Job 29
1 Poleg tega je Job nadaljeval svojo prispodobo in rekel:
Йов а луат дин ноу кувынтул ын пилде ши а зис:
2 »Oh, da bi bil kakor v preteklih mesecih, kakor v dneh, ko me je Bog varoval,
„О, кум ну пот сэ фиу ка ын луниле трекуте, ка ын зилеле кынд мэ пэзя Думнезеу,
3 ko je njegova sveča svetila nad mojo glavo in ko sem z njegovo svetlobo hodil skozi temo,
кынд кандела Луй стрэлучя дясупра капулуй меу ши лумина Луй мэ кэлэузя ын ынтунерик!
4 kakor sem bil v dneh svoje mladosti, ko je bila Božja skrivnost na mojem šotoru,
Кум ну сунт ка ын зилеле путерий меле, кынд Думнезеу вегя ка ун приетен песте кортул меу,
5 ko je bil Vsemogočni še z menoj, ko so bili moji otroci okoli mene,
кынд Чел Атотпутерник ынкэ ера ку мине ши кынд копиий мей стэтяу ын журул меу;
6 ko sem svoje korake umival z maslom in mi je skala izlivala reke olja,
кынд ми се скэлдау паший ын смынтынэ ши стынка вэрса лынгэ мине пырае де унтделемн!
7 ko sem šel ven k velikim vratom skozi mesto, ko sem svoj sedež pripravil na ulici!
Дакэ ешям сэ мэ дук ла поарта четэций ши дакэ ымь прегэтям ун скаун ын пяцэ,
8 Mladeniči so me videli in se skrili in ostareli so se vzdignili in stali.
тинерий се трэӂяу ынапой ла апропиеря мя, бэтрыний се скулау ши стэтяу ын пичоаре.
9 Princi so zadržali govorjenje in na svoja usta položili svojo roko.
Май-марий ышь опряу кувынтэриле ши ышь пуняу мына ла гурэ.
10 Plemiči so molčali in njihov jezik se je prilepil na nebo njihovih ust.
Гласул кэпетениилор тэчя ши ли се липя лимба де черул гурий.
11 Ko me je uho zaslišalo, potem me je blagoslovilo in ko me je oko zagledalo, mi je dalo pričevanje,
Урекя каре мэ аузя мэ нумя феричит, окюл каре мэ ведя мэ лэуда.
12 ker sem osvobodil reveža, ki je jokal in osirotelega in tistega, ki ni imel nikogar, da mu pomaga.
Кэч скэпам пе сэракул каре черя ажутор ши пе орфанул липсит де сприжин.
13 Blagoslov tistega, ki je bil pripravljen, da umre, je prišel nadme. Vdovinemu srcu sem storil, da prepeva od radosti.
Бинекувынтаря ненорочитулуй веня песте мине, умплям де букурие инима вэдувей.
14 Nadel sem si pravičnost in ta me je oblekla. Moja sodba je bila kakor svečano oblačilo in diadem.
Мэ ымбрэкам ку дрептатя ши-й служям де ымбрэкэминте, неприхэниря ымь ера манта ши турбан.
15 Bil sem oči slepemu in stopala hromemu.
Орбулуй ый ерам окь ши шкьопулуй, пичор.
16 Bil sem oče revnemu in zadevo, ki je nisem poznal, sem preiskal.
Челор ненорочиць ле ерам татэ ши черчетам причина челуй некуноскут.
17 Zlomil sem čeljusti zlobnemu in izpulil plen iz njegovih zob.
Рупям фалка челуй недрепт ши-й смулӂям прада дин динць.
18 Potem sem rekel: ›Umrl bom v svojem gnezdu in svoje dneve bom pomnožil kakor pesek.‹
Атунч зичям: ‘Ын куйбул меу вой мури, зилеле меле вор фи мулте ка нисипул.
19 Moja korenina je bila razprostrta pri vodah in rosa je vso noč ležala na moji mladiki.
Апа ва пэтрунде ын рэдэчиниле меле, роуа ва ста тоатэ ноаптя песте рамуриле меле.
20 Moja slava je bila sveža v meni in moj lok je bil obnovljen v moji roki.
Слава мя ва ынверзи неынчетат ши аркул ымь ва ынтинери ын мынэ.’
21 Možje so mi prisluhnili, čakali in molčali ob mojem nasvetu.
Оамений мэ аскултау ши аштептау, тэчяу ынаинтя сфатурилор меле.
22 Po mojih besedah niso ponovno spregovorili in moj govor je rosil nanje.
Дупэ кувынтэриле меле, ничунул ну рэспундя ши кувынтул меу ера пентру тоць о роуэ бинефэкэтоаре.
23 Name so čakali kakor na dež in svoja usta so široko odprli kakor za pozni dež.
Мэ аштептау ка пе плоае, кэскау гура ка дупэ плоая де примэварэ.
24 Če sem se jim smejal, temu niso verjeli. Svetlobe mojega obličja niso zavrgli.
Кынд ли се ынмуя инима, ле зымбям ши ну путяу изгони сенинэтатя де пе фрунтя мя.
25 Izbral sem njihovo pot in sedel [kot] vodja in prebival kakor kralj v vojski, kakor nekdo, ki tolaži žalovalce.
Ымь плэчя сэ мэ дук ла ей ши мэ ашезам ын фрунтя лор; ерам ка ун ымпэрат ын мижлокул уней оштирь, ка ун мынгыетор лынгэ ниште ынтристаць.
