Песнь песней Соломона 2
1 Аз цвет польный и крин удольный.
Eu sou a rosa de Saron, o lírio dos vales.
2 Якоже крин в тернии, тако искренняя моя посреде дщерей.
Qual o lírio entre os espinhos, tal é a minha amiga entre as filhas.
3 Яко яблонь посреде древес лесных, тако брат мой посреде сынов: под сень его восхотех и седох, и плод его сладок в гортани моем.
Qual a macieira entre as árvores do bosque, tal é o meu amado entre os filhos: desejo muito a sua sombra, e debaixo dela me assento; e o seu fruto é doce ao meu paladar.
4 Введите мя в дом вина, вчините ко мне любовь:
Levou-me à sala do banquete, e o seu estandarte sobre mim era o amor.
5 утвердите мя в мирех, положите мя во яблоцех: яко уязвлена (есмь) любовию аз.
Sustentai-me com passas, esforçai-me com maçãs, porque desfaleço de amor.
6 Шуйца его под главою моею, и десница его оымет мя.
A sua mão esquerda esteja debaixo da minha cabeça, e a sua mão direita me abrace.
7 Заклях вас, дщери Иерусалимли, в силах и крепостех села: аще возставите и возбудите любовь, дондеже восхощет.
Conjuro-vos, ó filhas de Jerusalém, pelas corças e cervas do campo, que não acordeis nem desperteis o meu amor, até que queira.
8 Глас брата моего: се, той идет, скача на горы и прескача на холмы.
Esta é a voz do meu amado: ei-lo ai, que já vem saltando sobre os montes, pulando sobre os outeiros.
9 Подобен есть брат мой серне или младу еленю на горах вефильских. Се, сей стоит за стеною нашею, проглядаяй оконцами, приницаяй сквозе мрежи.
O meu amado é semelhante ao corço, ou ao filho do veado: eis que está detraz da nossa parede, olhando pelas janelas, reluzindo pelas grades.
10 Отвещает брат мой и глаголет мне: востани, прииди, ближняя моя, добрая моя, голубице моя.
O meu amado responde e me diz: Levanta-te, amiga minha, formosa minha, e vem.
11 Яко се, зима прейде, дождь отиде, отиде себе:
Porque eis que passou o inverno: a chuva cessou, e se foi:
12 цвети явишася на земли, время обрезания приспе, глас горлицы слышан в земли нашей:
As flores se mostram na terra, o tempo de cantar chega, e a voz da rola se ouve em nossa terra:
13 смоквь изнесе цвет свой, виногради зреюще даша воню. Востани, прииди, ближняя моя, добрая моя, голубице моя, и прииди.
A figueira brotou os seus figuinhos, e as vides em flor dão o seu cheiro: levanta-te, amiga minha, formosa minha, e vem.
14 Ты, голубице моя, в покрове каменне, близ предстения: яви ми зрак твой, и услышан сотвори ми глас твой: яко глас твой сладок, и образ твой красен.
Pomba minha, que andas pelas fendas das penhas, no oculto das ladeiras, mostra-me a tua face, faze-me ouvir a tua voz, porque a tua voz é doce, e a tua face aprazível.
15 Имите нам лисы малыя, губящыя винограды: и виногради наши созревают.
Tomai-nos as raposas, as raposinhas, que fazem mal às vinhas, poque as nossas vinhas estão em flor.
16 Брат мой мне, и аз ему, пасый в кринах,
O meu amado é meu, e eu sou dele: ele apascenta o seu rebanho entre os lírios.
17 дондеже дхнет день, и двигнутся сени. Обратися, уподобися ты, брате мой, серне или младу еленю на горах юдолий.
Até que sopre o dia, e fujam as sombras, volta, amado meu: faze-te semelhante à corça ou ao filho dos veados sobre os montes de Bether.
