Psalmi 78

1 Pesem ukovita Asafova. Poslušaj, ljudstvo moje, nauk moj; nagnite uho svoje govoru mojih ust.

Een onderwijzing van Asaf. O mijn volk! neem mijn leer ter oren; neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.

2 V priliki odprem usta svoja; od sebe dam skrivnosti časov nekdanjih,

Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden overvloediglijk uitstorten, van ouds her;

3 Kar smo slišali in znali, ko so nam pravili pradedje naši.

Die wij gehoord hebben en weten ze, en onze vaders ons verteld hebben.

4 Prikrivali ne bodemo njih otrokom, naslednjemu rodu, da oznanjajo hvalo Gospodovo in moč njegovo, in čudovita dela njegova, katera je storil.

Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.

5 Ker ustanovil je pričanje v Jakobu in postavil zakon v Izraelu, ko je zapovedal pradedom našim, oznanjati svojim otrokom.

Want Hij heeft een getuigenis opgericht in Jakob, en een wet gesteld in Israel; die Hij onzen vaderen geboden heeft, dat zij ze hun kinderen zouden bekend maken;

6 Da vedó, naslednji rod, otroci prihodnji, in vstanejo ter oznanjajo otrokom svojim.

Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen;

7 Upanje svoje naj stavijo v Boga, in ne pozabijo naj dejanj Boga mogočnega, temuč hranijo naj zapovedi njegove.

En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren;

8 In ne bodejo naj kakor njih pradedje, rod trdovraten in uporen; rod, kateri ni popravil srca svojega, in katerega duh ni bil stanoviten proti Bogu mogočnemu,

En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders, een wederhorig en wederspannig geslacht; een geslacht, dat zijn hart niet richtte, en welks geest niet getrouw was met God.

9 Kakor nasledniki Efrajmovi, kateri oboroženi streljajo z lokom in hrbte obračajo ob času bitve.

(De kinderen van Efraim, gewapende boogschutters, keerden om ten dage des strijds.)

10 Ohranili niso zaveze Božje, in branili so se hoditi po zakonu njegovem,

Zij hielden Gods verbond niet, en weigerden te wandelen in Zijn wet.

11 Pozabivši dejanj njegovih, in čudovitih del njegovih, katera jim je bil pokazal.

En zij vergaten Zijn daden, en Zijn wonderen, die Hij hun had doen zien.

12 Pred pradedi njihovimi je delal čuda, v deželi Egiptovski, na polji Taniškem.

Voor hun vaderen had Hij wonder gedaan, in Egypteland, in het veld van Zoan.

13 Razklal je bil morje, da jih je prepeljal čez, in postavil je vode, kakor kùp.

Hij kliefde de zee, en deed er hen doorgaan; en de wateren deed Hij staan als een hoop.

14 In spremljal jih je z oblakom podnevi, in vso noč sè svetlim ognjem.

En Hij leidde hen des daags met een wolk, en den gansen nacht met een licht des vuurs.

15 Razklal je bil skale v puščavi, da bi pijačo pripravil v valovih preobilo.

Hij kliefde de rotsstenen in de woestijn, en drenkte hen overvloedig, als uit afgronden.

16 Valove je izpeljal iz skale, in vode dol spuščal kakor reke.

Want Hij bracht stromen voort uit de steenrots, en deed de wateren afdalen als rivieren.

17 Vendar so dalje grešili še zoper njega, in dražili Najvišjega v sami suhi deželi.

Nog voeren zij wijders voort tegen Hem te zondigen, verbitterende den Allerhoogste in de dorre wildernis.

18 In izkušajoč Boga mogočnega v srci svojem, térjali so jedi po svojega srca želji.

En zij verzochten God in hun hart, begerende spijs naar hun lust.

19 In grdo govoreč zoper Boga, rekli so: "Ali bi mogel Bog mogočni napraviti mizo v tej puščavi?

En zij spraken tegen God, zij zeiden: Zou God een tafel kunnen toerichten in de woestijn?

20 Glej, tako je udaril skalo, da so tekle vode, in potoki so se udrli, ali bi mogel dati tudi živeža? ali bi pripravil mesa svojemu ljudstvu?"

Ziet, Hij heeft den rotssteen geslagen, dat er wateren uitvloeiden, en beken overvloediglijk uitbraken, zou Hij ook brood kunnen geven? Zou Hij Zijn volke vlees toebereiden?

21 Zato je Gospod slišal in se razjaril; in ogenj se je bil vnel zoper Jakoba, in jeza je tudi gorela zoper Izraela.

Daarom hoorde de HEERE, en werd verbolgen; en een vuur werd ontstoken tegen Jakob, en toorn ging ook op tegen Israel;

22 Ker niso verovali v Boga, in niso zaupali v blaginjo njegovo.

Omdat zij in God niet geloofden, en op Zijn heil niet vertrouwden.

