Ayuub 29
1 Oo haddana Ayuub hadalkiisuu sii waday, oo wuxuu yidhi,
Og Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:
2 Waxaan jeclaan lahaa inaan ahaado sidii waayihii hore, Iyo sidii aan ahaan jiray markii Ilaah i dhawri jiray,
Ak, havde jeg det som tilforn, som dengang Gud tog sig af mig,
3 Markay laambaddiisu madaxayga ku ifin jirtay, Oo aan nuurkiisa gudcurka ku dhex mari jiray,
da hans Lampe lyste over mit Hoved, og jeg ved hans Lys vandt frem i Mørke,
4 Markii aan xoog lahaan jiray, Oo qarsoodiga Ilaahna teendhadayda saarnaan jiray,
som i mine modne Aar, da Guds Fortrolighed var over mit Telt,
5 Markii Ilaaha Qaadirka ahu ila jiri jiray, Oo carruurtayduna ay hareerahayga joogi jireen,
da den Almægtige end var hos mig og mine Drenge var om mig,
6 Markay tallaabooyinkaygu subagga la barwaaqoobi jireen, Oo ay webiyaasha saliidda ahu dhagaxa iiga soo shubmi jireen!
da mine Fødder vaded i Fløde, og Olie strømmede, hvor jeg stod,
7 Markaan magaalada iriddeeda u bixi jiray, Oo aan kursigayga meel bannaan ku diyaarin jiray.
da jeg gik ud til Byens Port og rejste mit Sæde paa Torvet.
8 Dhallinyaradu intay i arkaan ayay dhuuman jireen, Oo odayaashuna intay sara joogsadaan ayay istaagi jireen,
Naar Ungdommen saa mig, gemte den sig, Oldinge rejste sig op og stod,
9 Amiirraduna intay hadalka joojiyaan, Ayay afka gacanta saari jireen.
Høvdinger standsed i Talen og lagde Haand paa Mund,
10 Ragga gobta ahuna way aamusi jireen, Oo carrabkoodiina dhabxanagguu ku dhegi jiray.
Stormænds Røst forstummed, deres Tunge klæbed til Ganen;
11 Waayo, markii dhegu i maqasho, way ii ducayn jirtay, Oo iluna markay i aragto, way ii marag furi jirtay.
Øret hørte og priste mig lykkelig, Øjet saa og tilkendte mig Ære.
12 Maxaa yeelay, waxaan samatabbixin jiray miskiinka qaylinaya, Iyo weliba agoonka aan wax u kaalmeeya lahayn.
Thi jeg redded den arme, der skreg om Hjælp, den faderløse, der savned en Hjælper;
13 Ka halligaadda ku dhow ducadiisa ayaa igu soo degi jirtay, Oo ta carmalka ahna qalbigeeda waan ka farxin jiray ilaa ay gabay la rayrayso.
den, det gik skævt, velsignede mig, jeg frydede Enkens Hjerte;
14 Waxaan huwan jiray xaqnimo, oo iyana dhar bay ii noqon jirtay, Oo caddaaladdayduna waxay ii ahaan jirtay sida khamiis iyo cimaamad oo kale.
jeg klædte mig i Retfærd, og den i mig, i Ret som Kappe og Hovedbind.
15 Kuwa indhaha la' indho baan u ahaan jiray, Kuwa curyaanka ahna cago baan u ahaan jiray.
Jeg var den blindes Øje, jeg var den lammes Fod;
16 Aabbaan u ahaan jiray saboolka baahan, Oo ka aanan aqoonna xaalkiisa waan baadhi jiray.
jeg var de fattiges Fader, udreded den mig ukendtes Sag;
17 Ka xaqa daran daamankiisa waan jebin jiray, Oo wixii uu dhufsadana ilkihiisaan ka soo bixin jiray.
den lovløses Tænder brød jeg, rev Byttet ud af hans Gab.
18 Markaasaan is-idhi, Buulkaygaan ku dhex dhiman doonaa, Oo cimrigayguna wuxuu u badan doonaa sida cammuudda oo kale.
Saa tænkte jeg da: »Jeg skal dø i min Rede, leve saa længe som Føniksfuglen;
19 Xididkaygu biyaha xaggooduu u faafayaa, Oo laamahaygana habeenkii oo dhan waxaa saaran sayax.
min Rod kan Vand komme til, Duggen har Nattely i mine Grene;
20 Sharaftaydu way igu cusub tahay, Oo qaansadayduna gacantayday ku cusboonaatay.
min Ære er altid ny, min Bue er altid ung i min Haand!«
21 Dadku dhegtuu ii dhigi jiray, oo i sugi jiray, Oo taladayda aawadeedna way u aamusi jireen.
Mig hørte de paa og bied, var tavse, mens jeg gav Raad;
22 Weligood igama ay daba hadlin, Oo hadalkayguna korkooduu ku soo dhibci jiray.
ingen tog Ordet, naar jeg havde talt, mine Ord faldt kvægende paa dem;
23 Oo waxay ii dhawri jireen sidii roobka oo kale, Oo waxay afkooda u kala furi jireen sidii roobka dambe loo sugo.
de bied paa mig som paa Regn, spærred Munden op efter Vaarregn.
24 Waan u af caddayn jiray markay qalbi jabaan, Oo nuurkii jaahaygana hoos uma ay tuuri jirin.
Mistrøstige smilte jeg til, mit Aasyns Lys fik de ej til at svinde.
25 Waxaan dooran jiray jidkooda, oo sida nin madax ah ayaan u fadhiisan jiray, Oo waxaan u dhaqmi jiray sidii boqor ciidan dhex fadhiya, Iyo sidii mid u tacsiyeeya kuwa baroorta.
Vejen valgte jeg for dem og sad som Høvding, troned som Konge blandt Hærmænd, som den, der gav sørgende Trøst.
