< 2 Korintos 7 >
1 Haddaba, gacaliyayaalow, innagoo ballamadan haysanna, aan iska safayno nijaas kasta oo jidhka iyo ruuxa ku jirta, innagoo quduusnimada kaamilayna oo Ilaah ka cabsanayna.
HAVING therefore these promises, beloved, let us cleanse ourselves from all defilement of flesh and spirit, perfecting holiness in the fear of God.
2 Qalbiyadiinna noo fura. Ninna ma aannu xumayn, ninna ma aannu hallayn, ninna wixiisa ma aannu damcin.
Give us a favourable reception: we have injured no man, we have corrupted no man, we have defrauded no man.
3 U odhan maayo inaan idin xukumo, waayo, markii hore ayaan idhi, Qalbiyadayada ayaad ku jirtaan inaynu wada dhimanno oo aynu wada noolaanno.
I speak not for your condemnation, for I have already said, that ye are in our hearts to die and live together.
4 Iimaan weyn ayaan idinku qabaa, oo aad baan idiinku faanaa. Dhiirranaan baa iga buuxda, oo mar kastoo aan dhibaataysan nahayna farxad ayaa aad iiga badata.
Great is my freedom of speech to you, great is my glorying over you: I am filled with consolation, I overflow with joy in all our tribulation.
5 Waayo, markaannu Makedoniya nimid jidhkayagu ma nasan, laakiin wax kasta waannu ku dhibtoonnay. Xagga dibadda waxaa jiray dagaallo, xagga gudahana waxaa jirtay cabsi.
For when we were come into Macedonia, our flesh had no rest, but we were afflicted on every side; without were fightings; within were fears.
6 Laakiin Ilaaha dhiirigeliya kuwa is-hoosaysiiya ayaa nagu dhiirrigeliyey imaatinka Tiitos;
But God that comforteth the lowly comforted us by the coming of Titus:
7 mana aha imaatinkiisa oo keliya, laakiin wuxuu nagu dhiirrigeliyey dhiirrigeliskii aad isaga dhiirrigeliseen. Wuxuu noo sii sheegay xiisaha iyo caloolxumaanta iyo dadaalka aad ii qabtaan, si aan weliba aad ugu sii farxay.
and not by his coming only, but also by the consolation wherewith he had been comforted among you, declaring to us your fervent desire, your mourning, your zeal for me, so that I rejoiced the more.
8 Waayo, in kastoo aan warqaddaydii idinku calool xumeeyey, kama qoomameeyo, in kastoo aan markii hore ka qoomameeyey, waayo, waxaan gartay warqaddaas inay idin calool xumaysay, saacadna ha ahaatee.
For if I grieved you by a letter, I do not repent, though I did repent: for I perceive that this letter made you sorry, though but for a season.
9 Haddana waan ku farxayaa, mana aha inaad si kale u calool xumaateen, laakiin inaad u calool xumaateen toobadkeenidda, waayo, waad u calool xumaateen sida Ilaah doonayay, inaanad waxba xaggayaga ku khasaarin.
Now I rejoice, not that ye have been made sorrowful, but that ye have sorrowed unto repentance; for ye have been made sorry in a godly manner, that ye might receive damage from us in nothing.
10 Maxaa yeelay, caloolxumaanta ah sida Ilaah doonayo waxay keentaa toobadda xagga badbaadada ee aan laga qoomamayn, laakiin caloolxumaanta dunidu waxay keentaa dhimasho.
For sorrow of a godly sort worketh repentance unto salvation never to be repented of, but worldly sorrow worketh death.
11 Bal ogaada, waxakan aad ka calool xumaateen sida Ilaah doonayay wuxuu dhexdiinna ka soo saaray dadaal, iyo iscaddayn, iyo cadho, iyo cabsi, iyo xiiso, iyo qiiro, iyo ciqaabid waaweyn. Wax walba waad isku caddayseen inaad xaalka ku eedla'dihiin.
For behold this very thing, that ye were made sorry after a godly manner, how great diligence did it produce in you! yea, what apologizing! yea, what indignation! yea, what fear! yea, what earnest desire! yea, what zeal! yea, what vengeance! In every step ye have approved yourselves as pure in this affair.
12 Haddaba in kastoo aan idiin soo qoray, uma aan qorin kan wax xumeeyey aawadiis, ama kan la xumeeyey aawadiis, laakiin in dadaalka aad noo qabtaan laydinka muujiyo Ilaah hortiis.
And indeed though I wrote unto you, I did it not merely for his cause that had done the wrong, nor for his cause who had suffered the injury, but that our diligent attention for you might be more abundantly manifested to you in the presence of God.
13 Sidaa aawadeed waa lana dhiirrigeliyey. Dhiirrigeliskii aad na dhiirrigeliseenna farxad ka sii badan ayaannu ku faraxnay, farxadda Tiitos aawadeed, waayo, dhammaantiin ruuxiisaad nasiseen.
Therefore we were comforted in your consolation; and exceeding abundantly the more rejoiced we in the joy of Titus, because his spirit was refreshed by you all.
14 Waayo, haddii aan xaggiisa wax uun idinku faaniyey, ma aan ceeboobin, laakiin wax walba run ahaan ayaannu idinkula hadalnay, sidaas oo kale ayaa faankayagii aan Tiitos u sheegay run u noqday.
For if I have boasted of you to him in any thing, I am not ashamed; but as we have spoken all things to you in truth, so our boasting of you to Titus hath been found truth.
15 Jacaylkiisuna wuu ku sii badan yahay xaggiinna, maxaa yeelay, wuxuu xusuustaa dhammaantiin addeeciddiinna iyo sidaad idinkoo cabsanaya oo gariiraya u dhowayseen.
And his bowels more abundantly yearn over you, when he remembers the obedience of you all, how with fear and trembling ye received him.
16 Waan ku faraxsanahay inaan wax walba kalsooni weyn idiinku qabo.
I rejoice therefore that in every thing I have confidence in you.