Psalmi 78

1 Pazljivo prisluhni, oh moje ljudstvo, k moji postavi, nagni svoja ušesa k besedam iz mojih ust.

Een leerdicht van Asaf. Luister naar mijn onderrichting, mijn volk, Geef acht op de woorden van mijn mond;

2 Svoja usta bom odprl v prispodobi, izrekel bom temne govore od davnine,

Ik ga mijn mond voor een leerdicht openen, Diepzinnige lessen uit oude tijden verkonden!

3 ki smo jih slišali in poznali in so nam jih naši očetje povedali.

Wat wij hebben gehoord en vernomen, En onze vaders ons hebben verteld,

4 Ne bomo jih skrili pred njihovimi otroki, prikazujoč prihajajočemu rodu Gospodove hvalnice in njegovo moč ter njegova čudovita dela, ki jih je storil.

Dat willen wij niet voor hun kinderen verbergen, Maar het verhalen aan een volgend geslacht: Jahweh’s heerlijke daden en macht, En de wonderen, die Hij deed.

5 Kajti osnoval je pričevanje v Jakobu in določil postavo v Izraelu, ki jo je zapovedal našim očetom, da bi jo lahko naredili znano svojim otrokom,

Hij gaf zijn geboden aan Jakob, Schonk aan Israël een wet; Hij beval onze vaderen, ze hun kinderen te leren,

6 da bi jih prihajajoči rod lahko spoznal, celó otroci, ki naj bi bili rojeni, ki naj bi vstali in jih oznanili svojim otrokom,

Opdat een volgend geslacht ze zou kennen, En de kinderen, die hun werden geboren, Ze weer aan hun kinderen zouden vertellen.

7 da bi svoje upanje lahko usmerili v Boga in ne bi pozabili Božjih del, temveč bi se držali njegovih zapovedi

Zij moesten vertrouwen stellen in God, Niet vergeten Gods werken, zijn geboden onderhouden;

8 in bi ne bili kakor njihovi očetje, trmoglav in uporen rod, rod, ki svojega srca ni pravilno postavil in čigar duh z Bogom ni bil neomajen.

Niet worden als hun vaderen, Een lichtzinnig en opstandig geslacht: Een geslacht, onstandvastig van hart, En trouweloos van geest jegens God.

9 Efrájimovi otroci, ki so bili oboroženi in nosili loke, so se na dan bitke obrnili nazaj.

Maar Efraïms zonen waren ontrouw als schutters, Die terugtreden op de dag van de strijd.

10 Niso ohranjali Božje zaveze in odklanjali so se ravnati po njegovi postavi

Ze deden het verbond met God niet gestand, En weigerden, zijn wet te beleven.

11 in pozabili so njegova dela in njegove čudeže, ki jim jih je pokazal.

Ze vergaten zijn machtige werken, De wonderen, die Hij hun had getoond.

12 Čudovite stvari je storil v očeh njihovih očetov v egiptovski deželi, na polju Coana.

Toch had Hij ook voor hun vaderen Wondertekenen gewrocht In het land van Egypte, In de vlakte van Sóan:

13 Razdelil je morje, jih pripravil, da so prešli skozenj in storil je, da so vode stale kakor kup.

Hij kliefde de zee en voerde hen er doorheen, Zette de wateren overeind als een dam.

14 Tudi podnevi jih je vodil z oblakom in vso noč z ognjeno svetlobo.

Hij leidde hen overdag door een wolk, Door een lichtend vuur heel de nacht.

15 Razklal je skale v divjini in jim dal piti kakor iz velikih globin.

Hij spleet in de woestijn de rotsen vaneen, En drenkte de steppen met plassen;

16 Tudi vodne tokove je privedel iz skale in storil, da so vode tekle kakor reke.

Uit de klippen liet Hij beken ontspringen, En er water uit vloeien bij stromen.

17 V divjini pa so še bolj grešili zoper njega z izzivanjem Najvišjega.

Maar ze zondigden opnieuw tegen Hem, En tartten den Allerhoogste in de woestijn;

18 V svojem srcu so skušali Boga z zahtevanjem jedi za svoje poželenje.

Ze stelden God in hun hart op de proef, Door spijs voor hun leeftocht te eisen.

