< Sabuurradii 129 >

1 Tan iyo yaraantaydii marar badan bay i dhibeen, Reer binu Israa'iil hadda ha yidhaahdeen,
Ein Wallfahrtslied. »Sie haben mich hart bedrängt von meiner Jugend an«
2 Tan iyo yaraantaydii marar badan bay i dhibeen, Laakiinse igama ay adkaan.
»sie haben mich hart bedrängt von meiner Jugend an, aber doch mich nicht überwältigt.
3 Kuwa beerta jeexa ayaa dhabarkayga jeexay, Oo jeexjeexoodiina way dheereeyeen.
Auf meinem Rücken haben die Pflüger gepflügt und lange Furchen gezogen;
4 Rabbigu waa xaq, Oo isagu wuxuu kala gooyay xadhkihii kuwa sharka leh.
doch der HERR ist gerecht: er hat zerhauen der Gottlosen Stricke.«
5 Inta Siyoon neceb oo dhammu, Ha ceeboobeen oo dib ha u noqdeen.
Zuschanden müssen werden und rückwärts weichen alle, die Zion hassen!
6 Ha noqdeen sida cawska guryaha korkooda ka baxa Oo engega intaanu korin,
Sie müssen gleichen dem Gras auf den Dächern, das dürr schon ist, bevor es in Halme schießt,
7 Oo aan beergooyuhu gacantiisa ka buuxin, Kan xidhmooyinka xidhaana aanu laabtiisa ka buuxin.
mit dem der Schnitter seine Hand nicht füllt, noch der Garbenbinder seinen Gewandbausch,
8 Oo kuwa ag maraana ma yidhaahdaan, Barakadii Rabbigu korkiinna ha ahaato. Waxaan idiinku ducaynaynaa magaca Rabbiga.
und bei dem, wer des Weges vorübergeht, nicht ruft: »Gottes Segen sei über euch! Wir segnen euch im Namen des HERRN!«

< Sabuurradii 129 >