtua; ka ʻi he fakahā atu ʻae moʻoni, ʻoku mau fakaongolelei atu ʻakimautolu ki he loto ʻoe tangata taki taha kotoa pē, ʻi he ʻao ʻoe ʻOtua.
3 Si todavía nuestro Evangelio aparece cubierto con un velo, ello es para los que se pierden;
Pea kapau kuo fakapulou ʻemau ongoongolelei, kuo fakapulou ia kiate kinautolu ʻoku malaʻia:
4 para los incrédulos, en los cuales el dios de este siglo ha cegado los entendimientos a fin de que no resplandezca ( para ellos ) la luz del Evangelio de la gloria de Cristo, el cual es la imagen de Dios; (aiōn g165)
‌ʻAkinautolu kuo fakakui honau loto taʻetui ʻe he ʻotua ʻo māmani, telia naʻa ulo mai kiate kinautolu ʻae maama ʻoe ongoongolelei fakamonūʻia ʻo Kalaisi, ʻaia ko hono tatau ʻoe ʻOtua. (aiōn g165)
5 porque no nos predicamos a nosotros mismos, sino a Cristo Jesús como Señor, y a nosotros como siervos vuestros por Jesús,
He ʻoku ʻikai te mau malangaʻaki ʻakimautolu, ka ko Kalaisi Sisu ko e ʻEiki; mo kimautolu ko hoʻomou kau tamaioʻeiki koeʻuhi ko Sisu.
6 pues Dios que dijo: “Brille la luz desde las tinieblas” es quien resplandeció en nuestros corazones, para iluminación del conocimiento de la gloria de Dios en el rostro de Cristo.
He ko e ʻOtua, ʻaia naʻe fekau “Ke ulo mai ʻae maama mei he poʻuli,” ko ia kuo ne fakaulo mai ki homau loto, ke fakamāmangia ʻakimautolu ʻi he ʻilo ʻoe nāunau ʻoe ʻOtua, ʻi he fofonga ʻo Sisu Kalaisi.
7 Pero este tesoro lo llevamos en vasijas de barro, para que la excelencia del poder sea de Dios, y no de nosotros.
Ka ʻoku mau maʻu ʻae koloa ni ʻi he ngaahi ipu ʻumea, koeʻuhi ke ʻi he ʻOtua hono lelei ʻoe mālohi, kae ʻikai ʻiate kimautolu.
8 De todas maneras atribulados, mas no abatidos; sumergidos en apuros, mas no desalentados;
He kuo fakaʻapiʻapi ʻakimautolu mei he potu kotoa pē, ka ʻoku ʻikai ʻefituʻu; moʻua pe, kae ʻikai taʻehatokoni;
9 perseguidos, mas no abandonados; derribados, mas no destruidos,
‌ʻOku fakatangaʻi, ka ʻoku ʻikai liʻaki; kuo lī ki lalo, kae ʻikai tāmateʻi;
10 siempre llevamos por doquiera en el cuerpo la muerte de Jesús, para que también la vida de Jesús se manifieste en nuestro cuerpo.
‌ʻO fafa fano maʻu aipē ʻi homau sino ʻae mate ʻa hotau ʻEiki ko Sisu, koeʻuhi ke fakahā ai foki ʻae moʻui ʻa Sisu ʻi homau sino.
11 Porque nosotros, los que ( realmente ) vivimos, somos siempre entregados a la muerte por causa de Jesús, para que de igual modo la vida de Jesús sea manifestada en nuestra carne mortal.
He ko kimautolu ʻoku moʻui, ʻoku tukuange maʻuaipē ki he mate koeʻuhi ko Sisu, koeʻuhi ke fakahā ai foki ʻae moʻui ʻa Sisu ʻi homau kakano matengofua.
12 De manera que en nosotros obra la muerte, mas en vosotros la vida.
Ko ia ʻoku ngāue ʻae mate ʻiate kimautolu, ka ko e moʻui ʻiate kimoutolu.
13 Pero, teniendo el mismo espíritu de fe, según está escrito: “Creí, y por esto hablé”; también nosotros creemos, y por esto hablamos;
‌ʻOku mau maʻu ʻae laumālie ko ia ʻoe tui, ʻo hangē ko ia kuo tohi, “Naʻaku tui, pea ko ia kuo u lea ai; ʻoku mau tui foki, pea ko ia ʻoku mau lea ai;”
14 sabiendo que el que resucitó al Señor Jesús nos resucitará también a nosotros con Jesús y nos pondrá en su presencia con vosotros.
‌ʻO ʻilo ko ia naʻa ne fokotuʻu hake ʻae ʻEiki ko Sisu, te ne fokotuʻu hake ʻakimautolu foki ʻia Sisu, ʻo ʻatu ki hono ʻao fakataha mo kimoutolu.
15 Porque todo es por vosotros, para que abundando más y más la gracia, haga desbordar por un mayor número ( de vosotros ) el agradecimiento para gloria de Dios.
He ʻoku ai ʻae ngaahi meʻa kotoa pē koeʻuhi ko kimoutolu, pea ke ongoongolelei ʻae ʻOtua ʻi hono lahi ʻoe ʻaloʻofa, ko e meʻa ʻi he fakafetaʻi lahi ai ʻae tokolahi.
16 Por lo cual no desfallecemos; antes bien, aunque nuestro hombre exterior vaya decayendo, el hombre interior se renueva de día en día.
Ko ia ʻoku ʻikai ai te mau vaivai: ka ʻi he fakaʻaʻau ʻo mole homau tangata ʻituʻa, ʻoku fakafoʻou ʻae loto ʻi he ʻaho kotoa pē.
17 Porque nuestra tribulación momentánea y ligera va labrándonos un eterno peso de gloria cada vez más inmensamente; (aiōnios g166)
He ko homau mamahi maʻamaʻa ni, ʻaia ʻoku ʻosingofua, ʻoku fakatupu maʻamautolu ʻae lelei ʻoku lahi hake fakamanavahē ʻaupito ʻaupito pea mamafa mo taʻengata; (aiōnios g166)
18 por donde no ponemos nosotros la mirada en las cosas que se ven, sino en las que no se ven; porque las que se ven son temporales, mas las que no se ven, eternas. (aiōnios g166)
Kae ʻikai ʻi he ʻemau siofia ʻae ngaahi meʻa ʻoku hāmai, ka ko e ngaahi meʻa ʻoku ʻikai hāmai: he ko e ngaahi meʻa ʻoku hāmai, ʻoku ʻosingofua; ka ko e ngaahi meʻa ʻoku ʻikai hāmai, ʻoku taʻengata ia. (aiōnios g166)

< 2 Corintios 4 >