Psalmi 49
1 Poslušajte to, vsa ve ljudstva, pazljivo prisluhnite, vsi vi prebivalci sveta,
Hlustið nú háir og lágir, ríkir og fátækir.
2 tako nizki kakor visoki, bogati in revni skupaj.
Allir heimsbúar hlýðið á.
3 Moja usta bodo govorila o modrosti in premišljevanje mojega srca bo o spoznanju.
Ég tala til ykkar vísdómsorð.
4 Svoje uho bom nagnil k prispodobi. Svoje mračne izjave bom razkrival na harfi.
Með undirleik hörpu kveð ég um hyggindi, veiti svör við spurningum lífsins:
5 Zakaj naj bi se bal v dneh zla, ko me bo obdala krivičnost mojih petá?
Láttu ekki ógæfuna hræða þig, né óvini sem umkringja þig með illsku!
6 Tisti, ki zaupajo v svoje premoženje in se bahajo z množino svojih bogastev,
Auðæfum sínum treysta þeir og stæra sig af miklu ríkidæmi
7 nihče izmed njih ne more odkupiti svojega brata na kakršenkoli način niti Bogu dati odkupnine zanj
en þó gæti enginn þeirra greitt Guði lausnargjald fyrir bróður sinn, keypt hann lausan.
8 (kajti odkupitev njihove duše je dragocena in primanjkuje na veke),
Sál mannsins er dýrmætari en svo að hún verði keypt fyrir fé.
9 da naj bi mirno živel na veke in ne videl trohnobe.
Auður alls heimsins hrekkur ekki til að kaupa einum manni líf og forða honum frá gröfinni.
10 Kajti vidi, da modri možje umrejo, prav tako se pogubita bedak in brutalna oseba in svoje premoženje zapustita drugim.
Þið auðmenn og vitringar og aðrir sem hreykið ykkur hátt, þið munuð farast eins og aðrir menn. Þið hafið enga kröfu til lífsins fremur en fífl og fáráðlingar. Þið verðið að eftirláta öðrum auð ykkar.
11 Njihova notranja misel je, da bodo svoje hiše ohranili na veke in svoja bivališča za vse rodove; svoja zemljišča imenujejo po svojih imenih.
Hús og eignir bera nöfn ykkar rétt eins og þið ætlið að búa þar að eilífu!
12 Kljub temu človek, ki je v časti, ne ostane; podoben je živalim, ki poginejo.
Nei, maðurinn verður að deyja. Hann er eins og skepnurnar, þrátt fyrir frægð sína og frama.
13 Ta njihova pot je njihova neumnost, vendar njihovo potomstvo odobrava njihove izjave. (Sela)
Slík verða afdrif hinna hrokafullu en samt mun þeirra getið með virðingu þegar þeir eru dauðir.
14 Kakor ovce so položeni v grob; z njimi se bo hranila smrt in iskreni bodo zjutraj imeli nad njimi oblast in njihova lepota bo požrta v grobu, proč od njihovega bivanja. (Sheol h7585)
En þeir fá ekki umflúið dauðann. Þegar upp er staðið verða hinir vondu að þjóna hinum góðu. Vald auðsins er þeim gagnslaust í dauðanum og ekki taka þeir auðæfi sín með sér. (Sheol h7585)
En hvað um mig? Guð mun leysa sál mína frá dauða og frelsa mig úr helju. (Sheol h7585)
16 Ne boj se, kadar nekdo bogatí, ko se slava njegove hiše množí,
Vertu ekki gramur þótt einhver verði ríkur og reisi sér glæsihöll.
17 kajti ko umre, ne bo ničesar odnesel. Njegova slava se ne bo spustila za njim.
Ekkert af því mun hann taka með sér í gröfina, ekki einu sinni frægð sína!
18 Čeprav je, medtem ko je živel, blagoslavljal svojo dušo – ljudje te bodo hvalili, ko delaš dobro sebi.
Í lifanda lífi telur hann sig heppinn og heimurinn klappar honum lof í lófa,
19 Šel bo k rodu svojih očetov; oni nikoli ne bodo videli svetlobe.
en þó deyr hann eins og aðrir og hverfur inn í myrkrið.
20 Človek, ki je v časti, pa ne spoznava, je podoben živalim, ki poginejo.
Sá sem elskar eigin lofstír deyr eins og skepnan, þrátt fyrir frægð sína og frama.
