Откровение ап. Иоанна Богослова 18
1 И по сих видех ина Ангела сходяща с небесе, имуща область велию: и земля просветися от славы его.
У ишлардин кейин мән чоң һоқуқлуқ йәнә бир пәриштиниң асмандин чүшүватқанлиғини көрдүм. Йәр йүзи униң җулалилиғидин йоруп кәтти.
2 И возопи в крепости, гласом велиим глаголя: паде, паде Вавилон великий, и бысть жилище бесом и хранитель всякому духу нечисту, и хранилище всех птиц нечистых и ненавидимых: яко от вина ярости любодеяния своего напои вся языки,
Пәриштә жуқури аваз билән мундақ вақириди: — «Ғулиди! Катта шәһәр Бабил ғулиди! Әнди у җинларниң макани, һәр бир напак роһларниң солақханиси, Һәр бир мәкруһ вә жиркиничлик қушларниң солақ-чаңгиси болди!
3 и царие земстии с нею любы деяша, и купцы земстии от силы пищи ея разбогатеша.
Чүнки барлиқ әлләр униң зина-бузуқлуғиниң сәвдалиқ шарабидин ичишти; Йәр йүзидики барлиқ падишалар униң билән бузуқлуқ өткүзүшти, Йәр йүзидики содигәрләр униң әйш-ишритиниң әлвәкчилигидин бейишти».
4 И слышах глас ин с небесе, глаголющь: изыдите из нея, людие Мои, да не причаститеся грехом ея и от язв ея да не вредитеся:
Асмандин йәнә бир авазни аңлидим: — «И Мениң хәлқим, униң гуналириға шерик болмаслиғиңлар үчүн, Һәм униң бешиға чүшидиған балаю-апәтләргә учримаслиғиңлар үчүн, униң ичидин чиқиңлар!
5 яко прилепишася греси ея даже до небесе, и помяну Бог неправды ея.
Чүнки униң гуналири пәләккә йәткидәк догилинип кәткән, Худа униң һәққанийәтсизликлирини есигә алди.
6 Воздадите ей, яко и та воздаде вам, и усугубите ей сугубо по делом ея: чашею, еюже черпа (вам), черплите ей сугубо.
У башқиларға яндурғинидәк униң қилғинини өзигә яндуруңлар; Униң қилмишлириға мувапиқ икки һәссә қошлап қайтуруңлар; У [башқиларға] әбҗәш қилип бәргән қәдәһтә униңға икки һәссә қоюқ әбҗәш қилиңлар.
7 Елико прославися и разсвирепе, толико дадите ей мук и рыданий: яко в сердцы своем глаголет, (яко) сежу царицею, и вдова несмь, и рыдания не имам видети.
У өзини қанчилик улуқлиған болса, Қанчилик әйш-ишрәттә яшиған болса, Униңға шунчилик қийнилиш вә дәрд бериңлар; У көңлидә: «Мән тул әмәс, бәлки тәхтә олтарған ханишмән; Мән дәрд-әләмни әсла көрмәймән» дегини түпәйлидин,
8 Сего ради во един день приидут язвы ей, смерть и плачь и глад, и огнем сожжена будет, яко крепок Господь Бог судяй ей.
Бу вәҗидин бир күн ичидила униңға чүшидиған балаю-апәтләр, Йәни өлүм, дәрд-әләм вә ачарчилиқ келиду, У от билән көйдүрүлиду; Чүнки уни сорақ қилғучи Пәрвәрдигар Худа қудрәтликтур!».
9 И возрыдают и восплачутся ея царие земстии, любы деявшии с нею и разсвирепевшии, егда узрят дым запаления ея,
Униң билән бузуқлуқ қилған вә униң билән әйш-ишрәттә яшиған йәр йүзидики падишалар уни өртигән отниң ис-түтәклирини көргәндә, униң һалиға қарап жиға-зерә көтиришиду.
10 издалеча стояще за страх мук ея, глаголюще: горе, горе, град великий Вавилон, град крепкий, яко во един час прииде суд твой.
Улар униң тартиватқан азавидин қорқуп, жирақта туруп дәйдуки: — «Вай исит, вай исит, и катта шәһәр! Аһ Бабил, күчлүк шәһәр! Чүнки бир саат ичидила җазайиң бешиңға чүшти!»
11 И купцы земстии возрыдают и восплачутся о нем, яко бремен их никтоже купует ктому,
Йәр йүзидики содигәрләрму униң үстидә жиға-зерә қилишиду. Чүнки әнди уларниң кемидики жүк-маллирини,
12 бремен злата и сребра, и камения драгаго и бисера, и висса и порфиры, и шелка и червени, и всякаго древа фиинна, и всякаго сосуда из кости слоновыя, и всякаго сосуда от древа честнаго, и медяна и железна и мраморна,
йәни алтун-күмүч, қиммәтлик яқутлар, үнчә-мәрвайит, нәпис либас рәхт, сөсүн рәхт, жипәк, тоқ қизил рәңлик гәзмал, һәр хил хушбуй турунҗ яғачлар, пил чиши буюмлири, әң есил яғач, туч, төмүр вә мәрмәрләрдин ишләнгән хилму-хил буюмлар,
13 и корицы и фимиама, и мира и ливана, и вина и елеа, и семидала и пшеницы, и скота и овец, и коней и колесниц, и телес и душ человеческих.