19 Da, govorili so zoper Boga; rekli so: »Ali Bog lahko oskrbi mizo v divjini?«

En krenkend spraken ze over God: "Zou God een tafel in de woestijn kunnen dekken?"

20 Glej, udaril je skalo, da so pridrle vode in vodotoki so preplavili, ali lahko da tudi kruh? Ali za svoje ljudstvo lahko priskrbi meso?

"Zeker, Hij heeft wel de rotsen geslagen, En de steppen met plassen gedrenkt, Zodat er water uit vloeide, En er beken uit stroomden: Maar zal Hij ook brood kunnen schenken, En vlees aan zijn volk kunnen geven?"

21 Torej Gospod je to slišal in je bil ogorčen, tako je bil zoper Jakoba vžgan ogenj in tudi jeza je prišla zoper Izrael,

Toen Jahweh dit hoorde, Ontstak Hij in gramschap; Er ontbrandde een vuur tegen Jakob, En tegen Israël woedde zijn toorn:

22 ker niso verovali v Boga in niso zaupali v njegovo rešitev duš,

Omdat ze niet in God geloofden, En niet vertrouwden op zijn hulp.

23 čeprav je zapovedal oblakom od zgoraj in odprl vrata nebes

Toch gaf Hij de wolken daarboven bevel, En ontsloot de poorten des hemels;

24 in je nanje deževal mano za jed ter jim dajal od nebeškega žita.

Hij regende manna als spijs op hen neer, En schonk hun het hemelse koren:

25 Človek je jedel hrano angelov. Poslal jim je mesa do sitosti.

De mensen aten het brood der engelen, Hij zond hun voedsel tot verzadiging toe.

26 Vzhodniku je velel, da zapiha na nebu in s svojo močjo je privedel južni veter.

Hij liet ook aan de hemel de oostenwind waaien, En zweepte de zuidenwind op door zijn kracht:

27 Prav tako je nanje deževal meso kakor prah in operjeno perjad podobno kakor morski pesek.

Hij regende vlees als stof op hen neer, Gevleugelde vogels als het zand van de zee;

28 Dopustil jim je pasti v sredo njihovega tabora, okoli njihovih prebivališč.

Hij liet ze midden in hun legerplaats vallen, En rond hun tenten.

29 Tako so jedli in bili popolnoma nasičeni, kajti izročil jim je njihovo lastno željo;

Zij aten, en werden ten volle verzadigd: Hij had hun geschonken, wat ze begeerden;

30 niso bili odvrnjeni od svoje želje. Vendar ko je bila njihova jed še v njihovih ustih,

Maar nog was hun lust niet voldaan, en de spijs in hun mond,

31 je nadnje prišel Božji bes in pokončal najdebelejše izmed njih in z udarcem zrušil izbrane Izraelove ljudi.

Of Gods gramschap barstte tegen hen los; Hij richtte een slachting aan onder hun sterksten, En velde de bloem van Israël neer.

32 Kajti vsi ti so še vedno grešili in niso verovali zaradi njegovih čudovitih del.

Ondanks dit alles, bleven ze in hun zonden volharden, En niet aan zijn wonderen geloven.

33 Zato je njihove dneve použil v ničevosti in njihova leta v muki.

Toen liet Hij doelloos hun dagen verlopen, En in ontgoocheling hun jaren.

34 Ko jih je ubijal, potem so ga iskali in vrnili so se ter zgodaj poizvedovali za Bogom.

Ze zochten Hem enkel, wanneer Hij ze sloeg; Dan bekeerden ze zich, en vroegen naar God.

35 Spomnili so se, da je bil Bog njihova skala in vzvišeni Bog njihov odkupitelj.

Maar zelfs als ze gedachten, dat God hun Rots was, De allerhoogste God hun Verlosser,

36 Kljub temu so se mu prilizovali s svojimi usti in mu lagali s svojimi jeziki.

Ook dan nog vleiden ze Hem met hun mond, En belogen Hem met hun tong.

