< Job 18 >
1 Potem je odgovoril Bildád Suhéjec in rekel:
Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
2 »Kako dolgo bo, preden boste naredili konec besedam? Premislite in potem bomo govorili.
Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
3 Zakaj smo šteti kakor živali in smatrani podle v vašem pogledu?
Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
4 V svoji jezi trga samega sebe. Mar bo zemlja zapuščena zaradi tebe? Mar bo skala odstranjena iz svojega kraja?
Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
5 Da, svetloba zlobnega bo ugasnjena in iskrica njegovega ognja ne bo sijala.
Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
6 Svetloba bo tema v njegovem šotoru in njegova sveča bo ugasnjena z njim.
Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
7 Koraki njegove moči bodo omejeni in njegov lastni nasvet ga bo vrgel dol.
Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
8 Kajti s svojim lastnim stopalom je vržen v mrežo in hodi po zanki.
Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
9 Past ga bo prijela za peto in ropar bo prevladal zoper njega.
Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
10 Zanka je položena zanj na tleh in pasti zanj na poti.
Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
11 Strahote ga bodo prestrašile na vsaki strani in ga pognale k njegovim stopalom.
Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
12 Njegova moč bo oslabljena zaradi lakote in uničenje bo pripravljeno ob njegovi strani.
Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
13 Požrlo bo moč njegove kože. Celó prvorojenec smrti bo požrl njegovo moč.
Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
14 Njegovo zaupanje bo izkoreninjeno iz njegovega šotora in to ga bo privedlo h kralju strahot.
Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
15 Prebivalo bo v njegovem šotoru, ker ta ni njegov. Žveplo bo raztreseno nad njegovim prebivališčem.
Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
16 Njegove korenine bodo posušene spodaj in zgoraj bo njegova veja odsekana.
Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
17 Spomin nanj bo izginil z zemlje in nobenega imena ne bo imel na ulici.
Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
18 Iz svetlobe bo pognan v temo in pregnan bo iz zemeljskega [kroga].
Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
19 Med svojim ljudstvom ne bo imel niti sina niti nečaka niti nobenega preživelega v svojih prebivališčih.
Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
20 Tisti, ki pridejo za njim, bodo osupli ob njegovem dnevu, kakor so bili zgroženi tisti, ki so šli poprej.
Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
21 Zagotovo, takšna so prebivališča zlobnih in to je kraj tistega, ki ne pozna Boga.«
Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!