Psalmi 77

1 S svojim glasom sem klical k Bogu, celó s svojim glasom k Bogu in mi je prisluhnil.

Untuk pemimpin kor. Menurut: Yedutun. Mazmur Asaf. Dengan nyaring aku berseru kepada Allah; dengan nyaring aku berseru, dan Ia mendengar aku.

2 Na dan svoje stiske sem iskal Gospoda. Moja vnetja so se gnojila ponoči in niso odnehala. Moja duša je odklanjala, da bi bila potolažena.

Di waktu kesesakan aku berdoa kepada TUHAN; sepanjang malam kuangkat tanganku kepada-Nya tanpa jemu, tetapi hatiku tak mau dihibur.

3 Spomnil sem se Boga in bil vznemirjen. Pritoževal sem se in moj duh je bil nadvladan. (Sela)

Bila aku ingat Allah, aku mengaduh, bila aku merenung, hatiku semakin lesu.

4 Moje oči držiš budne. Tako sem vznemirjen, da ne morem govoriti.

TUHAN membuat aku tak bisa tidur di waktu malam, aku gelisah sehingga tak dapat berbicara.

5 Preudarjal sem [o] dneh iz davnine, letih starodavnih časov.

Kupikirkan hari-hari yang lampau, kuingat-ingat dan kurenungkan tahun-tahun yang silam.

6 Spominjam se svoje pesmi ponoči. Posvetujem se s svojim lastnim srcem in moj duh je storil marljivo preiskavo.

Di waktu malam aku berpikir-pikir, dan bertanya-tanya dalam hati,

7 ›Ali bo Gospod za vedno zavračal ali ne bo več naklonjen?

"Untuk selamanyakah TUHAN menolak dan tidak berkenan lagi?

8 Je njegovo usmiljenje popolnoma odšlo za vedno? Ali njegova obljuba odpove na vékomaj?

Apakah Ia sudah berhenti mengasihi kami? Tidakkah Ia memenuhi janji-Nya lagi?

9 Je Bog pozabil biti milostljiv? Ali je v jezi zaprl svoja nežna usmiljenja?‹ (Sela)

Sudah lupakah Allah untuk mengasihani? Marahkah Ia, sehingga tidak berbelaskasihan lagi?"

10 Rekel sem: »To je moja šibkost, toda spominjal se bom let desnice Najvišjega.«

Lalu aku berkata, "Inilah yang menyakiti hatiku, bahwa Yang Mahatinggi tidak berkuasa lagi."

11 Spominjal se bom Gospodovih del. Zagotovo se bom spominjal tvojih čudežev od davnine.

Aku mau mengingat perbuatan-perbuatan-Mu TUHAN, mengenang keajaiban-keajaiban-Mu di zaman dahulu.

12 Premišljeval bom tudi o vsem tvojem delu in govoril o tvojih dejanjih.

Aku mau merenungkan segala yang Kaulakukan, dan memikirkan karya-karya-Mu yang hebat.

13 Tvoja pot, oh Bog, je v svetišču. Kdo je tako velik Bog kakor naš Bog?

Ya Allah, segala perbuatan-Mu suci, siapakah sebesar Allah kami?

14 Ti si Bog, ki dela čudeže. Med ljudstvom si oznanil svojo moč.

Engkaulah Allah yang melakukan keajaiban, kuasa-Mu telah Kaunyatakan di antara bangsa-bangsa.

15 S svojim laktom si odkupil svoje ljudstvo, Jakobove in Jožefove sinove. (Sela)

Dengan kekuatan-Mu Kaubebaskan umat-Mu, keturunan Yakub dan Yusuf.

16 Vode so te videle, oh Bog, vode so te videle, bile so prestrašene. Tudi globine so bile vznemirjene.

Melihat Engkau, ya Allah, air menjadi gentar, ya, dasar laut pun gemetar.

17 Oblaki so izlivali vodo, nebo je pošiljalo zvok, tudi tvoje puščice so šle daleč.

Awan mencurahkan hujan, guntur mengguruh; halilintar menyambar ke segala arah.

18 Zvok tvojega groma je bil na nebu, bliski so razsvetljevali zemeljski [krog], zemlja je trepetala in se tresla.

Guntur menggelegar, kilat berpijar, bumi goncang dan gemetar.

19 Tvoja pot je na morju in tvoja steza v velikih vodah in tvoje stopinje niso znane.

Engkau berjalan melalui ombak, mengarungi lautan, tetapi jejak-Mu tak tampak.

20 Svoje ljudstvo vodiš kakor trop z Mojzesovo in Aronovo roko.

Seperti gembala Engkau menuntun umat-Mu, dengan perantaraan Musa dan Harun.