Psalmi 77

1 S svojim glasom sem klical k Bogu, celó s svojim glasom k Bogu in mi je prisluhnil.

Al Vencedor: para Jedutún: Salmo de Asaf. Con mi voz clamé a Dios, a Dios clamé, y él me escuchó.

2 Na dan svoje stiske sem iskal Gospoda. Moja vnetja so se gnojila ponoči in niso odnehala. Moja duša je odklanjala, da bi bila potolažena.

Al Señor busqué en el día de mi angustia; mi llaga desangraba de noche y no cesaba; mi alma no quería consuelo.

3 Spomnil sem se Boga in bil vznemirjen. Pritoževal sem se in moj duh je bil nadvladan. (Sela)

Me acordaba de Dios, y gritaba; me quejaba, y desmayaba mi espíritu. (Selah)

4 Moje oči držiš budne. Tako sem vznemirjen, da ne morem govoriti.

Tenías los párpados de mis ojos abiertos; estaba yo quebrantado, y no hablaba.

5 Preudarjal sem [o] dneh iz davnine, letih starodavnih časov.

Consideraba los días desde el principio, los años de los siglos.

6 Spominjam se svoje pesmi ponoči. Posvetujem se s svojim lastnim srcem in moj duh je storil marljivo preiskavo.

Me acordaba de mis canciones de noche; meditaba con mi corazón, y mi espíritu inquiría.

7 ›Ali bo Gospod za vedno zavračal ali ne bo več naklonjen?

¿Desechará el Señor para siempre, y no volverá más a amar?

8 Je njegovo usmiljenje popolnoma odšlo za vedno? Ali njegova obljuba odpove na vékomaj?

¿Se ha acabado para siempre su misericordia? ¿Se ha acabado la palabra suya para generación y generación?

9 Je Bog pozabil biti milostljiv? Ali je v jezi zaprl svoja nežna usmiljenja?‹ (Sela)

¿Ha olvidado Dios el tener misericordia? ¿Ha encerrado con ira sus misericordias? (Selah)

10 Rekel sem: »To je moja šibkost, toda spominjal se bom let desnice Najvišjega.«

Y dije: Enfermedad mía es ésta; me acordaré de los años de la diestra del Altísimo,

11 Spominjal se bom Gospodovih del. Zagotovo se bom spominjal tvojih čudežev od davnine.

me acordaba de las obras de JAH; por tanto me acordé de tus maravillas antiguas.

12 Premišljeval bom tudi o vsem tvojem delu in govoril o tvojih dejanjih.

Y meditaba en todas tus obras, y hablaba de tus hechos.

13 Tvoja pot, oh Bog, je v svetišču. Kdo je tako velik Bog kakor naš Bog?

Oh Dios, en santidad es tu camino: ¿Qué Dios grande como el Dios nuestro?

14 Ti si Bog, ki dela čudeže. Med ljudstvom si oznanil svojo moč.

Tú eres el Dios que hace maravillas; tú hiciste notoria en los pueblos tu fortaleza.

15 S svojim laktom si odkupil svoje ljudstvo, Jakobove in Jožefove sinove. (Sela)

Con tu brazo redimiste a tu pueblo, a los hijos de Jacob y de José. (Selah)

16 Vode so te videle, oh Bog, vode so te videle, bile so prestrašene. Tudi globine so bile vznemirjene.

Te vieron las aguas, oh Dios; te vieron las aguas, temieron; y temblaron los abismos.

17 Oblaki so izlivali vodo, nebo je pošiljalo zvok, tudi tvoje puščice so šle daleč.

Las nubes echaron inundaciones de aguas; tronaron los cielos, y discurrieron tus rayos.

18 Zvok tvojega groma je bil na nebu, bliski so razsvetljevali zemeljski [krog], zemlja je trepetala in se tresla.

Anduvo en derredor el sonido de tus truenos; los relámpagos alumbraron el mundo; la tierra se estremeció y tembló.

19 Tvoja pot je na morju in tvoja steza v velikih vodah in tvoje stopinje niso znane.

En el mar fue tu camino, y tus sendas en las muchas aguas; y tus pisadas no fueron conocidas.

20 Svoje ljudstvo vodiš kakor trop z Mojzesovo in Aronovo roko.

Condujiste a tu pueblo como ovejas, por mano de Moisés y de Aarón.