Ayuub 3
1 Markaas dabadeed Ayuub intuu afkiisa furay ayuu habaaray maalintii uu dhashay.
Då let Job upp munnen og banna fødedagen sin.
2 Oo Ayuub intuu hadal bilaabay ayuu yidhi:
Job tok til ords og sagde:
3 Dharaartii aan dhashay ha baabba'do Iyo habeenkii la yidhi, Wiil baa calool galay.
«Burt med den dag då eg vart fødd, den natt som sa: «Ein svein er avla!»
4 Maalintaasu gudcur ha ahaato; Oo Ilaah yuusan iyada xagga sare kaga fiirsan, Oo nuurkuna yuusan iftiimin.
Må denne dag til myrker verta - burtgløymd av Gud i høge himmel - og inkje ljos på honom skina!
5 Gudcur iyo hooska dhimashadu iyada mulki ha ka dhigteen. Daruuru ha ku degto, Oo wixii maalin madoobeeya oo dhammu ha cabsiiyeen.
Lat svarte myrkret honom eiga og skyer seg kring honom samla! Dagmyrkjingar skal honom skræma
6 Oo habeenkaasna gudcur weynu ha qabsado, Oo ayaamaha sannadda yuusan ka dhex rayrayn. Oo yuusan soo dhex gelin bilaha tiradooda.
og myrkret gløypa denne natt! Burt med den natt frå årsens dagar, ho kome ei i månads tal!
7 Bal eeg, habeenkaasu cidla ha noqdo; Oo cod faraxsan yaanu ka dhex yeedhin.
Ja, aud og tom skal natti verta og ingen fagnad i ho klinga;
8 Oo isaga ha habaareen kuwa maalinta habaaraa, Oo kicin kara bahalka la yidhaahdo Lewiiyaataan.
Dagbannarar skal henne banna, dei som kann mana upp Livjatan,
9 Fiidka xiddigihiisu gudcur ha noqdeen, Iftiin ha doondoono oo yuusan helin; Oo innaba yuusan arkin kaaha waaberiga.
Og morgonstjernor skal’kje skina; fåfengt ho venta skal på ljoset - augbrunerne av morgonroden -
10 Maxaa yeelay, isagu ma uu awdin irdihii maxalka hooyaday, Oo indhahaygana dhib kama uu qarin.
av di ho ei livsdøri stengde på mor mi, so eg slapp for kval.
11 Bal maxaan u dhiman waayay markaan uurka ka soo baxay? Oo maxaa naftu iiga bixi weyday isla markaan caloosha ka soo baxay?
Kvi døydd’ eg ei i moders liv? Ell’ slokna då eg rett var fødd?
12 Bal jilbuhu maxay ii aqbaleen? Amase naasuhu inaan nuugo?
Kvi fanst det kne som mot meg tok; og brjost eg kunde suga ved?
13 Waayo, hadda xasilloonaan baan ku jiifi lahaa; Oo waan iska seexan lahaa, oo waan nasan lahaa,
So låg eg still og kvilde no, eg sov og hadde ro og fred
14 Aniga iyo boqorrada iyo lataliyayaasha dunida Oo nafsaddooda taallooyin u dhistay,
hjå kongar og hjå fyrstar, som til gravstad pyramider bygde,
15 Iyo amiirradii dahabka lahaan jiray, Oo guryahooda lacagta ka buuxsaday;
hjå hovdingar som åtte gull og fyllte sine hus med sylv;
16 Bal dhicis qarsoon maxaan u ahaan waayay? Ama sida dhallaan aan innaba iftiinka arag?
ell’ ufødd var eg ikkje til, lik born som aldri ljoset såg.
17 Halkaas kuwa sharka ahu cidna kuma sii dhibaan, Oo kuwa daallanuna halkaasay ku nastaan.
Der rasar ei dei vonde meir; der kviler dei som trøytte er;
18 Maxaabiistuna halkaasay dhammaantood ku wada istareexaan, Mana ay maqlaan kii dulmi jiray codkiisa.
og fangarne er trygge der; dei høyrer ingen drivar meir.
19 Yar iyo weynba halkaasaa la wada joogaa, Oo addoonkuna sayidkiisa waa ka xor.
Der stor og liten like er, og trælen fri for herren sin.
20 Bal iftiin maxaa loo siiyaa kan dhibaataysan? Maxaase loo nooleeyaa kan naftiisu la qadhaadhaatay,
Kvi gjev han ljos til den som lid, og liv til deim som gremmer seg,
21 Oo dhimasho u xiisooda, oo ayan u imanayn, Oo daraaddeed dhulka u qodqoda intuu khasnado qarsoon qodi lahaa in ka sii badan,
som fåfengt stundar etter dauden, og søkjer han som løynde skatt,
22 Kuwaasoo aad u reyreeya, Oo farxa hadday qabriga heli karaan?
som gled seg, ja, som jublar høgt, og fegnast når dei finn ei grav -
23 Bal maxaa iftiin loo siiyaa nin jidkiisu qarsoon yahay, Oo Ilaah deyr ku wareejiyey?
til mannen som ei finn sin veg, som Gud set fast og stengjer inne?
24 Waayo, intaanan wax cunin ayaan taahaa, Oo cabaadkayguna wuxuu u shubmaa sida biyo oo kale.
Min sukk hev vorte daglegt brød, og klaga mi som vatnet strøymar.
25 Waayo, hadba wixii aan ka cabsado ayaa igu soo dega, Oo wixii aan ka baqo ayaa ii yimaada.
Meg råkar det eg ottast fyre; det som eg ræddast, hender meg.
26 Ma aan istareexsani, mana aan xasillooni, mana aan nasto; Laakiinse hadba dhibaato baa ii timaada.
Snaudt fær eg fred, snaudt fær eg ro, snaudt lindring - so kjem uro att.»