37 Kajti njihovo srce ni bilo popolnoma z njim niti niso bili neomajni v njegovi zavezi.

Neen, hun hart was Hem toch niet verknocht, Ze bleven zijn verbond niet getrouw.

38 Toda on, ki je poln sočutja, je odpustil njihovo krivičnost in jih ni uničil. Da, svojo jezo je pogosto obrnil proč in ni razvnel vsega svojega besa.

Maar Hij bleef barmhartig, Vergaf hun de schuld en vernielde ze niet. Hoe dikwijls bedwong Hij zijn toorn, En liet zijn volle gramschap niet woeden:

39 Kajti spomnil se je, da so bili samo meso, veter, ki premine in ne prihaja ponovno.

Hij dacht er aan, dat ze maar vlees zijn, Een zucht; die vervliegt, en niet keert.

40 Kako pogosto so ga dražili v divjini in ga žalostili v puščavi!

Hoe dikwijls nog hebben ze in de woestijn Hem verbitterd, En Hem in de steppe gekrenkt;

41 Da, obrnili so se nazaj in skušali Boga in omejevali Svetega Izraelovega.

Hebben ze God beproefd, Israëls Heilige gegriefd?

42 Niso se spomnili njegove roke niti dneva, ko jih je osvobodil pred sovražnikom.

Neen, ze dachten niet terug aan de macht van zijn hand, Aan de dag, waarop Hij ze van den vijand verloste.

43 Kako je v Egiptu izvršil svoja znamenja in svoje čudeže na polju Coana

En toch, wat voor tekenen had Hij in Egypte gedaan, En wonderen in de vlakte van Sóan!

44 in njihove reke spremenil v kri in njihove potoke, da niso mogli piti.

Hun stromen had Hij in bloed veranderd, En hun beken ondrinkbaar gemaakt;

45 Mednje je poslal številne vrste muh, ki so jih požirale in žabe, ki so jih uničevale.

Gulzige muggen op hen afgezonden, En kikvorsen, om ze te gronde te richten.

46 Tudi njihov prirastek je dal gosenici in njihov trud leteči kobilici.

Hij had hun gewas aan den sprinkhaan gegeven, En aan den schrokker hun vruchten;

47 Njihove trte je uničil s točo in njihove egiptovske smokve z zmrzaljo.

Hun ranken door hagel vernield, Hun moerbei door ijzel;

48 Tudi njihovo živino je predal toči in njihove trope vročim strelam.

Hun vee een prooi der pest gemaakt, Hun kudde een buit der besmetting.

49 S pošiljanjem zlih angelov mednje je nanje vrgel okrutnost svoje jeze, bes, ogorčenost in stisko.

En op henzelf had Hij zijn ziedende gramschap losgelaten, Zijn toorn, zijn woede en kwelling; Verderf-engelen op hen afgezonden, De vrije loop aan zijn gramschap gelaten:

50 Pripravil je pot svoji jezi, njihovi duši ni prizanesel pred smrtjo, temveč je njihovo življenje odstopil kužni bolezni

Hij had ze de dood niet laten ontsnappen, Maar hun leven prijs gegeven aan de pest.

51 in udaril vsakega prvorojenca v Egiptu, njihovo glavno moč v Hamovih šotorih.

Hij had alle eerstgeborenen in Egypte geslagen, De eerstelingen der mannelijke kracht in de tenten van Cham.

52 Toda svojemu lastnemu ljudstvu je storil, da gredo naprej kakor ovce in po divjini jih je usmerjal kakor trop.

Maar zijn volk had Hij weggeleid als een kudde, En als schapen door de steppe gevoerd;

53 Vodil jih je varno, tako da se niso bali, toda njihove sovražnike je preplavilo morje.

Hij had ze veilig doen gaan, ze behoefden niemand te vrezen: Want de zee had hun vijand bedekt.

54 Privedel jih je do meje svojega svetišča, celo k tej gori, ki jo je pridobila njegova desnica.

Zo bracht Hij hen naar zijn heilige grond, Naar de berg, die zijn rechterhand had veroverd.

