Psalmi 44
1 S svojimi ušesi smo slišali, oh Bog, naši očetje so nam povedali, kakšno delo si storil v njihovih dneh, v davnih časih.
Til songmeisteren; av Korahs born; ein salme til lærdom. Gud, me hev høyrt med våre øyro, våre feder hev fortalt oss den gjerning du gjorde i deira dagar, i forne dagar.
2 Kako si s svojo roko napodil pogane in naselil njih; kako si prizadel ljudstvo in jih pregnal.
Du dreiv ut heidningarne med di hand, men deim planta du; du øydelagde folkeslag, men deim breidde du ut.
3 Kajti dežele niso prejeli v posest s svojim lastnim mečem niti jih ni rešil njihov lastni laket, temveč tvoja desnica in tvoj laket in svetloba tvojega obličja, ker imaš do njih naklonjenost.
For ikkje med sitt sverd vann dei landet, og deira arm gav deim ikkje siger, men di høgre hand og din arm og ditt andlits ljos; for du hadde hugnad i deim.
4 Ti si moj Kralj, oh Bog, zapovej osvoboditve za Jakoba.
Du, Gud, er min konge; byd at Jakob skal verta frelst!
5 S teboj bomo podrli svoje sovražnike. S tvojim imenom bomo pomendrali te, ki se dvigujejo zoper nas.
Ved deg skal me støyta ned våre fiendar, ved ditt namn skal me treda under føter deim som reiser seg imot oss.
6 Kajti ne bom zaupal v svoj lok niti me ne bo rešil moj meč.
For min boge lit eg ikkje på, og mitt sverd gjev meg ikkje siger.
7 Toda ti si nas rešil pred našimi sovražniki in osramotil tiste, ki so nas sovražili.
Men du gjev oss siger yver våre fiendar, og deim som hatar oss, gjer du til skammar.
8 Z Bogom se bahamo ves dan in tvoje ime hvalimo na veke. (Sela)
Av Gud rosar me oss all dagen og lovar ditt namn til æveleg tid. (Sela)
9 Toda ti si nas zavrgel in nas izročil v sramoto, in z našimi vojskami ne greš naprej.
Og endå hev du støytt oss burt og gjort oss til skam, og du dreg ikkje ut med våre herar.
10 Delaš nas, da se pred sovražnikom obračamo nazaj, in tisti, ki nas sovražijo, plenijo zase.
Du let oss vika attende for fienden, og dei som hatar oss, fær seg herfang.
11 Izročil si nas kakor ovce, določene za hrano in razkropil si nas med pogane.
Du gjev oss burt som sauer til å eta upp, og spreider oss ikring millom heidningarne.
12 Zastonj prodajaš svoje ljudstvo in svojega bogastva ne povečuješ z njihovo ceno.
Du sel ditt folk for ingen ting, og ikkje set du høg pris på deim.
13 Delaš nas [za] grajo našim sosedom, norčevanje in posmeh tem, ki so okoli nas.
Du gjer oss til hæding for våre grannar, til spott og spe for deim som bur ikring oss.
14 Delaš nas [za] tarčo posmeha med pogani, zmajevanje z glavo med ljudstvom.
Du gjer oss til eit ordtøke millom heidningarne; dei rister på hovudet åt oss millom folki.
15 Moja zmedenost je nenehno pred menoj in pokrila me je sramota mojega obraza
Heile dagen stend mi skam for mine augo, og blygsl breider seg yver mitt andlit,
16 zaradi glasu tistega, ki me graja in preklinja zaradi sovražnika in maščevalca.
ved røysti av spottaren og hædaren, ved syni av fienden og den hemngiruge.
17 Vse to je prišlo nad nas, vendar te nismo pozabili niti s tvojo zavezo nismo ravnali napačno.
Alt dette er kome yver oss, endå me ikkje hev gløymt deg og ikkje svike di pakt.
18 Naše srce se ni obrnilo niti se naši koraki niso nagnili s tvoje poti,
Vårt hjarta veik ikkje frå deg, og våre stig sveiv ikkje ut av din veg,
19 čeprav si nas boleče zlomil na kraju zmajev in nas pokril s smrtno senco.
at du skulde slå oss sund der sjakalar bur, og breida oss ned i daudeskugge.
20 Če smo pozabili ime svojega Boga ali iztegnili roke k tujemu bogu,
Hadde me gløymt vår Guds namn og rett våre hender ut til ein framand gud,
21 mar Bog tega ne bo razpoznal? Kajti on pozna skrivnosti srca.
skulde Gud då ikkje ransaka det? for han kjenner hjartans løyndomar.
22 Da, zaradi tebe smo pobijani ves dan, imajo nas kakor ovce za zakol.
Men for di skuld vert me drepne all dagen, me er rekna som slagtesauer.
23 Zbudi se, zakaj spiš, oh Gospod? Vstani, ne zavrzi nas za vedno.
Vakna upp! Kvi søv du, Herre? Vakna då, støyt ikkje burt for alltid!
24 Zakaj skrivaš svoj obraz in pozabljaš našo stisko in naše zatiranje?
Kvi løyner du di åsyn, gløymer vår armodsdom og vår trengsla?
25 Kajti naša duša je sklonjena v prah, naš trebuh se lepi na zemljo.
For vår sjæl er nedbøygd i moldi, vår likam nedtrykt til jordi.
26 Vstani za našo pomoč in nas odkupi zaradi svojih usmiljenj.
Statt upp til hjelp for oss, og løys oss ut for din nåde skuld!
