< Sabuurradii 120 >
1 Anigoo cidhiidhi ku jira ayaan Rabbiga u qayshaday, Oo isna wuu ii jawaabay.
Cantique des degrés. Dans ma détresse, c’est à l’Éternel Que je crie, et il m’exauce.
2 Rabbiyow, naftayda ka samatabbixi bushimo been sheega, Iyo carrab khiyaano badan.
Éternel, délivre mon âme de la lèvre mensongère, De la langue trompeuse!
3 Carrabka khiyaanada badanow, bal maxaa lagu siin doonaa? Oo maxaa kaloo laguu samayn doonaa?
Que te donne, que te rapporte Une langue trompeuse?
4 Adoo ah sida ku xoog badan oo fallaadhihiisa afaysan, Kuwaas oo wata dhuxulo geed rotem la yidhaahdo.
Les traits aigus du guerrier, Avec les charbons ardents du genêt.
5 Anaa hoogay, waayo, Mesheg baan qariib ku noqday, Oo waxaan dhex degay teendhooyinkii Qedaar!
Malheureux que je suis de séjourner à Méschec, D’habiter parmi les tentes de Kédar!
6 Naftaydu waxay wakhti dheer la degganayd Mid nabadda neceb.
Assez longtemps mon âme a demeuré Auprès de ceux qui haïssent la paix.
7 Waxaan ahay mid nabad jecel, Laakiinse kolkii aan hadlo, iyagu waa kuwa dagaal jecel.
Je suis pour la paix; mais dès que je parle, Ils sont pour la guerre.