Job 31

1 Sklenil sem zavezo s svojimi očmi. Zakaj naj bi potem mislil na devico?

Toch had ik een verbond met mijn ogen gesloten, Om niet te kijken naar een maagd.

2 Kajti kakšen delež od Boga je od zgoraj? In kakšna dediščina od Vsemogočnega od zgoraj?

Want wat is het lot, door God in den hoge beschikt, Het erfdeel door den Almachtige daarboven bepaald?

3 Mar ni uničenje za zlobne? In posebna kazen za delavce krivičnosti?

Het is de ondergang voor den ongerechte, Voor den boosdoener onheil!

4 Mar on ne vidi mojih poti in šteje vse moje korake?

Slaat Hij mijn wegen niet gade, En telt Hij al mijn schreden niet?

5 Če sem hodil z ničnostjo ali če je moje stopalo hitelo k prevari,

Ben ik ooit met leugens omgegaan, Of heeft zich mijn voet gerept tot bedrog?

6 naj bom stehtan na pravilni tehtnici, da Bog lahko spozna mojo neokrnjenost.

God wege mij slechts op een eerlijke schaal, En Hij zal mijn onschuld moeten erkennen!

7 Če se je moj korak obrnil iz poti in je moje srce hodilo za mojimi očmi in če se je kakršenkoli madež prilepil na moje roke,

Indien mijn tred is afgeweken Van het rechte pad; Mijn hart mijn ogen achterna is gelopen, Of smetten aan mijn handen kleven:

8 potem naj jaz sejem in naj drug jé. Da, naj bo moje potomstvo izkoreninjeno.

Dan moge ik zaaien, een ander het eten, En wat ik geplant heb, worde uitgerukt!

9 Če je bilo moje srce zavedeno z žensko, ali če sem prežal pri vratih svojega soseda,

Indien mijn hart is verleid door een vrouw, Ik geloerd heb aan de deur van mijn naaste:

10 potem naj moja žena melje drugemu in naj se drugi sklanjajo nadnjo.

Dan moge mijn vrouw voor een ander malen, En mogen anderen haar bezitten;

11 Kajti to je grozoten zločin. Da, to je krivičnost, ki naj se kaznuje s sodniki.

Want dat zou een schanddaad zijn, En een halszaak voor het gerecht!

12 Kajti to je ogenj, ki použiva v uničenje in bi izkoreninil ves moj donos.

Dan brande een vuur tot het dodenrijk En vertere heel mijn bezit!

13 Če sem preziral zadevo svojega sluga ali svoje dekle, ko so se pričkali z menoj,

Indien ik het recht van mijn slaaf heb verkracht, Of van mijn slavin, met mij in geschil:

14 kaj bom potem storil, ko se dvigne Bog? In ko on obiskuje, kaj naj mu odgovorim?

Wat zou ik doen, als God Zich verhief, Wat Hem antwoorden, als Hij de zaak onderzocht?

15 Mar ni on, ki me je naredil v maternici, naredil njega? Ali naju ni eden oblikoval v maternici?

Heeft Hij, die mij in de moederschoot schiep, ook hen niet gemaakt, Heeft niet Een en Dezelfde ons in haar lichaam gevormd?

16 Če sem uboge zadržal pred njihovo željo, ali očem vdove storil, da opešajo,

Heb ik ooit een arme een bede geweigerd, De ogen van een weduwe laten versmachten;

17 ali sem sam pojedel svoj grižljaj in osiroteli ni jedel od njega

Heb ik ooit alleen mijn brood genuttigd, En de wees daarvan niet mee laten eten?

18 (kajti od moje mladosti je bil vzgajan z menoj kakor z očetom in usmerjal sem jo od maternice svoje matere),

Neen, van kindsbeen af bracht ik hem groot als een vader, Van de moederschoot af ben ik haar leidsman geweest.

19 če sem gledal kogarkoli giniti zaradi pomanjkanja obleke ali kateregakoli revnega brez pokrivala,

Heb ik ooit een zwerver zonder kleding gezien, Of een arme zonder bedekking;

20 če me njegova ledja niso blagoslovila in če ni bil ogret z runom moje ovce;

Hebben zijn lendenen mij niet moeten zegenen, Werd hij niet verwarmd door de wol mijner schapen?

