Psalmi 88
1 Pesem in psalm med sinovi Koretovimi, načelniku godbe, da se poje na piščali, ukovit Emana Ezrajičana. O Gospod, Bog blaginje moje, podnevi kličem in ponoči v pričo tebe.
Een lied, een psalm voor de kinderen van Korach, voor den opperzangmeester, op Machalath Leannoth; een onderwijzing van Heman, den Ezrahiet. O HEERE, God mijns heils! bij dag, bij nacht roep ik voor U.
2 Pred obličje tvoje pridi molitev moja, nagni uho svoje mojemu vpitju.
Laat mijn gebed voor Uw aanschijn komen; neig Uw oor tot mijn geschrei.
Want mijn ziel is der tegenheden zat, en mijn leven raakt tot aan het graf. (Sheol h7585)
4 Prištevam se njim, ki gredó v grob; podoben sem možu, katerega zapušča krepost.
Ik ben gerekend met degenen, die in de kuil nederdalen; ik ben geworden als een man, die krachteloos is;
5 Prištevam se mrtvim, odločen; kakor prebodeni ležeči v grobu, katerih se ne spominjaš več, kateri so uničeni s tvojo roko.
Afgezonderd onder de doden, gelijk de verslagenen, die in het graf liggen, die Gij niet meer gedenkt, en zij zijn afgesneden van Uw hand.
6 Pokladaš me v grob, izmed vseh najglobočji, v najtamnejših, v krajih globokih.
Gij hebt mij in den ondersten kuil gelegd, in duisternissen, in diepten.
7 Nad menoj leži jeza tvoja, dà, z vsemi valovi svojimi, ki me napadajo, pobijaš me presilno.
Uw grimmigheid ligt op mij; Gij hebt mij nedergedrukt met al Uw baren. (Sela)
8 V stran od mene odvračaš znance moje, daješ me njim v najhujšo gnjusobo; tako zajetega, da pobegniti ne morem.
Mijn bekenden hebt Gij verre van mij gedaan, Gij hebt mij hun tot een groten gruwel gesteld; ik ben besloten, en kan niet uitkomen.
9 Oko moje žaluje od bridkosti; kličem te, Gospod, ves dan; k tebi razpenjam roke svoje.
Mijn oog treurt vanwege verdrukking; HEERE! ik roep tot U den gansen dag; ik strek mijn handen uit tot U.
10 Bodeš-li mrtvim delal dejanje čudovito? ali bodejo mrtvi vstali, da bi te slavili mogočno?
Zult Gij wonder doen aan de doden? Of zullen de overledenen opstaan, zullen zij U loven? (Sela)
11 Ali bi naj se v grobu oznanjala milost tvoja, zvestoba tvoja v pogubi?
Zal Uw goedertierenheid in het graf verteld worden, Uw getrouwheid in het verderf?
12 Ali naj bi se v temini spoznalo čudovito dejanje tvoje, in pravica tvoja v pozabljivosti deželi?
Zullen Uw wonderen bekend worden in de duisternis, en Uw gerechtigheid in het land der vergetelheid?
13 In vendar jaz vpijem, Gospod, k tebi, in vsako jutro te prehiteva molitev moja.
Maar ik, HEERE! roep tot U, en mijn gebed komt U voor in den morgenstond.
14 Zakaj me zametaš, o Gospod; skrivaš mi obličje svoje?
HEERE! waarom verstoot Gij mijn ziel, en verbergt Uw aanschijn voor mij?
15 Ubožen sem in umrjoč od potresa, strahove tvoje prenašam in sem zbegan,
Van der jeugd aan ben ik bedrukt en doodbrakende; ik draag Uw vervaarnissen, ik ben twijfelmoedig.
16 Jeze tvoje gredó čez mé, plašenje tvoje me uničuje.
Uw hittige toornigheden gaan over mij; Uw verschrikkingen doen mij vergaan.
17 Obdajajo me kakor vode ves dan; obsezajo me vkup.
Den gansen dag omringen zij mij als water; te zamen omgeven zij mij.
18 Od mene v stran odvračaš prijatelja in tovariša; znancem svojim sem v tamnem kraji.
Gij hebt vriend en metgezel verre van mij gedaan; mijn bekenden zijn in duisternis.