шуниңдәк қовзақдарчин, тетитқулар, хушбуй, мурмәкки, мәстики, шарап, зәйтун мейи, ақ ун, буғдай, кала, қой, ат, һарву вә инсанларниң тәнлири вә җанлири дегән маллирини сетивалидиған киши йоқтур.
14 И овощи похотей души твоея отидоша от тебе, и вся тучная и светлая отидоша от тебе, и ктому не имаши обрести их.
([И Бабил], җениң мәстанә болған есил мевиләр сәндин кәтти, Барлиқ һәшәмәтлик вә һәйвәтлик мал-дуниялириң сәндин йоқалди. Улар буларни әнди һәргиз тапалмайду!)
15 Купцы сими обогащшеся от нея, издалеча станут за страх мучения ея, рыдающе и плачущеся,
Бу малларни сетип бейиған содигәрләр болса шәһәрниң тартиватқан азавидин қорқуп, жирақта туруп униң үстидә жиға-зерә қилишип дейишидуки: —
16 и глаголюще: горе, горе, град великий, облеченный виссом и порфирою и червленицею, и позлащеный златом и камением драгим и бисером
«Вай исит, вай исит, и катта шәһәр! Нәпис либас рәхтләргә, сөсүн вә тоқ қизил рәңлик гәзмалларға орилип, Алтун, қиммәтлик яқутлар вә үнчә-мәрвайитлар билән безәлгәнсән!
17 яко во един час погибе толико богатство. И всяк кормчий, и всяк плаваяй в кораблех, и всяк елик в мори делаяй, издалеча сташа,
Бир саат ичидила шунчә катта байлиқлар вәйран болди!» Барлиқ кемә ғоҗайинлири, кемидики барлиқ йолучилар, кемичиләр вә деңизға тайинип җан бақидиғанларниң һәммиси жирақта туруп,
18 и вопияху, видяще дым раждежения его, глаголюще: кий подобен граду великому?
Уни өртигән отниң ис-түтәклирини көрүп: — Бу катта шәһәргә қайси шәһәр тәң келәлисун? — дәп пәряд көтиришти.
19 И положиша персть на главах своих, и возопиша плачущеся и рыдающе, глаголюще: горе, горе, град великий, в немже обогатишася вси имущии корабли в мори, от чести его: яко единем часом запусте.
Улар башлириға топа чечип, пәряд көтиришүп, жиға-зерә қилишип: — Вай исит, вай исит, у катта шәһәр! У арқилиқ, униң дөлитидин, деңизда кемиси барлар бейиған еди! Бир саат ичидила вәйран болди бу шәһәр! — дейишиду.
20 Веселися о сем, небо, и святии Апостоли и пророцы, яко суди Бог суд ваш от него.
— «Униң бешиға кәлгәнләрдин шатлиниңлар, Әй әрш, әй муқәддәс бәндиләр, расуллар вә пәйғәмбәрләр! Чүнки Худа силәрниң дәвайиңлардики һөкүмни униң үстидин чиқарған!».
21 И взят един Ангел крепок камень велик яко жернов и верже в море, глаголя: тако стремлением ввержен будет Вавилон град великий, и не имать обрестися ктому:
Андин, күчлүк бир пәриштә түгмән тешиға охшаш йоған бир ташни көтирип, деңизға ташлап мундақ деди: — «Мана шундақ шиддәт билән, Катта шәһәр Бабил ғулитилиду, У қайтидин көрүнмәйду!
22 и глас гудец и мусикий, и пискателей и труб не имать слышатися ктому в тебе: и всяк хитрец всякия хитрости не обрящется ктому в тебе, и шум жерновный не будет слышан в тебе:
Чилтарчиларниң, сазчиларниң, Нәйчиләр вә сүнайчиларниң авази сениңдә қайтидин һәргиз аңланмайду, Һәр хил һүнәрни қилидиған һүнәрвән сениңдә қайтидин һәргиз тепилмайду, Түгмәнниңму авази сениңдә қайтидин һәргиз аңланмайду,
23 и свет светилника не имать светити в тебе ктому, и глас жениха и невесты не имать слышан быти в тебе ктому: яко купцы твои беша вельможи земстии, яко волхвовании твоими прельщени быша вси языцы.
Һәтта чирақниң йоруғи сениңдә қайтидин һәргиз йорумайду, Той болуватқан жигит-қизниң авази сениңдә қайтидин һәргиз аңланмайду; Чүнки сениң содигәрлириң йәр йүзидики әрбаблар болуп чиқти, Барлиқ әлләр сениң сеһир-әпсунлириңға алданди;
24 И в нем кровь пророческа и святых обретеся и всех избиенных на земли.
Пәйғәмбәрләрниң, муқәддәс бәндиләрниң [төкүлгән қанлири], Шундақла йәр йүзидә барлиқ қирғин болғанларниң қанлириму униңда тепилди».