23 Dasi je bil zapovedal gornjim oblakom zgoraj in odprl vrata nebeška,

Daar Hij den wolken van boven gebood, en de deuren des hemels opende;

24 In dežil nad nje máno za jed in dajal žito nebeško;

En regende op hen het Man om te eten, en gaf hun hemels koren.

25 Kruh najmočnejših je jedel vsak; popotnico jim je pošiljal do sitega.

Een iegelijk at het brood der Machtigen; Hij zond hun teerkost tot verzadiging.

26 Zagnal je sever na nebesih, in z močjo svojo pripeljal jug.

Hij dreef den oostenwind voort in den hemel, en voerde den zuidenwind aan door Zijn sterkte;

27 Ko je dežil nad nje meso kakor prah, in kakor morski pések tiče krilate;

En regende op hen vlees als stof, en gevleugeld gevogelte als zand der zeeen;

28 Metal jih je med šatore, okolo prebivališč svojih.

En deed het vallen in het midden zijns legers, rondom zijn woningen.

29 In jedli so in bili so nasiteni močno, in česar so poželeli, prinesel jim je.

Toen aten zij, en werden zeer zat; zodat Hij hun hun lust toebracht.

30 Še niso bili iznebili se poželenja svojega, še je bila jed njih v njihovih ustih;

Zij waren nog niet vervreemd van hun lust; hun spijs was nog in hun mond,

31 Ko je jeza Božja goreča proti njim morila med najmočnejimi iz med njih in pokončavala mladeniče Izraelske.

Als Gods toorn tegen hen opging, dat Hij van hun vetsten doodde, en de uitgelezenen van Israel nedervelde.

32 Po vsem tem so še grešili in niso verovali zavoljo čudovitih dél njegovih.

Boven dit alles zondigden zij nog, en geloofden niet, door Zijn wonderen.

33 Zatorej je pogubljal v ničemurnosti njih dní, in njih leta v strahu.

Dies deed Hij hun dagen vergaan in ijdelheid, en hun jaren in verschrikking.

34 Ko jih je pobijal, ako so popraševali po njem in izpreobrnivši se zjutraj iskali Boga mogočnega,

Als Hij hen doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en zochten God vroeg;

35 Spomnivši se, da je bil Bog njih skala in Bog mogočni najvišji njih rešnik;

En gedachten, dat God hun Rotssteen was, en God, de Allerhoogste, hun Verlosser.

36 Če tudi so ga hoteli varati z usti svojimi, in so z jezikom svojim lagali se njemu,

En zij vleiden Hem met hun mond, en logen Hem met hun tong.

37 In srce njihovo ni bilo obrneno proti njemu, in niso bili stanovitni v zavezi njegovi:

Want hun hart was niet recht met Hem, en zij waren niet getrouw in Zijn verbond.

38 Vendar je on usmiljen opíral krivico, tako da jih ni pogubil; in odvračal je svoj srd obilo, in ní vnemal vse jeze svoje,

Doch Hij, barmhartig zijnde, verzoende de ongerechtigheid, en verdierf hen niet; maar wendde dikwijls Zijn toorn af, en wekte Zijn ganse grimmigheid niet op.

39 Spomnivši se, da so meso, veter, ki gre in se ne vrne.

En Hij dacht, dat zij vlees waren, een wind, die henengaat en niet wederkeert.

40 Kolikokrat so ga razdražili v puščavi; žalili so ga v samoti!

Hocc e dikwijls verbitterden zij Hem in de woestijn, deden Hem smart aan in de wildernis!

41 Ki so hitro izkušali Boga mogočnega, in žalili Svetega Izraelovega.

Want zij kwamen alweder, en verzochten God, en stelden den Heilige Israels een perk.

42 Ne spomnivši se roke njegove, dné, ko jih je bil otél sovražnika.

Zij dachten niet aan Zijn hand, aan den dag, toen Hij hen van den wederpartijder verloste;

43 Ko je v Egiptu delal znamenja svoja, in čuda svoja na polji Taniškem.

Hoe Hij Zijn tekenen stelde in Egypte, en Zijn wonderheden in het veld van Zoan;

44 Ko je v kri izpremenil njih potoke, in reke njih, da bi ne mogli piti.

En hun vloeden in bloed veranderde, en hun stromen, opdat zij niet zouden drinken.

45 Izpustil je nad njé živali krdelo, da bi jih pokončalo, in žabe, da jih uničijo.

Hij zond een vermenging van ongedierte onder hen, dat hen verteerde, en vorsen, die hen verdierven.

46 In dal je njih sad murnu in kobilici njih delo.

En Hij gaf hun gewas den kruidworm, en hun arbeid den sprinkhaan.

