Job 37

1 Tudi ob tem moje srce trepeta in je premaknjeno iz svojega mesta.

۱ «از این نیز دل می‌لرزد و از جای خودمتحرک می‌گردد.

2 Pozorno prisluhnite hrupu njegovega glasu in zvoku, ki gre iz njegovih ust.

۲ گوش داده، صدای آواز او را بشنوید، و زمزمه‌ای را که از دهان وی صادر می‌شود،

3 Tega usmerja pod celotnim nebom in svoje bliskanje do koncev zemlje.

۳ آن را در زیر تمامی آسمانهامی فرستد، و برق خویش را تا کرانهای زمین.

4 Za tem rjovi glas. Grmi z glasom svoje odličnosti in ne bo jih zadržal, ko se zasliši njegov glas.

۴ بعد از آن صدای غرش می‌کند و به آواز جلال خویش رعد می‌دهد و چون آوازش شنیده شدآنها را تاخیر نمی نماید.

5 Bog s svojim glasom čudovito grmi. Dela velike stvari, ki jih ne moremo doumeti.

۵ خدا از آواز خودرعدهای عجیب می‌دهد. اعمال عظیمی که ماآنها را ادراک نمی کنیم به عمل می‌آورد،

6 Kajti snegu pravi: ›Bodi na zemlji, ‹ podobno majhnemu dežju in velikemu dežju njegove moči.

۶ زیرابرف را می‌گوید: بر زمین بیفت. و همچنین بارش باران را و بارش بارانهای زورآور خویش را.

7 Pečati roko vsakega človeka, da bi vsi ljudje lahko poznali njegovo delo.

۷ دست هر انسان را مختوم می‌سازد تا جمیع مردمان اعمال او را بدانند.

8 Potem gredo živali v brloge in ostanejo na svojih mestih.

۸ آنگاه وحوش به ماوای خود می‌روند و در بیشه های خویش آرام می‌گیرند.

9 Iz juga prihaja vrtinčast veter in mraz iz severa.

۹ از برجهای جنوب گردباد می‌آید و ازبرجهای شمال برودت.

10 Z dihom Boga je dana zmrzal in širina vodá je omejena.

۱۰ از نفخه خدا یخ بسته می‌شود و سطح آبها منجمد می‌گردد.

11 Tudi z namakanjem obtežuje debel oblak. Razpršuje svoj svetli oblak.

۱۱ ابرها رانیز به رطوبت سنگین می‌سازد و سحاب، برق خود را پراکنده می‌کند.

12 Ta je obrnjen ob njegovih nasvetih, da lahko naredijo karkoli jim zapoveduje na obličju zemeljskega [kroga] na zemlji.

۱۲ و آنها به دلالت او به هر سو منقلب می‌شوند تا هرآنچه به آنها امرفرماید بر روی تمامی ربع مسکون به عمل آورند.

13 Povzroča mu, da pride, bodisi za grajanje ali za njegovo deželo ali za usmiljenje.

۱۳ خواه آنها را برای تادیب بفرستد یا به جهت زمین خود یا برای رحمت.

14 Prisluhni temu, oh Job. Stoj mirno in preudari čudovita Božja dela.

۱۴ «ای ایوب این را استماع نما. بایست و دراعمال عجیب خدا تامل کن.

15 Ali veš, kdaj jih je Bog razporedil in svetlobi svojega oblaka velel, da zasije?

۱۵ آیا مطلع هستی وقتی که خدا عزم خود را به آنها قرار می‌دهد وبرق، ابرهای خود را درخشان می‌سازد؟

16 Mar poznaš izravnavanja oblakov, čudovita dela njega, ki je popoln v spoznanju?

۱۶ آیا تواز موازنه ابرها مطلع هستی؟ یا از اعمال عجیبه اوکه در علم، کامل است.

17 Kako so tvoje obleke tople, ko z južnim vetrom umiri zemljo?

۱۷ که چگونه رختهای توگرم می‌شود هنگامی که زمین از باد جنوبی ساکن می‌گردد.

18 Ali si ti z njim razprostrl nebo, ki je močno in kakor staljeno zrcalo?

۱۸ آیا مثل او می‌توانی فلک رابگسترانی که مانند آینه ریخته شده مستحکم است؟

19 Pouči nas, kaj mu bomo rekli, kajti svojega govora ne moremo urediti zaradi teme.

۱۹ ما را تعلیم بده که با وی چه توانیم گفت، زیرا به‌سبب تاریکی سخن نیکو نتوانیم آورد.

20 Mar mu bo povedano, da jaz govorim? Če človek govori, bo zagotovo požrt.

۲۰ آیا چون سخن گویم به او خبر داده می‌شود یاانسان سخن گوید تا هلاک گردد.

21 Sedaj ljudje ne vidimo svetle svetlobe, ki je v oblakih, toda veter gre mimo in jih očisti.

۲۱ و حال آفتاب را نمی توان دید هرچند در سپهر درخشان باشد تاباد وزیده آن را پاک کند.

22 Lepo vreme prihaja iz severa. Z Bogom je strašno veličanstvo.

۲۲ درخشندگی طلایی از شمال می‌آید و نزد خدا جلال مهیب است.

23 Glede Vsemogočnega, ne moremo ga srečati. Odličen je v moči, v sodbi in v obilici pravice. Ne bo prizadel.

۲۳ قادر مطلق را ادراک نمی توانیم کرد، او در قوت وراستی عظیم است و در عدالت کبیر که بی‌انصافی نخواهد کرد.

24 Ljudje se ga zato bojijo. Ne ozira se na nobenega od tistih, ki so modrega srca.«

۲۴ لهذا مردمان از او می‌ترسند، امااو بر جمیع دانادلان نمی نگرد.»