Книга пророка Захарии 8
1 И бысть слово Господа Вседержителя (ко мне) глаголя:
Вә самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарниң сөзи маңа келип мундақ дейилди: —
2 сице глаголет Господь Вседержитель: ревновах по Иерусалиме и Сионе рвением великим и яростию велиею ревновах по нем.
«Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: «Мениң Зионға бағлиған отлуқ муһәббитим қайнап ташти; Мениң униңға бағлиған отлуқ муһәббитим түпәйлидин [униң дүшмәнлиригә] ғәзивим қайнап ташти.
3 Тако глаголет Господь: обращуся к Сиону и вселюся посреде Иерусалима, и наречется Иерусалим град истинный, и гора Господа Вседержителя гора святая.
Пәрвәрдигар мундақ дәйду: «Мән Зионға қайтип кәлдим, Йерусалимниң оттурисида маканлишимән; Йерусалим «Һәқиқәт шәһири» дәп атилиду, самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарниң теғи «Муқәддәс Тағ» дәп атилиду.
4 Сице глаголет Господь Вседержитель: еще сядут старцы и старицы на путех Иерусалимских, кийждо жезл свой имый в руце своей от множества дний:
Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: «Қери бовай-момайлар йәнә Йерусалимниң кочилирида олтиридиған болиду; күнлири узун болуп, һәр бири һасисини қолида тутуп олтириду;
5 и путие града исполнятся отрочищ и отроковиц играющих на путех его.
шәһәрниң кочилири ойнаватқан оғул-қиз балилар билән лиқ толиду.
6 Сице глаголет Господь Вседержитель: аще изнеможет пред останком людий сих во онех днех, еда и предо Мною изнеможет? Глаголет Господь Вседержитель.
Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Бу иш шу күнләрдә бу хәлиқниң қалдисиниң көзигә әҗайип карамәт көрүнидиғини билән, у Мениң көзүмгә карамәт көрүнәмду?» — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар.
7 Сице глаголет Господь Вседержитель: се, Аз спасу люди Моя от земли восточныя и от земли западныя
Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Мана, Мән Өз хәлқимни шәрқий зиминлардин, ғәрбий зиминлардин қутқузимән;
8 и введу их (в землю их), и вселюся посреде Иерусалима, и будут Ми в люди, и Аз буду им в Бога во истине и в правде.
Мән уларни елип келимән, улар Йерусалимда маканлишиду; улар Мениң хәлқим, Мән һәқиқәт вә һәққанийлиқта уларниң Худаси болимән».
9 Сице глаголет Господь Вседержитель: да укрепятся руце вас слышащих во днех сих словеса сия от уст пророческих, от негоже дне основася храм Господа Вседержителя, и церковь отнележе создася.
Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарниң өйиниң ули селинған күнидә һазир болған пәйғәмбәрләрниң ағзидин мошу күнләрдә баян қилиниватқан муну сөзләрни ишитиватисиләр, муқәддәс ибадәтханиниң қурулушиға қолуңлар күчлүк қилинсун!
10 Зане прежде дний онех мзда человеком не бе во успех, и мзда скотом не бяше, и исходящему и входящему не бе мира от печали, и послю вся человеки коегождо на искренняго своего.
Чүнки шу күнләрдин илгири инсан үчүн иш һәққи йоқ, ат-улақ үчүнму иш һәққи йоқ еди; җәбир-зулум түпәйлидин чиққучи яки киргүчи үчүн аман-есәнлик йоқ еди; чүнки Мән һәр бир адәмни өз йеқиниға дүшмәнләштүрдүм;
11 И ныне не по днем онем прежним Аз сотворю останку людий сих, глаголет Господь Вседержитель,
бирақ Мән бу хәлиқниң қалдисиға бурунқи күнләрдикидәк болмаймән, дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар;
12 но покажу мир: виноград даст плод свой, и земля даст жита своя, и небо даст росу свою, и наследити сотворю останком людий Моих сих вся сия.
чүнки уруқ һосуллуқ болиду, үзүм тели мевиләйду, тупрақ үндүрмилирини бериду, асманлар шәбнәмлирини бериду; шуниң билән мән бу хәлиқниң қалдисиға мошуларниң һәммисини егә қилдуримән.
