Psalmi 77
1 S svojim glasom sem klical k Bogu, celó s svojim glasom k Bogu in mi je prisluhnil.
Al maestro de coro. A Iditún. Salmo de Asaf. Mi voz sube hacia Dios y clama; mi voz va hasta Dios para que me oiga.
2 Na dan svoje stiske sem iskal Gospoda. Moja vnetja so se gnojila ponoči in niso odnehala. Moja duša je odklanjala, da bi bila potolažena.
En el día de mi angustia busco al Señor; de noche, mis manos se extienden sin descanso, y mi alma rehúsa el consuelo.
3 Spomnil sem se Boga in bil vznemirjen. Pritoževal sem se in moj duh je bil nadvladan. (Sela)
Si pienso en Dios tengo que gemir; si cavilo, mi espíritu desfallece.
4 Moje oči držiš budne. Tako sem vznemirjen, da ne morem govoriti.
Tú mantienes insomnes mis ojos; estoy perturbado, incapaz de hablar.
5 Preudarjal sem [o] dneh iz davnine, letih starodavnih časov.
Pienso en los días antiguos y considero los años eternos.
6 Spominjam se svoje pesmi ponoči. Posvetujem se s svojim lastnim srcem in moj duh je storil marljivo preiskavo.
Por la noche medito en mi corazón, reflexiono y mi espíritu inquiere:
7 ›Ali bo Gospod za vedno zavračal ali ne bo več naklonjen?
¿Es que nos desechará el Señor por todos los siglos? ¿No volverá a sernos favorable?
8 Je njegovo usmiljenje popolnoma odšlo za vedno? Ali njegova obljuba odpove na vékomaj?
¿Se habrá agotado para siempre su bondad? ¿Será vana su promesa hecha para todas las generaciones?
9 Je Bog pozabil biti milostljiv? Ali je v jezi zaprl svoja nežna usmiljenja?‹ (Sela)
¿Se habrá olvidado Dios de su clemencia? o ¿en su ira habrá contenido su misericordia?
10 Rekel sem: »To je moja šibkost, toda spominjal se bom let desnice Najvišjega.«
Y dije: “Este es mi dolor: que la diestra del Altísimo haya cambiado.”
11 Spominjal se bom Gospodovih del. Zagotovo se bom spominjal tvojih čudežev od davnine.
Recordaré los hechos de Yahvé; sí, me acuerdo de tus antiguas maravillas;
12 Premišljeval bom tudi o vsem tvojem delu in govoril o tvojih dejanjih.
medito todas tus obras y peso tus hazañas.
13 Tvoja pot, oh Bog, je v svetišču. Kdo je tako velik Bog kakor naš Bog?
Santo es tu camino, oh Dios, ¿Qué Dios hay tan grande como el Dios nuestro?
14 Ti si Bog, ki dela čudeže. Med ljudstvom si oznanil svojo moč.
Tú eres el Dios que obra prodigios, y has dado a conocer a los pueblos tu poder.
15 S svojim laktom si odkupil svoje ljudstvo, Jakobove in Jožefove sinove. (Sela)
Redimiste con tu brazo a tu pueblo, a los hijos de Jacob y de José.
16 Vode so te videle, oh Bog, vode so te videle, bile so prestrašene. Tudi globine so bile vznemirjene.
Las aguas te vieron, oh Dios, te vieron las aguas, y temblaron; hasta los abismos se estremecieron.
17 Oblaki so izlivali vodo, nebo je pošiljalo zvok, tudi tvoje puščice so šle daleč.
Aguas derramaron las nubes, los cielos hicieron oír su voz, y volaron tus dardos.
18 Zvok tvojega groma je bil na nebu, bliski so razsvetljevali zemeljski [krog], zemlja je trepetala in se tresla.
Tu trueno sonó en el torbellino, los relámpagos iluminaron el mundo; se conmovió y tembló la tierra.
19 Tvoja pot je na morju in tvoja steza v velikih vodah in tvoje stopinje niso znane.
Tu camino se abrió a través del mar, y tus sendas sobre inmensas aguas, sin que aparecieran las huellas de tus pisadas.
20 Svoje ljudstvo vodiš kakor trop z Mojzesovo in Aronovo roko.
Y Tú mismo guiaste a tu pueblo como un rebaño, por mano de Moisés y de Aarón.
