Psalmi 66
1 Načelniku godbe, pesem in psalm. Ukajte Bogu, vsi zemljani.
Allur heimurinn gleðjist með Guði!
2 Prepevajte slavo njegovega imena; slavo pridevajte hvali njegovi.
Lofið nafn hans, það er undursamlegt! Segið öllum frá máttarverkum hans!
3 Govorite Bogu: Kako čestitljiv si v delih svojih: zavoljo obilosti moči tvoje se ti lažnjivo udajajo sovražniki tvoji.
Guð, hversu undursamleg eru verk þín! Máttur þinn er stórkostlegur! Ekki er að furða þótt óvinir þínir smjaðri fyrir þér.
4 Vsi zemljani naj se ti klanjajo in ti prepevajo; prepevajo naj tvojemu imenu, presilno.
Lofaður sért þú um víða veröld!
5 Pridite in glejte dela Božja; čestitljiv je v dejanji proti sinovom človeškim.
Komið og sjáið máttarverk Guðs! Mikil eru þau undur sem fólk hans fær að sjá og reyna.
6 Morje izpreminja v suho; reko so pregazile noge, tam smo radovali se v njem.
Hann opnaði þeim veg í gegnum hafið! Þar gengu þeir yfir þurrum fótum. Hvílík gleði og fögnuður ríkti þann dag!
7 Z močjo svojo gospoduje vekomaj; oči njegove gledajo narode: kateri so uporni, naj se ne povišujejo preveč pri sebi!
Drottinn mun ríkja að eilífu vegna máttar síns. Hann virðir vandlega fyrir sér mennina. Engir uppreisnarmenn þora að láta á sér bæra.
8 Blagoslavljajte Boga našega, ljudstva, in glas hvale njegove naj se razlega;
Sérhver maður lofi Drottin og vegsami nafn hans.
9 Kateri je dušo našo nazaj postavil v življenje, in ne pripusti, da omahnejo noge naše.
Hann gaf okkur lífið og hann verndar frá hrösun.
10 Potem, ko si nas izkušal, Bog, raztopil si nas, kakor se topi srebro.
Þú, ó Guð, hreinsaðir okkur í eldi eins og silfur er hreinsað.
11 Peljal si nas v samo mrežo; dél si nam podprsnico okolo ledja.
Þú hefur fjötrað okkur og lokað inni og lagt á okkur byrðar.
12 Storil si, da je sédel človek na glavo našo, šli smo skozi ogenj in skozi vodo; slednjič si nas pripeljal do té sitosti.
Þú lést hersveitir troða okkur fótum og við urðum að fara gegnum eld og vatn, en að lokum leiddir þú okkur út og inn í yndislegt land.
13 Sè žgalnimi darovi pojdem v hišo tvojo in opravim svoje obljube,
Nú kem ég í helgidóm þinn, fórna og efni þannig heit mitt.
14 Katere so izrekle odprte ustne moje, in govorila moja usta v stiski moji.
Manstu, þegar ég var í nauðum staddur, þá gaf ég þér heit?
15 Žgalne darí tolstih ovnov bodem ti daroval s kadilom; pripravil vole s kozli, močno.
Nú ber ég fram fórn mína: Hrúta, naut og kiðling. Megi reykurinn af fórnum þessum stíga upp til þín.
16 Pridite, poslušajte, kateri koli se bojite Boga, da povem, kaj je storil duši moji.
Komið og hlustið, þið sem óttist Drottin, og ég skal segja ykkur hvað hann hefur gert fyrir mig!:
17 Njega sem klical sè svojimi usti, in povišan sem bil za govore svojega jezika.
Ég hrópaði til hans um hjálp, – og víst bjó lofgjörðin undir!
18 Ako bi se bil v krivico obrnil sè srcem svojim, Gospod bi ne bil slišal.
En fyrst játaði ég synd mína, annars hefði ég ekki fengið svar.
19 Ali vendar slišal je Bog, ozrl se v prošnje moje glas.
En hann heyrði bæn mína og hlustaði, gaf gaum að því sem ég sagði.
20 Blagoslovljen Bog, kateri ni zavrgel prošnje moje in mi ni odtegnil milosti svoje.
Lof sé Guði! Hann vísaði ekki bæn minni á bug né tók miskunn sína frá mér.