55 Pred njimi je spodil tudi pogane in jim z mejno črto razdelil dediščino in Izraelovim rodovom storil, da prebivajo v svojih šotorih.

Hij dreef de volkeren voor hen uit, Gaf ze bij lot als erfdeel weg; En in hun tenten liet Hij wonen. Israëls stammen.

56 Kljub temu so skušali in dražili najvišjega Boga in se niso držali njegovih pričevanj,

Maar ook daar beproefden en tartten ze God, En onderhielden de geboden van den Allerhoogste niet.

57 temveč so se obrnili nazaj in postopali nezvesto kakor njihovi očetje. Obrnjeni so bili na stran kakor varljiv lok.

Trouweloos vielen ze af als hun vaderen, Wispelturig als een onbetrouwbare boog;

58 Kajti s svojimi visokimi mesti so ga dražili do jeze in s svojimi rezanimi podobami so ga pripravili do ljubosumnosti.

Ze tergden Hem door hun offerhoogten, En prikkelden Hem met hun beelden.

59 Ko je Bog to slišal, je bil ogorčen in silno preziral Izraela,

God merkte het, en ziedde van gramschap, En Israël begon Hem te walgen:

60 tako da je zapustil bivališče v Šilu, šotorsko svetišče, ki ga je postavil med ljudmi

Hij gaf zijn woning in Sjilo prijs, De tent, waar Hij onder de mensen verkeerde;

61 in svojo moč izročil v ujetništvo in svojo slavo v sovražnikovo roko.

Zijn majesteit gaf Hij gevangen, Zijn glorie in de hand van den vijand.

62 Svoje ljudstvo je izročil meču in ogorčen je bil nad svojo dediščino.

Hij wierp zijn volk ten prooi aan het zwaard, En grimde van toorn op zijn erfdeel:

63 Ogenj je použil njihove mladeniče in njihove mladenke niso bile omožene.

Zijn jonge mannen werden verteerd door het vuur, Zijn maagden kregen geen huwelijkslied;

64 Njihovi duhovniki so padli pod mečem in njihove vdove niso pripravile objokovanja.

Zijn priesters vielen door het zwaard, En zijn weduwen beweenden ze niet.

65 Potem se je Gospod prebudil kakor iz spanja in kakor mogočen človek, ki vzklika zaradi vina.

Maar eindelijk ontwaakte de Heer, als iemand die slaapt, En als een krijgsman, bevangen door wijn:

66 Svoje sovražnike je udaril v njihove zadnje dele. Postavil jih je v neprestano grajo.

Hij sloeg zijn vijanden achteruit, En bracht ze voor eeuwig tot schande.

67 Poleg tega je odklonil Jožefovo šotorsko svetišče in ni izbral Efrájimovega rodu,

Toch bleef Hij de tent van Josef versmaden, En koos de stam van Efraïm niet uit!

68 temveč je izbral Judov rod, goro Sion, ki jo je ljubil.

Neen, Juda’s stam koos Hij uit, Sions berg, die Hij liefhad;

69 Svoje svetišče je zgradil kakor visoke palače, kakor zemljo, ki jo je utrdil na veke.

Hij bouwde zijn heiligdom hoog als de hemel, Vast als de aarde voor eeuwig.

70 Poleg tega je izbral svojega služabnika Davida in ga vzel od ovčjih staj.

En Hij stelde zijn keuze In David, zijn dienaar! Hij nam hem van de schaapskooien weg,

71 Od sledenja brejim ovcam z mladiči ga je privedel, da pase Jakoba, njegovo ljudstvo in Izraela, njegovo dediščino.

En haalde hem van de zogende schapen, Opdat hij Jakob, zijn volk, zou weiden, En Israël, zijn erfdeel.

72 Tako jih je hranil glede na neokrnjenost svojega srca in jih usmerjal s spretnostjo svojih rok.

Hij heeft ze geweid, rechtschapen van hart, En met bekwame hand ze geleid!