Psalmi 2

1 Zakaj besnijo pogani in ljudstvo domišlja prazno stvar?

¿Por qué se amotinan los gentiles, y los pueblos piensan vanidad?

2 Kralji zemlje so se usmerili in vladarji se skupaj posvetujejo zoper Gospoda in zoper njegovega maziljenca, rekoč:

Estarán los reyes de la tierra, y príncipes consultarán unidos contra el SEÑOR, y contra su ungido, diciendo:

3 »Pretrgajmo njihove vezi in odvrzimo njihove vrvi od sebe.«

Rompamos sus coyundas, y echemos de nosotros sus cuerdas.

4 Tisti, ki sedi v nebesih, se bo smejal. Gospod jih bo imel v posmeh.

El que mora en los cielos se reirá; El Señor se burlará de ellos.

5 Potem jim bo govoril v svojem besu in jih nadlegoval v svojem bridkem nezadovoljstvu.

Entonces hablará a ellos con su furor, y con su ira los conturbará.

6 »Vendarle sem jaz postavil svojega kralja na svoji sveti gori Sion.«

Y yo envestí mi rey sobre Sion, el monte de mi santidad.

7 Oznanil bom odlok. Gospod mi je rekel: »Ti si moj Sin. Ta dan sem te rodil.

Yo recitaré el decreto. El SEÑOR me ha dicho: Mi hijo eres tú; yo te engendré hoy.

8 Zahtevaj od mene in dal ti bom pogane za tvojo dediščino in najbolj oddaljene kraje zemlje za tvojo posest.

Pídeme, y te daré por heredad los gentiles, y por posesión tuya los términos de la tierra.

9 Zdrobil jih boš z železno palico, raztreščil jih boš na koščke kakor lončarjevo posodo.«

Los quebrantarás con vara de hierro; como vaso de alfarero los desmenuzarás.

10 Zatorej bodite sedaj modri, oh vi kralji. Dajte se poučiti, vi sodniki zemlje.

Y ahora, reyes, entended; admitid castigo, jueces de la tierra.

11 Gospodu služite s strahom in veselite se s trepetanjem.

Servid al SEÑOR con temor; y alegraos con temblor.

12 Poljubite Sina, da ne bi bil jezen in ne izginete iz poti, ko je njegov bes le malo razvnet. Blagoslovljeni so vsi, ki svoje upanje položijo vanj.

Besad al Hijo, para que no se enoje, y perezcáis en el camino, cuando se encendiere de aquí a poco su furor. Bienaventurados todos los que en él confían.