< Ayuub 30 >
1 Laakiinse haatan waxaa igu majaajilooda kuwa iga da' yar Oo aan aabbayaashood quudhsan jiray inay xataa la fadhiistaan eeyaha adhigayga.
But now those who are younger than I have me in derision, whose fathers I disdained to set with the dogs of my flock.
2 Nimanka xooggoodu dhammaaday Itaalka gacmahoodu muxuu ii tarayaa?
Yea, the strength of their hands, to what should it profit me? Men in whom ripe age is perished.
3 Waxay la weydoobeen baahi iyo abaar, Oo waxay u cararaan dhul engegan, kaasoo ah lamadegaan gudcur iyo cidlo ah.
They are gaunt with want and famine. They gnaw the dry ground in the gloom of waste and desolation.
4 Waxay gurtaan geed cusbeed oo kaynta ku yaal, Oo cuntadooduna waxa weeye geed rotem la yidhaahdo xididdadiisa.
They pluck mallows by the bushes, and the roots of the juniper are their food.
5 Iyaga dadka waa laga dhex eryaa, Oo waxaa looga daba qayliyaa sida tuug looga daba qayliyo oo kale.
They are driven forth from the midst of men. They cry out after them as after a thief,
6 Waa inay ku hoydaan haadaamaha dooxooyinka, Iyo boholaha dhulka iyo dhagaxyada dhexdooda.
so that they dwell in frightful valleys, in holes of the earth and of the rocks.
7 Waxay ka qayliyaan kaynta dhexdeeda, Oo waxay dhammaantood ku soo ururaan maraboob hoosteed.
Among the bushes they bray, under the nettles they are gathered together.
8 Iyagu waa nacasyo iyo ceebaalowyo carruurtood, Oo dhulka waxaa lagaga saaray karbaash.
They are sons of fools, yea, sons of base men. They were scourged out of the land.
9 Oo haatan gabay cay ah baan u noqday, Oo halqabsi baan u ahay.
And now I have become their song, Yea, I am a byword to them.
10 Way i karahsadaan, oo meel fog bay iga istaagaan, Oo inay candhuufo wejiga iiga tufaanna iskama ay qabtaan.
They abhor me. They stand aloof from me, and do not spare to spit in my face.
11 Ilaah baa xadhiggaygii debciyey, wuuna i dhibay, Oo taas aawadeed iyagu hortayda iskuma celiyaan.
For he has loosed his cord, and afflicted me. And they have cast off the bridle before me.
12 Xagga midigtayda waxaa ka kaca ciyaalasuuq, Oo cagtaydana way iska riixaan, Oo waxay igu hor tuuraan jidadkoodii halligaadda.
Upon my right hand rise the rabble. They thrust aside my feet, and they cast up against me their ways of destruction.
13 Jidadkayga way halleeyaan, Oo waxay soo deddejiyaan masiibadayda; Oo mid caawiyaana ma jiro.
They mar my path. They set forward my calamity, even men who have no helper.
14 Jabniin ballaadhan ayay ka soo dusaan, Oo burburka dhexdiisa ayay igaga soo dhacaan.
As through a wide breach they come. In the midst of the ruin they roll themselves upon me.
15 Waxaa igu soo jeesta cabsi weyn, Oo sharaftayda waxaa loo kaxeeyaa sida dabayshu wax u kaxayso oo kale. Barwaaqadaydiina waxay u dhammaatay sidii daruur oo kale.
Terrors are turned upon me. They chase my honor as the wind, and my welfare is passed away as a cloud.
16 Haddaba naftaydaa igu dhex daadatay, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.
And now my soul is poured out within me. Days of affliction have taken hold upon me.
17 Habeenkii lafahaygaa i muda, Oo xanuunka i cunayaana ima daayo innaba.
In the night season my bones are pierced in me, and the pains that gnaw me take no rest.
18 Xoogga weyn oo cudurkayga daraaddiis ayaa dharkaygii ku xumaaday, Oo wuxuu iigu cidhiidhisan yahay sidii jubbaddayda qoorteeda.
By the great force my garment is disfigured. It binds me about as the collar of my coat.
19 Isagu wuxuu igu tuuray dhoobada dhexdeeda, Oo waxaan noqday sidii boodh iyo dambas oo kale.
He has cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.
20 Anigu waan kuu qayshadaa, adiguse iima aad jawaabtid, Waan ku soo hor istaagaa, adiguse ima aad aragtid.
I cry to thee, and thou do not answer me. I stand up, and thou gaze at me.
21 Calooladeeg baad igula soo jeesatay, Oo gacantaada itaalkeeda ayaad igu silcisaa.
Thou have turned to be cruel to me. With the might of thy hand thou persecute me.
22 Kor baad iigu qaaddaa dabaysha, Oo waxaad i fuushisaa dusheeda, Oo haddana waxaad igu baabbi'isaa duufaanka.
Thou lift me up to the wind. Thou cause me to ride upon it, and thou disintegrate me in the storm.
23 Waayo, waan ogahay inaad ii kaxaynaysid dhimasho, Iyo guriga inta nool oo dhammu ku wada kulmayaan.
For I know that thou will bring me to death, and to the house appointed for all living.
24 Laakiinse ninkii hoos u dhacaya sow gacantiisa sooma fidiyo? Markuu halligmayose sow ma qayshado?
However does not a man stretch out the hand in his fall? Or in his calamity therefore cry for help?
25 Oo ninka dhibaataysan anigu sow uma ooyi jirin? Naftayduse sow masaakiinta uma murugoon jirin?
Did I not weep for him who was in trouble? Was not my soul grieved for the needy?
26 Laakiinse markaan wanaagga filanayo waxaa ii iman jiray xumaanta, Oo markaan nuurka sugana waxaa ii iman jiray gudcurka.
When I looked for good, then evil came. And when I waited for light, there came darkness.
27 Qalbigaygu welwel buu la kacsan yahay, mana nasto, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.
My heart is troubled, and does not rest. Days of affliction have come upon me.
28 Anigoo barooranaya ayaan qorraxda la'aanteed socdaa, Waxaan ka dhex istaagaa shirka, oo caawimaad waan u qayshadaa.
I go mourning without the sun. I stand up in the assembly, and cry for help.
29 Waxaan noqday walaalka dawacooyinka, Iyo saaxiibka gorayada.
I am a brother to jackals, and a companion to ostriches.
30 Dubkaygu intuu gubto ayuu iska diirmaa, Oo lafahayguna kulayl bay ku gubtaan.
My skin is black, and falls from me. And my bones are burned with heat.
31 Sidaas daraaddeed kataaradaydii waxay u rogmatay baroorasho, Oo biibiilahaygiina wuxuu u rogmaday kuwa ooya codkooda.
Therefore my harp has turned to mourning, and my pipe into the voice of those who weep.