13 И будет, яко бесте в клятве во языцех, доме Иудов и доме Израилев, тако спасу вы, и будете в благословении: дерзайте и укрепляйтеся руками вашими.
Шундақ әмәлгә ашурулидуки, силәр әлләр арисида ләнәт болуп қалғиниңларниң әксичә, и Йәһуда җәмәти вә Исраил җәмәти, Мән силәрни қутқузимән, силәр [уларға] бәхит-бәрикәт болисиләр; қорқмаңлар, қоллириңлар күчлүк қилинсун!
14 Зане сице глаголет Господь Вседержитель: якоже помыслих озлобити вы, внегда прогневаша Мя отцы ваши, глаголет Господь Вседержитель, и не раскаяхся:
Чүнки самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — Силәрниң ата-бовилириңлар Мениң ғәзивимни қозғиғанда Мениң силәргә яманлиқ йәткүзүш ойида болғиним вә шу [җаза] йолидин янмиғинимдәк — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар —
15 тако уставих и умыслих во дни сия добро сотворити Иерусалиму и дому Иудову: дерзайте.
Мән һазир, мошу күнләрдә йәнә Йерусалим вә Йәһуда җәмәтигә яхшилиқ йәткүзүш ойида болдум; қорқмаңлар.
16 Сия словеса, яже сотворите: глаголите истину кийждо искреннему своему, истину и суд мирен судите во вратех ваших,
Мошу ишларға әмәл қилиңлар: — Һәр бириңлар өз йеқиниңларға һәқиқәтни сөзләңлар; дәрвазилириңларда һәқиқәткә, аман-течлиққа уйғун һөкүмләрни жүргүзүңлар;
17 и кийждо злобы искренняго своего не помышляйте в сердцах ваших, и клятвы лживыя не любите, зане вся сия возненавидех, глаголет Господь Вседержитель.
һеч ким көңлидә өз йеқиниға яманлиқ ойлимисун; һеч қандақ ялған қәсәмгә шерик болмаңлар; чүнки Мән дәл буларниң һәммисигә нәпрәтлинимән, дәйду Пәрвәрдигар.
18 И бысть слово Господа Вседержителя ко мне глаголя:
Вә самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарниң сөзи маңа келип мундақ дейилди: —
19 сице глаголет Господь Вседержитель: пост четвертый и пост пятый, и пост седмый и пост десятый будут дому Иудову в радость и в веселие и в праздники благи: и возвеселитеся и истину и мир возлюбите.
Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Төртинчи айдики роза, бәшинчи айдики роза, йәттинчи айдики роза вә онинчи айдики роза Йәһуда җәмәтигә хошаллиқ вә шат-хурамлиқ, бәхитлик ибадәт сорунлири болиду; шуңа һәқиқәт вә хатирҗәмлик-течлиқни сөйүңлар.
20 Сице глаголет Господь Вседержитель: еще людие мнози приидут и живущии во градех многих:
Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Нурғун қовмлар вә көп шәһәрләрниң аһалиси йәнә мошу йәргә келиду;
21 и снидутся живущии во пяти градех во един град, глаголюще: грядим помолитися лицу Господню и взыскати лице Господа Вседержителя: иду и аз.
бир шәһәрдә туруватқанлар башқа бир шәһәргә берип уларға: «Пәрвәрдигардин илтипат тиләшкә, самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарни издәшкә тез барайли; мәнму баримән!» — дәйдиған болиду.
22 И приидут людие мнози и языцы мнози взыскати лица Господа Вседержителя во Иерусалиме и умолити лице Господне.
Көп қовмлар вә күчлүк әлләр Пәрвәрдигардин илтипат тиләшкә, самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарни издәшкә Йерусалимға келиду.
23 Сице глаголет Господь Вседержитель: во оны дни имется десять мужей от всех племен языческих, и имутся за ризу мужа Иудеанина, глаголюще: пойдем с тобою, зане слышахом, яко Бог с вами есть.
Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Шу күнләрдә һәр хил тилда сөзләйдиған әлләрдин он нәпәр адәм чиқип Йәһудий бир адәмниң тониниң етигини тутувелип униңға: «Биз сән билән барайли; чүнки Худани сән билән биллидур, дәп аңлидуқ» — дәйду.
