Job 41
1 Zmoreš s kavljem izvleči leviatána? Ali njegov jezik z vrvico, ki jo spuščaš dol?
Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
2 Ali lahko zatakneš kavelj v njegov nos? Ali njegovo čeljust prebodeš z [ribiško] ostjo.
Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
3 Mar ti bo delal mnoge ponižne prošnje? Ti bo govoril nežne besede?
Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
4 Bo sklenil zavezo s teboj? Ga boš vzel za služabnika na veke?
Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
5 Se boš igral z njim kakor s ptico? Ali ga hočeš zvezati za svoje dekle?
Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
6 Ali bodo družabniki iz njega naredili gostijo? Ga bodo razdelili med trgovce?
Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
7 Lahko njegovo kožo napolniš z bodečimi žicami? Ali njegovo glavo z ribjimi sulicami?
Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
8 Svojo roko položi nanj, spomni se bitke, ne stori tega ponovno.
Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
9 Glej, njegovo upanje je zaman. Ali ne bo nekdo vržen dol, celo ko ga zagleda?
Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
10 Nihče ni tako pogumen, da bi si ga drznil razvneti. Kdo je potem zmožen stati pred menoj?
Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
11 Kdo mi je preprečil, da bi mu poplačal? Karkoli je pod celotnim nebom, je moje.
Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
12 Ne bom prikril njegovih delov, niti njegove moči, niti njegovega lepega razmerja.
Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
13 Kdo lahko odkrije obraz njegove obleke? Ali kdo lahko pride k njemu, s svojo dvojno uzdo?
Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
14 Kdo lahko odpre vrata njegovega obraza? Njegovi zobje na vsaki strani so strašni.
Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
15 Njegove luske so njegov ponos, skupaj spete kakor z ozkim pečatom.
Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
16 Ena je blizu druge, da zrak ne more priti mednju.
Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
17 Združene so druga z drugo, držijo se skupaj, da ne morejo biti ločene.
Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
18 Ob njegovem kihanju sije svetloba in njegove oči so podobne jutranjim vekam.
Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
19 Iz njegovih ust izhajajo plameni in iskre se sipljejo ven.
El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
20 Iz njegovih nosnic gre dim kakor iz vrelega lonca ali kotla.
El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
21 Njegov dih prižge ogorke in plamen izhaja iz njegovih ust.
Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
22 V njegovem vratu ostaja moč in bridkost je pred njim spremenjena v radost.
Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
23 Luskine njegovega mesa so združene skupaj. V sebi so trdne, ne morejo se omajati.
La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
24 Njegovo srce je čvrsto kakor kamen. Da, tako trdo kakor košček spodnjega mlinskega kamna.
Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
25 Ko se vzdiguje, so mogočni prestrašeni. Zaradi zlomov se očiščujejo.
Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
26 Meč tistega, ki seže proti njemu, ne more obstati, niti sulica, niti puščica, niti brezrokavna verižna srajca.
Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
27 Železo ceni kakor slamo in bron kakor trohnel les.
Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
28 Puščica ga ne more spraviti v beg. Kamni iz prače so mu spremenjeni v strnišče.
Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
29 Puščice so štete kakor strnišče. Smeji se ob tresenju sulice.
Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
30 Ostro kamenje je pod njim. Po blatu razširja ostre koničaste stvari.
Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
31 Globinam napravlja, da vrejo kakor lonec. Morje dela podobno loncu mazila.
Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
32 On dela stezo, da sije za njim. Nekdo bi mislil, da bo globina osivela.
La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
33 Na zemlji ni njemu podobnega, ki je narejen brez strahu.
Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
34 Gleda vse visoke stvari. Kralj je nad vsemi ponosnimi otroki.«
Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
