< Ayuub 3 >

1 Markaas dabadeed Ayuub intuu afkiisa furay ayuu habaaray maalintii uu dhashay.
Allora Giobbe aprì la bocca e maledisse il giorno della sua nascita.
2 Oo Ayuub intuu hadal bilaabay ayuu yidhi:
E prese a dire così:
3 Dharaartii aan dhashay ha baabba'do Iyo habeenkii la yidhi, Wiil baa calool galay.
“Perisca il giorno ch’io nacqui e la notte che disse: “E’ concepito un maschio!”
4 Maalintaasu gudcur ha ahaato; Oo Ilaah yuusan iyada xagga sare kaga fiirsan, Oo nuurkuna yuusan iftiimin.
Quel giorno si converta in tenebre, non se ne curi Iddio dall’alto, né splenda sovr’esso raggio di luce!
5 Gudcur iyo hooska dhimashadu iyada mulki ha ka dhigteen. Daruuru ha ku degto, Oo wixii maalin madoobeeya oo dhammu ha cabsiiyeen.
Se lo riprendano le tenebre e l’ombra di morte, resti sovr’esso una fitta nuvola, le eclissi lo riempian di paura!
6 Oo habeenkaasna gudcur weynu ha qabsado, Oo ayaamaha sannadda yuusan ka dhex rayrayn. Oo yuusan soo dhex gelin bilaha tiradooda.
Quella notte diventi preda d’un buio cupo, non abbia la gioia di contar tra i giorni dell’anno, non entri nel novero de’ mesi!
7 Bal eeg, habeenkaasu cidla ha noqdo; Oo cod faraxsan yaanu ka dhex yeedhin.
Quella notte sia notte sterile, e non vi s’oda grido di gioia.
8 Oo isaga ha habaareen kuwa maalinta habaaraa, Oo kicin kara bahalka la yidhaahdo Lewiiyaataan.
La maledicano quei che maledicono i giorni e sono esperti nell’evocare il drago.
9 Fiidka xiddigihiisu gudcur ha noqdeen, Iftiin ha doondoono oo yuusan helin; Oo innaba yuusan arkin kaaha waaberiga.
Si oscurino le stelle del suo crepuscolo, aspetti la luce e la luce non venga, e non miri le palpebre dell’alba,
10 Maxaa yeelay, isagu ma uu awdin irdihii maxalka hooyaday, Oo indhahaygana dhib kama uu qarin.
poiché non chiuse la porta del seno che mi portava, e non celò l’affanno agli occhi miei.
11 Bal maxaan u dhiman waayay markaan uurka ka soo baxay? Oo maxaa naftu iiga bixi weyday isla markaan caloosha ka soo baxay?
Perché non morii nel seno di mia madre? Perché non spirai appena uscito dalle sue viscere?
12 Bal jilbuhu maxay ii aqbaleen? Amase naasuhu inaan nuugo?
Perché trovai delle ginocchia per ricevermi e delle mammelle da poppare?
13 Waayo, hadda xasilloonaan baan ku jiifi lahaa; Oo waan iska seexan lahaa, oo waan nasan lahaa,
Ora mi giacerei tranquillo, dormirei, ed avrei così riposo
14 Aniga iyo boqorrada iyo lataliyayaasha dunida Oo nafsaddooda taallooyin u dhistay,
coi re e coi consiglieri della terra che si edificarono mausolei,
15 Iyo amiirradii dahabka lahaan jiray, Oo guryahooda lacagta ka buuxsaday;
coi principi che possedean dell’oro e che empiron d’argento le lor case;
16 Bal dhicis qarsoon maxaan u ahaan waayay? Ama sida dhallaan aan innaba iftiinka arag?
o, come l’aborto nascosto, non esisterei, sarei come i feti che non videro la luce.
17 Halkaas kuwa sharka ahu cidna kuma sii dhibaan, Oo kuwa daallanuna halkaasay ku nastaan.
Là cessano gli empi di tormentare gli altri. Là riposano gli stanchi,
18 Maxaabiistuna halkaasay dhammaantood ku wada istareexaan, Mana ay maqlaan kii dulmi jiray codkiisa.
là i prigioni han requie tutti insieme, senz’udir voce d’aguzzino.
19 Yar iyo weynba halkaasaa la wada joogaa, Oo addoonkuna sayidkiisa waa ka xor.
Piccoli e grandi sono là del pari, e lo schiavo è libero del suo padrone.
20 Bal iftiin maxaa loo siiyaa kan dhibaataysan? Maxaase loo nooleeyaa kan naftiisu la qadhaadhaatay,
Perché dar la luce all’infelice e la vita a chi ha l’anima nell’amarezza,
21 Oo dhimasho u xiisooda, oo ayan u imanayn, Oo daraaddeed dhulka u qodqoda intuu khasnado qarsoon qodi lahaa in ka sii badan,
i quali aspettano la morte che non viene, e la ricercano più che i tesori nascosti,
22 Kuwaasoo aad u reyreeya, Oo farxa hadday qabriga heli karaan?
e si rallegrerebbero fino a giubilarne, esulterebbero se trovassero una tomba?
23 Bal maxaa iftiin loo siiyaa nin jidkiisu qarsoon yahay, Oo Ilaah deyr ku wareejiyey?
Perché dar vita a un uomo la cui via è oscura? e che Dio ha stretto in un cerchio?
24 Waayo, intaanan wax cunin ayaan taahaa, Oo cabaadkayguna wuxuu u shubmaa sida biyo oo kale.
Io sospiro anche quando prendo il mio cibo, e i miei gemiti si spandono com’acqua.
25 Waayo, hadba wixii aan ka cabsado ayaa igu soo dega, Oo wixii aan ka baqo ayaa ii yimaada.
Non appena temo un male, ch’esso mi colpisce; e quel che pavento, mi piomba addosso.
26 Ma aan istareexsani, mana aan xasillooni, mana aan nasto; Laakiinse hadba dhibaato baa ii timaada.
Non trovo posa, né requie, né pace, il tormento è continuo!”

< Ayuub 3 >