47 Pobil je s točo njih trte in smokve njih z ognjem, ki je pokončal vse, kamor je prišel.

Hij doodde hun wijnstok door den hagel, en hun wilde vijgebomen door vurigen hagelsteen.

48 Dal je tudi isti toči njih živali, in njih čede žarjavici ognjeni.

Ook gaf Hij hun vee den hagel over, en hun beesten aan de vurige kolen.

49 Izpustil je nad nje jeze svoje žar, srd in nevoljo in stisko, pošiljajoč oznanovalce nesreče.

Hij zond onder hen de hittigheid Zijns toorns, verbolgenheid, en verstoordheid, en benauwdheid, met uitzending der boden van veel kwaads.

50 Pretehtal je k jezi svoji pot, smrti ni ubranil njih življenja; in živali njih izročil je kugi.

Hij woog een pad voor Zijn toorn; Hij onttrok hun ziel niet van den dood; en hun gedierte gaf Hij aan de pestilentie over.

51 In udaril je vse prvorojeno v Egiptu; prvino moči v šatorih Kamovih.

En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der krachten in de tenten van Cham.

52 In prepeljal je kakor ovce ljudstvo svoje, in vodil jih je kakor čede po puščavi.

En Hij voerde Zijn volk als schapen, en leidde hen, als een kudde, in de woestijn.

53 In peljal jih je varno tako, da se niso bali, potem ko je bilo morje pokrilo njih sovražnike.

Ja, Hij leidde hen zeker, zodat zij niet vreesden; want de zee had hun vijanden overdekt.

54 Pripeljal jih je do meje svetosti svoje, gore té, katero je pridobila desnica njegova.

En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg, dien Zijn rechterhand verkregen heeft.

55 Izgnal je izpred njih obličja narode in storil, da so pripali vrvi posesti in prebivali so v njih šatorih Izraelovi rodovi.

En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israels in hun tenten wonen.

56 Vendar so izkušali in razdražili Boga najvišjega, in pričanj njegovih niso se držali.

Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en onderhielden Zijn getuigenissen niet.

57 Temuč obrnili so se ter ravnali izdajalsko, kakor njih pradedje; obrnili so se kakor lok goljufen,

En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders; zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.

58 Ker dražili so ga z višinami svojimi in svojimi maliki, do ljubosumnosti so ga razvneli.

En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem tot ijver door hun gesneden beelden.

59 Slišal je Bog in se razsrdil, in zavrgel je silno Izraela.

God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israel zeer.

60 Tako, da je zapustivši prebivališče v Silu, šator, katerega je bil postavil med ljudmi,

Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een woning gesteld had onder de mensen.

61 Dal v sužnjost svojo moč, in slavo svojo sovražniku v pest.

En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de hand des wederpartijders.

62 In izročil je meču ljudstvo svoje, ker se je bil razsrdil zoper posestvo svoje.

En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen Zijn erfenis.

63 Ogenj je pokončal mladeniče njegove, in device njegove niso se hvalile.

Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden niet geprezen.

64 Duhovniki njegovi padli so pod mečem, in vdove njegove niso jokale.

Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.

65 Potem se je zbudil Gospod, kakor da bi bil spal, kakor korenjak, pojoč po vinu.

Toen ontwaakte de Heere, als een slapende, als een held, die juicht van den wijn.

66 In udaril je sovražnike svoje nazaj; sramoto večno jim je naložil.

En Hij sloeg Zijn wederpartijders aan het achterste; Hij deed hun eeuwige smaadheid aan.

67 Slednjič je zavrgel šator Jožefov in rodú Efrajmovega ni izvolil.

Doch Hij verwierp de tent van Jozef, en den stam van Efraim verkoos Hij niet.

68 Izvolil pa je rod Judov, goro Sijonsko, da bi jo ljubil.

Maar Hij verkoos den stam van Juda, den berg Sion, dien Hij liefhad.

69 Zidal je enako najvišjim gradovom svetišče svoje, namreč v deželi, katero je utrdil.

En Hij bouwde Zijn heiligdom als hoogten, als de aarde, die Hij gegrond heeft in eeuwigheid.

70 In izvolil je Davida hlapca svojega, in vzel ga iz ograje čede,

En Hij verkoos Zijn knecht David, en nam hem van de schaapskooien;

71 Peljal ga je od doječih, da bi pasel Jakoba, ljudstvo svoje in Izraela, posestvo svoje,

Van achter de zogende schapen deed Hij hem komen, om te weiden Jakob, Zijn volk, en Israel, Zijn erfenis.

72 Kateri jih je pasel po poštenosti srca svojega, in vodil jih je z najvišjo razumnostjo svojih rok.

Ook heeft hij hen geweid naar de oprechtheid zijns harten, en heeft hen geleid met een zeer verstandig beleid zijner handen.