Psalmi 2

1 Zakaj besnijo pogani in ljudstvo domišlja prazno stvar?

¿Por qué se amotinan las gentes, y los pueblos piensan vanidad?

2 Kralji zemlje so se usmerili in vladarji se skupaj posvetujejo zoper Gospoda in zoper njegovega maziljenca, rekoč:

Estarán los reyes de la tierra, y príncipes consultarán en uno contra Jehová, y contra su ungido, diciendo:

3 »Pretrgajmo njihove vezi in odvrzimo njihove vrvi od sebe.«

Rompamos sus coyundas: y echemos de nosotros sus cuerdas.

4 Tisti, ki sedi v nebesih, se bo smejal. Gospod jih bo imel v posmeh.

El que mora en los cielos se reirá: el Señor se burlará de ellos.

5 Potem jim bo govoril v svojem besu in jih nadlegoval v svojem bridkem nezadovoljstvu.

Entonces hablará a ellos con su furor, y con su ira los conturbará.

6 »Vendarle sem jaz postavil svojega kralja na svoji sveti gori Sion.«

Y yo te establecí mi rey sobre Sión, el monte de mi santidad.

7 Oznanil bom odlok. Gospod mi je rekel: »Ti si moj Sin. Ta dan sem te rodil.

Yo recitaré el decreto. Jehová me dijo: Mi hijo eres tú: yo te engendré hoy.

8 Zahtevaj od mene in dal ti bom pogane za tvojo dediščino in najbolj oddaljene kraje zemlje za tvojo posest.

Demándame, y yo daré las gentes por tu heredad, y por tu posesión los cabos de la tierra.

9 Zdrobil jih boš z železno palico, raztreščil jih boš na koščke kakor lončarjevo posodo.«

Quebrantarlos has con vara de hierro: como vaso de ollero los desmenuzarás.

10 Zatorej bodite sedaj modri, oh vi kralji. Dajte se poučiti, vi sodniki zemlje.

Y ahora reyes entendéd: admitid consejo jueces de la tierra.

11 Gospodu služite s strahom in veselite se s trepetanjem.

Servíd a Jehová con temor: y alegráos con temblor.

12 Poljubite Sina, da ne bi bil jezen in ne izginete iz poti, ko je njegov bes le malo razvnet. Blagoslovljeni so vsi, ki svoje upanje položijo vanj.

Besád al hijo, porque no se enoje, y perezcáis en el camino: cuando se encendiere un poco su furor, bienaventurados todos los que confían en él.