Pregovori 1
1 Pregovori Salomona, Davidovega sina, Izraelovega kralja,
Spreuken van Salomon, den zoon van David, Den koning van Israël:
2 da bi spoznali modrost in poučevanje, da bi zaznali besede razumevanja,
Ze leren u kennen wijsheid en tucht, Ze geven u begrip voor verstandige woorden;
3 da bi sprejeli poučevanje modrosti, pravice, sodbe in nepristranskost;
Ze voeden u op tot heilzame tucht, Rechtschapenheid, plichtsbesef en oprechtheid.
4 da bi dali premetenost preprostemu, mladeniču spoznanje in preudarnost.
Aan de onnozelen schenken ze ervaring, Aan jonge mensen doordachte kennis.
5 Moder človek bo slišal in bo povečal učenje in razumen človek se bo dokopal k modrim nasvetom,
Als een wijze ze hoort, zal hij zijn inzicht verdiepen, Een verstandig mens zal er ideeën door krijgen;
6 da bo razumel pregovor in razlago, besede modrih in njihove temne izreke.
Spreuk en strikvraag zal hij doorzien, De woorden der wijzen en hun problemen.
7 Strah Gospodov je začetek spoznanja, toda bedaki prezirajo modrost in poučevanje.
Het ontzag voor Jahweh is de grondslag der wijsheid; Maar ongelovigen lachen om wijsheid en tucht.
8 Moj sin, prisluhni poučevanju svojega očeta in ne zapusti postave svoje matere,
Mijn zoon, luister dus naar de wenken van uw vader, Sla niet in de wind, wat uw moeder u leerde;
9 kajti ona bosta ornament milosti tvoji glavi in verižici okoli tvojega vratu.
Want het siert uw hoofd als een krans, Uw hals als een snoer.
10 Moj sin, če te grešniki privabljajo, ne privoli.
Mijn zoon, als zondaars u willen verleiden, stem niet toe,
11 Če rečejo: »Pridi z nami, v zasedi prežimo na kri, brez razloga se tajno pritajimo za nedolžnega,
Als ze u zeggen: Ga met ons mee, Laat ons loeren op bloed, Laat ons zo maar onschuldigen belagen,
Gelijk de onderwereld hen levend verslinden, Als zij, die ten grave dalen, geheel en al; (Sheol h7585)
13 Našli bomo vse dragoceno imetje, svoje hiše bomo napolnili z ukradenim blagom.
Allerlei kostbare schatten zullen we vinden, Onze huizen vullen met buit;
14 Svoj žreb vrzi med nas, vsi imejmo eno mošnjo.«
Ge moogt meeloten in onze kring, Eén buidel zullen we samen delen!
15 Moj sin, ne hodi z njimi na pot, svoje stopalo zadrži pred njihovo stezo,
Mijn zoon, ga dan niet met hen mee, En houd uw voet af van hun pad;
16 kajti njihova stopala tečejo k zlu in hitijo, da prelijejo kri.
Want hun voeten ijlen naar het kwade, En haasten zich, om bloed te vergieten.
17 Zagotovo je zaman razprostrta mreža v očeh katerekoli ptice.
Maar zoals het niet geeft, of het net wordt gespannen, Terwijl alle vogels het zien:
18 In oni prežijo v zasedi na svojo lastno kri, tajno se pritajijo za svoja lastna življenja.
Zo loeren ze slechts op hun eigen bloed, En belagen ze hun eigen leven!
19 Takšne so poti vsakega, ki je pohlepen dobička, ki odvzema življenje svojim lastnikom.
Zo gaat het allen, die uit zijn op oneerlijke winst: Deze beneemt zijn bezitters het leven.
20 Modrost kliče zunaj, svoj glas izreka na ulicah,
De wijsheid roept luid in de straten, Op de pleinen verheft ze haar stem;
21 kliče na glavnem kraju vrveža, v odprtinah velikih vrat, v mestu izreka svoje besede, rekoč:
Ze roept op de tinne der muren, En spreekt aan de ingang der poorten:
22 »Doklej boste, vi topi, ljubili topost? In se posmehljivci razveseljevali v svojem posmehovanju in bedaki sovražili spoznanje?
Hoe lang nog, dommen, blijft gij liever onnozel, Blijven de eigenwijzen verwaand, Willen de dwazen van geen wijsheid horen?
23 Obrnite se na moj opomin. Glejte, na vas bom izlila svojega duha, razglašala vam bom svoje besede.
Keert u tot mijn vermaning; Dan stort ik mijn geest over u uit, En maak u mijn woorden bekend.
24 Ker sem klicala, pa ste odklonili, iztegovala sem svojo roko, pa noben človek ni upošteval,
Maar zo ge weigert, als ik roep, En niemand er op let, als ik mijn hand verhef;
25 temveč ste zaničevali vse moje svetovanje in niste hoteli mojega opomina,
Zo ge mijn raad geheel en al in de wind slaat, En van mijn vermaning niet wilt weten:
26 se bom tudi jaz smejala ob vaši katastrofi, zasmehovala bom, ko pride vaš strah,
Zal ik lachen, wanneer het u slecht gaat, Zal ik spotten, wanneer uw verschrikking komt als een onweer;
27 ko prihaja vaš strah kakor opustošenje in vaše uničenje kakor vrtinčast veter, ko nad vas prihajata tegoba in tesnoba.
Wanneer uw ongeluk nadert als een orkaan, Wanneer benauwdheid en angst u overvallen!
28 Tedaj se bodo obračali name, toda ne bom jim odgovorila, iskali me bodo zgodaj, toda ne bodo me našli,
Dan zal men mij roepen, maar zal ik niet antwoorden, Zal men mij zoeken, maar mij niet vinden!
29 ker so sovražili spoznanje in niso izbrali strahu Gospodovega.
Omdat ze van wijsheid niets wilden weten, En het ontzag voor Jahweh niet hebben verkozen,
30 Ničesar niso hoteli od mojega nasveta. Prezirali so vsak moj opomin.
Van mijn raad niets moesten hebben, En al mijn vermaan in de wind hebben geslagen:
31 Zato bodo jedli od sadu svoje lastne poti in napolnjeni bodo s svojimi lastnimi naklepi.
Zullen ze eten de vrucht van hun wandel, Verzadigd worden met wat ze beraamden.
32 Kajti odvračanje od preprostosti jih bo ubilo in uspevanje bedakov jih bo uničilo.
Want de onnozelen komen door hun onverschilligheid om, De dwazen storten door hun lichtzinnigheid in het verderf;
33 Toda kdorkoli me posluša, bo varno prebival in bo miren pred strahom zla.«
Maar die naar mij luistert, zal in veiligheid wonen, Bevrijd van de vrees voor de rampen!
