Psalmi 22
1 Moj Bog, moj Bog, zakaj si me zapustil? Zakaj si tako daleč proč od pomoči meni in od besed mojega vpitja?
Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?
2 Oh moj Bog, jokam podnevi, toda ti me ne uslišiš in v nočnem času in nisem tiho.
Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!
3 Toda ti si svet, oh ti, ki naseljuješ Izraelove hvalnice.
– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.
4 Naši očetje so zaupali vate. Zaupali so in si jih osvobodil.
Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.
5 Klicali so k tebi in so bili osvobojeni. Zaupali so vate in niso bili zbegani.
Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.
6 Toda jaz sem [škrlatni] črv in ne mož; graja ljudem in preziran od ljudstva.
En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.
7 Vsi, ki me vidijo, se mi smejijo do norčevanja. Namrdnejo ustnico [in] zmajujejo z glavo, rekoč:
Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.
8 »Zaupal je v Gospoda, da ga bo osvobodil. Naj ga reši, glede na to, da se je razveseljeval v njem.«
„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“
9 Toda ti si ta, ki me je potegnil iz maternice. Oblikoval si mi zaupanje, ko sem bil na prsih svoje matere.
Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.
10 Iz maternice sem bil vržen nate. Ti si moj Bog od trebuha moje matere.
Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.
11 Ne bodi daleč od mene, kajti stiska je blizu, kajti nikogar ni, da pomaga.
Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!
12 Obdalo me je mnogo bikov. Močni bašánski biki so me obdali naokoli.
Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.
13 S svojimi gobci so zevali vame, kakor ropa željan in rjoveč lev.
Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.
14 Izlit sem kakor voda in vse moje kosti so izpahnjene. Moje srce je podobno vosku, stopljeno je v sredi moje notranjosti.
Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér
15 Moja moč je izsušena kakor črepinja in moj jezik se lepi k mojim čeljustim in ti si me privedel v smrtni prah.
og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.
16 Kajti psi so me obdali. Zajel me je zbor zlobnih. Prebodli so moje roke in moja stopala.
Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.
17 Vse svoje kosti lahko razločim. Oni pa gledajo in strmijo vame.
Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.
18 Moje obleke si razdeljujejo med seboj in za mojo suknjo so metali žrebe.
Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.
19 Toda ti, oh Gospod, ne bodi daleč od mene. Oh moja moč, hiti, da mi pomagaš.
Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!
20 Osvobodi mojo dušo pred mečem, mojo ljubljeno pred močjo psa.
Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.
21 Reši me pred levjimi usti, kajti uslišal si me pred rogovi samorogov.
Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!
22 Tvoje ime bom oznanjal svojim bratom. Na sredi skupnosti te bom hvalil.
Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.
23 Vi, ki se bojite Gospoda, hvalite ga, vsi vi, seme Jakobovo, proslavite ga, in bojte se ga, vsi vi, seme Izraelovo.
Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,
24 Kajti ni zaničeval niti preziral stiske stiskanih niti svojega obraza ni skrival pred njim; toda ko je klical k njemu, je slišal.
því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“
25 Moja hvala v veliki skupnosti bo o tebi. Svoje zaobljube bom izpolnil pred tistimi, ki se ga bojijo.
Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.
26 Krotki bodo jedli in bodo nasičeni. Hvalili bodo Gospoda [tisti], ki ga iščejo. Vaše srce bo živelo na veke.
Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.
27 Vsi konci zemlje se bodo spomnili in obrnili h Gospodu in vsa sorodstva narodov bodo oboževala pred teboj.
Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.
28 Kajti kraljestvo je Gospodovo in on je voditelj med narodi.
Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.
29 Vsi tisti, ki so na zemlji obilni, bodo jedli in oboževali. Vsi tisti, ki gredo dol v prah, se bodo poklonili pred njim, svoje lastne duše pa nihče ne more ohraniti žive.
Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.
30 Seme mu bo služilo; to bo šteto h Gospodu za rod.
Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.
31 Prišli bodo in oznanjali bodo njegovo pravičnost ljudem, ki bodo rojeni, da je on to storil.
Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.
