< Послание к Римлянам 3 >

1 Что убо лишшее Иудею? Или кая польза обрезания?
τι ουν το περισσον του ιουδαιου η τις η ωφελεια της περιτομης
2 Много, по всякому образу: первее бо, яко вверена быша им словеса Божия.
πολυ κατα παντα τροπον πρωτον μεν γαρ οτι επιστευθησαν τα λογια του θεου
3 Что бо, аще не вероваша нецыи? Еда (убо) неверствие их веру Божию упразднит?
τι γαρ ει ηπιστησαν τινες μη η απιστια αυτων την πιστιν του θεου καταργησει
4 Да не будет: да будет же Бог истинен, всяк же человек ложь, якоже есть писано: яко да оправдишися во словесех Твоих, и победиши, внегда судити Ти.
μη γενοιτο γινεσθω δε ο θεος αληθης πας δε ανθρωπος ψευστης καθως γεγραπται οπως αν δικαιωθης εν τοις λογοις σου και νικησης εν τω κρινεσθαι σε
5 Аще ли неправда наша Божию правду составляет, что речем? Еда ли неправеден Бог наносяй гнев? По человеку глаголю.
ει δε η αδικια ημων θεου δικαιοσυνην συνιστησιν τι ερουμεν μη αδικος ο θεος ο επιφερων την οργην κατα ανθρωπον λεγω
6 Да не будет: понеже како судити имать Бог миру?
μη γενοιτο επει πως κρινει ο θεος τον κοσμον
7 Аще бо истина Божия в моей лжи избыточествова в славу Его, что еще и аз яко грешник осуждаюся,
ει γαρ η αληθεια του θεου εν τω εμω ψευσματι επερισσευσεν εις την δοξαν αυτου τι ετι καγω ως αμαρτωλος κρινομαι
8 и не якоже хулимся, и якоже глаголют нецыи нас глаголати, яко сотворим злая, да приидут благая: ихже суд праведен есть.
και μη καθως βλασφημουμεθα και καθως φασιν τινες ημας λεγειν οτι ποιησωμεν τα κακα ινα ελθη τα αγαθα ων το κριμα ενδικον εστιν
9 Что убо, преимеем ли? Никакоже: предукорихом бо Иудеи же и Еллины вся под грехом быти,
τι ουν προεχομεθα ου παντως προητιασαμεθα γαρ ιουδαιους τε και ελληνας παντας υφ αμαρτιαν ειναι
10 якоже есть писано. Яко несть праведен никтоже:
καθως γεγραπται οτι ουκ εστιν δικαιος ουδε εις
11 несть разумеваяи, и несть взыскаяй Бога:
ουκ εστιν ο συνιων ουκ εστιν ο εκζητων τον θεον
12 вси уклонишася, вкупе непотребни быша. Несть творяй благостыню, несть даже до единаго.
παντες εξεκλιναν αμα ηχρειωθησαν ουκ εστιν ποιων χρηστοτητα ουκ εστιν εως ενος
13 Гроб отверст гортань их, языки своими льщаху. Яд аспидов под устнами их.
ταφος ανεωγμενος ο λαρυγξ αυτων ταις γλωσσαις αυτων εδολιουσαν ιος ασπιδων υπο τα χειλη αυτων
14 Ихже уста клятвы и горести полна суть.
ων το στομα αρας και πικριας γεμει
15 Скоры ноги их пролияти кровь:
οξεις οι ποδες αυτων εκχεαι αιμα
16 сокрушение и озлобление на путех их,
συντριμμα και ταλαιπωρια εν ταις οδοις αυτων
17 и пути мирнаго не познаша.
και οδον ειρηνης ουκ εγνωσαν
18 Несть страха Божия пред очима их.
ουκ εστιν φοβος θεου απεναντι των οφθαλμων αυτων
19 Вемы же, яко елика закон глаголет, сущым в законе глаголет: да всяка уста заградятся, и повинен будет весь мир Богови:
οιδαμεν δε οτι οσα ο νομος λεγει τοις εν τω νομω λαλει ινα παν στομα φραγη και υποδικος γενηται πας ο κοσμος τω θεω
20 зане от дел закона не оправдится всяка плоть пред Ним: законом бо познание греха.
διοτι εξ εργων νομου ου δικαιωθησεται πασα σαρξ ενωπιον αυτου δια γαρ νομου επιγνωσις αμαρτιας
21 Ныне же кроме закона правда Божия явися, свидетельствуема от закона и пророк.
νυνι δε χωρις νομου δικαιοσυνη θεου πεφανερωται μαρτυρουμενη υπο του νομου και των προφητων
22 Правда же Божия верою Иисус Христовою во всех и на всех верующих: несть бо разнствия,
δικαιοσυνη δε θεου δια πιστεως ιησου χριστου εις παντας και επι παντας τους πιστευοντας ου γαρ εστιν διαστολη
23 вси бо согрешиша, и лишени суть славы Божия,
παντες γαρ ημαρτον και υστερουνται της δοξης του θεου
24 оправдаеми туне благодатию Его, избавлением, еже о Христе Иисусе,
δικαιουμενοι δωρεαν τη αυτου χαριτι δια της απολυτρωσεως της εν χριστω ιησου
25 Егоже предположи Бог очищение верою в Крови Его, в явление правды Своея, за отпущение прежде бывших грехов,
ον προεθετο ο θεος ιλαστηριον δια της πιστεως εν τω αυτου αιματι εις ενδειξιν της δικαιοσυνης αυτου δια την παρεσιν των προγεγονοτων αμαρτηματων
26 в долготерпении Божии, и в показание правды Его в нынешнее время, во еже быти Ему праведну и оправдающу сущаго от веры Иисусовы.
εν τη ανοχη του θεου προς ενδειξιν της δικαιοσυνης αυτου εν τω νυν καιρω εις το ειναι αυτον δικαιον και δικαιουντα τον εκ πιστεως ιησου
27 Где убо похвала, отгнася. Которым законом? Делы ли? Ни, но законом веры.
που ουν η καυχησις εξεκλεισθη δια ποιου νομου των εργων ουχι αλλα δια νομου πιστεως
28 Мыслим убо верою оправдатися человеку, без дел закона.
λογιζομεθα ουν πιστει δικαιουσθαι ανθρωπον χωρις εργων νομου
29 Или Иудеев Бог токмо, а не и языков? Ей, и языков:
η ιουδαιων ο θεος μονον ουχι δε και εθνων ναι και εθνων
30 понеже един Бог, Иже оправдит обрезание от веры и необрезание верою.
επειπερ εις ο θεος ος δικαιωσει περιτομην εκ πιστεως και ακροβυστιαν δια της πιστεως
31 Закон ли убо разоряем верою? Да не будет: но закон утверждаем.
νομον ουν καταργουμεν δια της πιστεως μη γενοιτο αλλα νομον ιστωμεν

< Послание к Римлянам 3 >