Psalmi 90
1 Gospod, ti si bil naše bivališče za vse rodove.
Доамне, Ту ай фост локул ностру де адэпост дин ням ын ням.
2 Preden so bile rojene gore, oziroma kadarkoli si oblikoval zemljo in zemeljski [krog], celo od večnosti do večnosti, si ti Bog.
Ынаинте ка сэ се фи нэскут мунций ши ынаинте ка сэ се фи фэкут пэмынтул ши лумя, дин вешничие ын вешничие, Ту ешть Думнезеу!
3 Človeka obračaš k uničenju in praviš: »Vrnite se, vi človeški otroci.«
Ту ынторчь пе оамень ын цэрынэ ши зичь: „Ынтоарчеци-вэ, фиий оаменилор!”
4 Kajti tisoč let v tvojem pogledu je samo kakor včerajšnji dan, ki je minil in kakor straža v noči.
Кэч ынаинтя Та, о мие де ань сунт ка зиуа де ерь, каре а трекут, ши ка о стражэ дин ноапте.
5 Odnašaš jih proč kakor s poplavo; oni so kakor spanec. Zjutraj so podobni travi, ki raste.
Ый мэтурь ка ун вис: диминяца сунт ка ярба, каре ынколцеште ярэшь:
6 Zjutraj cveti in raste, zvečer je odrezana in ovene.
ынфлореште диминяца ши креште, яр сяра есте тэятэ ши се усукэ.
7 Kajti použiti smo s tvojo jezo in s tvojim besom smo zbegani.
Ной сунтем мистуиць де мыния Та ши ынгрозиць де урӂия Та.
8 Predse si postavil naše krivičnosti, naše skrite grehe v svetlobo svojega obličja.
Ту пуй ынаинтя Та нелеӂюириле ноастре ши скоць ла лумина Фецей Тале пэкателе ноастре челе аскунсе.
9 Kajti vsi naši dnevi so minili v tvojem besu. Svoja leta smo preživeli kakor zgodbo, ki je povedana.
Тоате зилеле ноастре пер де урӂия Та, ведем кум ни се дук аний ка ун сунет.
10 Dni naših let je sedemdeset let in če jih je zaradi razloga moči osemdeset let, je vendarle njihova moč trud in bridkost, kajti to je kmalu odrezano in mi odletimo.
Аний веций ноастре се ридикэ ла шаптезечь де ань, яр, пентру чей май тарь, ла оптзечь де ань; ши лукрул ку каре се мындреште омул ын тимпул лор ну есте декыт трудэ ши дурере, кэч трек юте, ши ной збурэм.
11 Kdo pozna moč tvoje jeze? Celó glede na tvoj strah, tak je tvoj bes.
Дар чине я сяма ла тэрия мынией Тале ши ла урӂия Та, аша кум се кувине сэ се тямэ де Тине?
12 Zaradi tega nas uči šteti naše dneve, da bomo svoja srca lahko posvetili modrosti.
Ынвацэ-не сэ не нумэрэм бине зилеле, ка сэ кэпэтэм о инимэ ынцеляптэ!
13 Vrni se, oh Gospod, doklej? To naj te pokesa glede tvojih služabnikov.
Ынтоарче-те, Доамне! Пынэ кынд зэбовешть? Ай милэ де робий Тэй!
14 Oh zgodaj nas nasiti s svojim usmiljenjem, da se bomo lahko veselili in bomo veseli vse naše dni.
Сатурэ-не ын фиекаре диминяцэ де бунэтатя Та ши тоатэ вяца ноастрэ не вом букура ши не вом весели!
15 Stôri nas vesele glede na dneve, v katerih si nas prizadel in leta, v katerih smo videli zlo.
Ынвеселеште-не тот атытя зиле кыте не-ай смерит, тот атыця ань кыць ам вэзут ненорочиря!
16 Naj se tvoje delo pokaže tvojim služabnikom in tvoja slava njihovim otrokom.
Сэ се арате робилор Тэй лукраря Та ши слава Та фиилор лор!
17 Nad nami pa naj bo lepota Gospoda, našega Boga. Utrdi delo naših rok nad nami; da, delo naših rok, utrdi ga.
Фие песте ной бунэвоинца Домнулуй Думнезеулуй ностру! Ши ынтэреште лукраря мынилор ноастре, да, ынтэреште лукраря мынилор ноастре!