21 če sem povzdignil svojo roko zoper osirotelega, ko sem videl svojo pomoč v velikih vratih,

Indien ik mijn hand tegen een rechtschapene ophief, Omdat ik bemerkte, dat men mij in de poort ondersteunde:

22 potem naj moj laket pade od moje lopatice in moj laket [naj] bo odlomljen od kosti.

Dan valle mijn schouder uit het gewricht, Worde mijn arm uit het gelid gerukt;

23 Kajti uničenje od Boga mi je bilo strahota in zaradi razloga njegovega visočanstva ne bi mogel zdržati.

Dan treffe mij de verschrikking van God, En ik houde geen stand voor zijn Majesteit!

24 Če sem zlato naredil za svoje upanje ali sem čistemu zlatu rekel: › Ti si moje zaupanje, ‹

Indien ik op goud mijn vertrouwen heb gesteld, Het fijnste goud mijn hoop heb genoemd;

25 če sem se veselil, ker je bilo moje premoženje veliko in ker je moja roka veliko pridobila,

Mij verheugd heb ik in de macht van mijn rijkdom, En in de geweldige winst van mijn hand:

26 če sem pogledal sonce, ko je sijalo ali luno hoditi v sijaju

Indien ik heb opgestaard naar de stralende zon, Naar de glanzende maan, die haar weg vervolgde,

27 in je bilo moje srce skrivno premamljeno, oziroma so moja usta poljubila mojo roko?

Zodat mijn hart in het geheim werd verleid, En mijn hand mijn mond heeft gekust

28 Tudi to bi bila krivičnost, da bi bil kaznovan od sodnika, kajti jaz bi zanikal Boga, ki je zgoraj.

Ook dat zou een halszaak voor het gerecht zijn geweest, Omdat ik God in den hoge had verloochend!

29 Če sem se veselil ob uničenju tistega, ki me je sovražil ali sem se povzdignil, ko ga je našlo zlo,

Heb ik mij in het ongeluk van mijn vijand verheugd, Of gejubeld, omdat onheil hem trof;

30 niti svojim ustom nisem dopustil, da grešijo z želenjem prekletstva njegovi duši.

Heb ik mijn gehemelte niet verboden te zondigen, En door een verwensing zijn leven te eisen;

31 Če možje mojega šotora niso rekli: ›Oh, da bi imeli njegovo meso! Ne moremo biti zadovoljni.‹

Hebben mijn tentgenoten niet gezegd: Wie verzadigt zich niet aan het vlees van zijn vijand?

32 Tujec ni prenočeval na ulici, temveč sem svoja vrata odprl popotniku.

De zwerver behoefde niet buiten te overnachten Voor den reiziger heb ik de deuren geopend.

33 Če sem svoje prestopke pokril kakor Adam, s skrivanjem svoje krivičnosti v svojem naročju,

Indien ik mijn misdaad voor de mensen bedekt heb, In mijn boezem mijn schuld heb verborgen,

34 ali sem se bal velike množice, ali me straši zaničevanje družin, da sem molčal in nisem šel izpred vrat?

Omdat ik de grote menigte vreesde, En bang was voor de verachting der geslachten: Dan moge ik verstommen, en de deur niet meer uitgaan,

35 Oh, da bi me nekdo poslušal! Glej, moja želja je, da bi mi Vsemogočni odgovoril in da bi moj nasprotnik napisal knjigo.

Wie zou er dan nog naar mij horen! Zie hier mijn handtekening! De Almachtige antwoorde mij; Mijn beschuldiger schrijve zijn aanklacht neer!

36 Zagotovo bi to vzel na svojo ramo in si to privezal kot krono.

Waarachtig, ik wil ze op mijn schouder nemen Er mij als met een krans mee omhangen;

37 Prikazal bi mu število mojih korakov. Kakor princ bi šel blizu k njemu.

Ik zal Hem mijn schreden een voor een tonen, En voor zijn aanschijn treden als een vorst!

38 Če moja dežela joka zoper mene ali da se njene brazde podobno pritožujejo,

Indien mijn akker tegen mij klaagde Zijn voren gezamenlijk weenden;

39 če sem brez denarja pojedel njene sadove ali sem njenim lastnikom povzročil, da izgubijo svoje življenje,

Indien ik zijn vrucht heb genoten, zonder te betalen, En zijn bezitter liet zuchten:

40 naj osat raste namesto pšenice in smrdljiv plevel namesto ječmena.« Jobove besede so končane.

Dan mogen doornen opschieten inplaats van tarwe, En stinkend onkruid inplaats van gerst! Hier eindigen de woorden van Job.