Psalmi 137

1 Ob rekah Babilonskih, ondi smo sedeli ter jokali, spominjajoč se Sijona.

Di tepi sungai-sungai Babel, di sanalah kita duduk sambil menangis, apabila kita mengingat Sion.

2 Na vrbe v deželi obesili smo strune svoje,

Pada pohon-pohon gandarusa di tempat itu kita menggantungkan kecapi kita.

3 Dasì so tam hoteli od nas veselih pesmi, ki so nas odpeljavali vjete, in ki so mučili nas govoreč: Pojte nam katero pesmi Sijonskih.

Sebab di sanalah orang-orang yang menawan kita meminta kepada kita memperdengarkan nyanyian, dan orang-orang yang menyiksa kita meminta nyanyian sukacita: "Nyanyikanlah bagi kami nyanyian dari Sion!"

4 Kako bi bili peli pesem Gospodovo v tujcev deželi?

Bagaimanakah kita menyanyikan nyanyian TUHAN di negeri asing?

5 Če pozabim tebe, Jeruzalem, pozabi naj se desnica moja.

Jika aku melupakan engkau, hai Yerusalem, biarlah menjadi kering tangan kananku!

6 Jezik moj naj se mi prijemlje neba, ako se ne spominjam tebe, ako ne povzdigujem Jeruzalema nad glavo radosti svoje.

Biarlah lidahku melekat pada langit-langitku, jika aku tidak mengingat engkau, jika aku tidak jadikan Yerusalem puncak sukacitaku!

7 Spomni se, Gospod, zoper Edomejce dneva Jeruzalemskega; kateri so rekli: "Razvalite, razvalite; dokler bode kaj podzidja v njem!"

Ingatlah, ya TUHAN, kepada bani Edom, yang pada hari pemusnahan Yerusalem mengatakan: "Runtuhkan, runtuhkan sampai ke dasarnya!"

8 Rod Babilonski naj se pokončá; blagor mu, kdor ti bode povrnil hudodelstvo, katero si nam storil.

Hai puteri Babel, yang suka melakukan kekerasan, berbahagialah orang yang membalas kepadamu perbuatan-perbuatan yang kaulakukan kepada kami!

9 Blagor, kdor zgrabi in razdrobi otroke tvoje ob skalo!

Berbahagialah orang yang menangkap dan memecahkan anak-anakmu pada bukit batu!