Job 21
1 Toda Job je odgovoril in rekel:
Job antwoordde, en sprak:
2 »Marljivo prisluhnite mojemu govoru in to naj bodo vaše tolažbe.
Luistert aandachtig naar wat ik ga zeggen; En dat uw troost zich daartoe bepale!
3 Pustite mi, da lahko govorim in potem, ko bom govoril, zasmehujte.
Laat mij uitspreken op mijn beurt, Wanneer ik klaar ben, kunt ge spotten!
4 Kar se mene tiče ali je moja pritožba proti človeku? In če bi bilo tako, zakaj naj potem moj duh ne bi bil nemiren?
Heb ik me soms over mensen beklaagd, Of heb ik geen grond, om mismoedig te zijn?
5 Poglejte me in bodite osupli in svojo roko položite na svoja usta.
Ziet mij aan, en staat verstomd, En legt uw hand op de mond!
6 Celo kadar se spomnim, sem prestrašen in trepetanje se oprijemlje mojega mesa.
Wanneer ik er aan denk, sta ik verbijsterd, En huivert mijn vlees:
7 Zakaj zlobni živijo, postanejo stari in so mogočni v moči?
"Waarom blijven de bozen in leven Worden zij oud en groeien in kracht?"
8 Njihovo seme je z njimi utrjeno v njihovem pogledu in njihovo potomstvo pred njihovimi očmi.
Hun kroost gedijt voor hun aanschijn, Hun geslacht houdt stand voor hun ogen;
9 Njihove hiše so varne pred strahom niti nad njimi ni Božje palice.
Hun huizen zijn veilig en zonder vrees, Gods roede valt er niet op neer.
10 Njihov bik plodi in ne odpove; njihova krava povrže in ne zavrže svojega teleta.
Hun stier bespringt en bevrucht, Hun koeien kalven en hebben geen misdracht;
11 Svoje malčke pošiljajo kakor trop in njihovi otroci plešejo.
Als een kudde laten ze hun jongens naar buiten, En hun kinderen springen rond.
12 Vzamejo tamburin in harfo in se veselijo ob zvoku piščali.
Ze zingen bij pauken en citer, Vermaken zich bij de tonen der fluit;
Ze slijten hun dagen in weelde, En dalen in vrede ten grave. (Sheol h7585)
14 Zato Bogu rečejo: ›Odidi od nas, kajti mi ne želimo spoznanja tvojih poti.
Toch zeggen ze tot God: Blijf verre van ons, We willen uw wegen niet kennen!
15 Kaj je Vsemogočni, da bi mu služili? In kakšno korist bi imeli, če molimo k njemu?‹
Wat is de Almachtige, dat we Hem zouden dienen; Wat baat het ons, te smeken tot Hem?
16 Glej, njihovo dobro ni v njihovi roki; nasvet zlobnega je daleč od mene.
Ligt hun geluk niet in hun eigen hand, Bemoeit Hij Zich wel met de plannen der bozen?
17 Kako pogosto je sveča zlobnih ugasnjena! In kako pogosto nanje prihaja njihovo uničenje! Bog v svoji jezi deli bridkosti.
Hoe dikwijls gaat de lamp der bozen wel uit, En stort er rampspoed op hen neer? Hoe dikwijls vernielt Hij de slechten in zijn toorn, Grijpen de weeën hen aan in zijn gramschap;
18 So kakor strnišče pred vetrom in kakor pleve, ki jih vihar odnaša proč.
Worden zij als stro voor de wind, Als kaf, opgejaagd door de storm?
19 Bog kopiči njegovo krivičnost za njegove otroke. Nagrajuje ga in on bo to vedel.
Gij zegt: God wreekt zijn misdaad op zijn kinderen, En zal hem zo zijn wraak laten voelen!
20 Njegove oči bodo videle njegovo uničenje in pil bo od besa Vsemogočnega.
Maar zijn eigen ogen moesten zijn rampspoed aanschouwen, Zelf moest hij de toorn van den Almachtige drinken!
21 Kajti kakšen užitek ima on v njegovi hiši za njim, ko je število njegovih mesecev na sredi prekinjeno?
Want wat bekommert hij zich om zijn gezin na zijn dood, Wanneer het getal zijner maanden ten einde is?
22 Mar bo kdorkoli Boga učil spoznanja? Ker on sodi tiste, ki so visoko.
Zou men soms God de les willen lezen, Hij, die de hemelingen richt?
23 Nekdo umre v svoji polni moči, v celoti spokojen in tiho.
En de een gaat dood, geheel voldaan, Volkomen gelukkig en rustig,
24 Njegove prsi so polne mleka in njegove kosti so navlažene z mozgom.
Zijn lenden vol vet, Het merg in zijn beenderen nog fris.
25 Drugi pa umira v grenkobi svoje duše in nikoli ne jé z užitkom.
De ander sterft met een verbitterd gemoed, Zonder ooit het geluk te hebben gesmaakt!
26 Podobno se bodo ulegli v prah in ličinke jih bodo pokrile.
Tezamen liggen ze neer in het stof, Door de wormen bedekt!
27 Glej, poznam vaše misli in naklepe, ki ste jih krivično domišljali zoper mene.
Zeker, ik ken uw gedachten, En de bedenkingen, die gij tegen mij aanvoert;
28 Kajti pravite: »Kje je prinčeva hiša? Kje so bivališča zlobnih?
Gij zegt: "Waar is het huis van den tyran, Waar de tent, waar de bozen in wonen?"
29 Mar jih niste prosili, da gredo po poti? Ali poznate njihove simbole,
Hebt gij de reizigers dan nooit ondervraagd, Of aanvaardt gij hun getuigenis niet:
30 da je zlobni prihranjen za dan uničenja? Privedeni bodo k dnevu besa.
"De boze blijft gespaard op de dag van verderf, En ontsnapt op de dag van de gramschap!"
31 Kdo bo njegovo pot oznanil njegovemu obrazu? Kdo mu bo poplačal, kar je storil?
Wie houdt hem zijn wandel voor ogen, Wie zet hem betaald wat hij deed?
32 Vendar bo priveden h grobu in ostal bo v gomili.
Hij wordt ten grave gedragen, En een tombe houdt er de wacht.
33 Grude iz doline mu bodo sladke in vsak človek bo priveden za njim, kakor so tam brezštevilni pred njim.
Zacht ligt hij neer Op de kluiten in het dal; Heel de wereld trekt achter hem aan, Talloos velen lopen uit voor zijn stoet.
34 Kako me potem zaman tolažite, glede na to, da v vaših odgovorih ostaja neresnica?«
Wat is uw vertroosting dus schraal, Uw antwoord anders dan leugens!
